ممنون میشم جواب بدید ( مذهبی و غیر مذهبی نداره فقط معتقد باشه)

💜💜💜💜💜💜💜💜💜

🌸 امکان وصول زن به مقام خلافت اللهی (2)

🔷اين مقام  برای حضرت فاطمه زهرا سلام‏ عليها هم هست و از این جهت هيچ تفاوتى ندارد . فلذا نسبت به مقام حضرت زهرا هم جبرائيل مى ‏گويد:

           لَو دَنَوتُ أَنمُلَةً لَأَحتَرَقتُ

اگر ذرّه ‏اى زين نمط بر پَرم  

فروغ   تجلّى   بسوزد   پَرم‏

                                    سعدی شیراز

جبرائیل میفرماید يك سر سوزن بخواهم از اين مرتبه بالاتر بيايم ، اشعه قاهره جلاليه ذات، اسمى را باقى نمى ‏گذارد و اسم محو خواهد شد پس آن مقدار كه من از مقام ذات فيض می ‏برم و لطف و عنايت حضرت پروردگار شامل من می ‏شود در همان مرتبه اسميت است،

🔸 بالاتر از او و باطن ‏تر از او و مغزتر از او و مجرد تر از او براى من تقدير نشده، سرشت من اين است، تكوين من اين است، وجود من اين است، اين مرتبه مرتبه من است، ساير ملائكه هم همين طور

🌸 عبور از اين مرتبه و وصول مربوط به حضرت فاطمه زهرا سلام‏ عليها است، اين مرتبه اختصاص بع حضرت زينب كبرى سلام ‏عليها است،

🌸اين مرتبه مربوط به هر زنى است كه آن زن به واسطه سلوك و به واسطه صعود به مراتب توحيد بتواند از مرتبه اسميت ردّ بشود در مرتبه صفات و در مرتبه اسماء نماند،

اين جا آن جايى است كه مى ‏گويند فناء ذاتى يعنى جايى كه انسان از مرتبه صفتيت و از مرتبه اسميت خود را رها می ‏كند و بالاتر می ‏رود و ديگر به خود نمی ‏تواند نگاه كند به عنوان يك موجود مستقل ديگر نمى ‏تواند خود را بيابد و ديگر نمى ‏تواند بين خود و بين ساير اشياء امتيازى قائل بشود

در اینجا فقط  شخص واصل يك حقيقت را مشاهده می ‏كند كه  عبارت است از همان وجود بحت و بسيط و بالصرافه، اين را مى ‏گويند مقام مقامِ تجلى ذات و مقام تجردِ ذات و مقامِ توحيدِ ذات كه از آن به توحيد ذاتى  تعبير مى ‏آورند اين آن مقام است در اين مسئله مرد و زن فرقى نمى ‏كنند.

🔷پس بالاترين مرتبه از مراتب معرفتى و مراتب سلوكى و مراتب تجرد را زن و مرد به يكسان حائز هستند و واجد هستند و سجده ‏اى كه ملائكه در اين جا كردند آن سجده فقط به شخص آدم نبوده بلکه مربوط به حضرت حوّا هم هست .

يعنى اين خلقت، اين پديده، اين مصنوع، اين مخلوق، مخلوقى است كه داراى مقامِ جامعيت است و مقام توحيد ذات است،

🌺ولى بايد اين مقام را به فعليت درآورد بايد اين را رويش كار كرد، بايد روى اين مسئله زحمت كشيد همين طورى فرض بكنيد انسان به دنيا بيايد و بعد توقع داشته باشد كه كم ‏كم به واسطه بزرگ شدن خود به خود و اتوماتيك ‏وار يكى پس از ديگرى می‌تواند اين مراتب را پشت ‏سر بگذارد این گونه نیست و از اين خبرها نيست.

📚 جلسات مبانی سلوک بانوان قم

💜💜💜💜💜💜💜

🔆آیه ۳۵ سوره بقره حکایت منزل گرفتن حضرت آدم و همسرش، حوّا در بهشت است و این داستان در دو جای دیگر قرآن کریم (اعراف/۱۹-۲۵) و (طه/۱۱۵-۱۲۴) آمده است. خلاصه داستان این است که پس از سجده ملائکه به آدم، خداوند آدم و حوا را در بهشت ساکن کرد و آنها را از خوردن درختی منع کرد و از اغوای شیطان بیمشان داد. ولی آدم عهدش را فراموش کرد و به گفته شیطان عمل کرده از آن درخت خوردند. پس بلافاصله عیبشان نمایان شد و به تبع آن از بهشت بيرون شدند. آنها توبه کرده، خداوند نیز توبه آنها را پذیرفت و آنها را به زمین بازگرداند.

🔷چه چیز آدم را از بهشت راند

از آيات مربوطه استفاده می شود كه(از بين رشته عوامل خروج آدم از بهشت مانند: اغوای شیطان، خوردن از درخت ممنوعه، فراموش کردن عهد الهی) آخرين عامل و علتى كه باعث زمينى شدن آن دو شد، همان مسئله ظاهر شدن عيب آن دو بود، و عيب نامبرده طبق آیه ۱۲۱ سوره طه: (بر آن شدند كه از برگهاى بهشت خود را بپوشانند) ، همان عورت آن دو بوده، یعنی ظهور تمایل حيوانى که غذا خوردن، و رشد کردن نيز پیش نیاز آن است. پس ابليس هم جز اين هدفى نداشته، كه عيب آن دو را ظاهر سازد و آن دو از عيب خود آگاه نبودند، گویا خلقت آدم و حوا در زمين تمام شد، بلافاصله و قبل از اينكه متوجه عيب خود شوند، عيب‌هاشان پوشيده شده، داخل بهشت شده‌اند.

🔶آدم برای زندگی در زمین خلق شده بود

ظهور عیب به وسيله خوردن از آن درخت، يكى از قضاهاى حتمى‌ خدا بوده، زیرا خداى تعالى اشتباه آنان را بعد از آنكه توبه كردند بيامرزيد، و در عين حال آنان را به بهشت بر نگرداند، بلكه به سوى دنيا هبوطشان داد، تا در آنجا زندگى كنند، مگرنه بايد بعد از توبه و ناديده گرفتن خطيئه به بهشت برگردند(براى اينكه توبه آثار گناه را از بين مى‌برد)

🔷عهدی که حضرت آدم فراموش کرد چه بود؟

در سوره طه در صدر قصه فرموده:{ ما قبلا با آدم عهدى بسته بوديم، اما او فراموشش كرد(طه/۱۱۵)}، و بايد ديد اين عهد چه بوده؟ آيا همان فرمان نزديک نشدن به درخت بوده، كه فرمود:{(لا تَقْرَبا هذِهِ الشَّجَرَةَ، فَتَكُونا مِنَ الظَّالِمِينَ(بقره/۳۵)}؟ و يا آگاه کردن خداوند از دشمنى ابليس با آدم  و حوا بوده، كه فرمود:{(إِنَّ هذا عَدُوٌّ لَكَ وَ لِزَوْجِكَ(طه/۱۱۷)}؟، و يا عهد نامبرده به معناى ميثاق عمومى است كه از همه انسان‌ها عموما، و از انبياء خصوصا و  مؤكدتر و غليظ گرفته شده؟

احتمال اولى صحيح نيست، زيرا در سوره اعراف آيه ۲۰، شیطان علت نهی خداوند از خوردن میوه درخت را اینگونه عنوان کرده بود که: ای آدم! خداوند نمی خواهد شما فرشته باشید و در بهشت، جاودان زندگی کنید. (پس در آن لحظه خود شیطان خوردن از درخت را یادآوری کرده بود) و اما احتمال دوم كه بگوئيم منظور از عهد، همان تهديدى است كه خداى تعالى كرد، و آدم و حوا را از پيروى ابليس هشدار داد، هر چند كه احتمال بعيدى نيست، ولی ظاهر آيات با آن سازگار نیست، زیرا هشداری که خداوند از شر ابليس داده، به هر دوى آنان بود، ولی فراموشى عهد را تنها به آدم نسبت داده است.

همچنین در سوره طه، اول داستان فراموشی عهد توسط آدم است و پایان آن به عنوان نتیجه گیری می فرماید: هر کس از یاد من روی برگرداند، بدبخت خواهد شد. پس عهد به معناى ميثاق بر ربوبيت خدا، و عبوديت آدم، مناسب‌تر است، تا عهد به معناى هشدار به دوری از ابليس.

چون ميثاق بر ربوبيت به اين معنا است، كه آدمى فراموش نكند، كه ربى، يعنى مالكى مدبر دارد و خود مالک هيچ چيز براى خود نيست، نه نفعى، و نه ضررى، نه مرگى و نه حياتى، و نه نشورى.

برگرفته از

- تفسیر المیزان، ۱۴۱۷ قمری، ج ۱، ص ۱۲۶- ۱۲۸

- ترجمه المیزان، ۱۳۸۴ شمسی، ج ۱، ص ۱۹۴ - ۱۹۸

🔶درخت ممنوعه چه بود؟

دانستیم عهدی که حضرت آدم(ع) فراموش کرد، همان عهدی بود که در عالم ذر بر ربوبیت خداوند، از تمام انسانها و از انبیاء به طور مؤکد گرفته شده. پس آن خطيئه‌اى كه در مقابل اين عهد و ميثاق قرار مى‌گيرد، اين است كه آدمى از مقام پروردگارش غفلت بورزد، و با سرگرم شدن به خود، و يا هر چيزى كه او را به خود سرگرم مى‌كند، از قبيل زینت های زندگی فانی مقام پروردگارش را از ياد ببرد. پس برگشت اين دو، يعنى فراموش كردن ميثاق، و شقاوت در زندگى دنيا، به یک امر است.از همين جا مى‌توانید حدس بزنید كه شجره نامبرده درختى بوده كه نزديكى به آن تعب و بدبختى در زندگى دنيا به همراه داشته بوده، و آن بدبختی اين است كه انسان در دنيا پروردگار خود را فراموش كند، و از مقام او غفلت بورزد، و گويا آدم نمى‌خواست ميانه آن درخت، و ميثاقى كه از او گرفته بودند، جمع كند، هم آن را داشته باشد، و هم اين را، ولى نتوانست، و نتيجه‌اش فراموشى آن ميثاق و وقوع در تعب و سختی زندگى دنيا شد.

🔷ظلم آدم(ع) به نفس خویش بود

در پایان آیه ۳۵ می فرماید: {فَتَكُونا مِنَ الظَّالِمِينَ، یعنی اگر به این درخت نزدیک شوید از ظالمین خواهید شد}، در سوره اعراف آیه ۲۳ از زبان خود آدم و همسرش می فرماید:{رَبَّنا ظَلَمْنا أَنْفُسَنا...گفتند:پروردگارا،ما بر خود ستم كرديم،و اگر ما را نيامرزى و بر ما رحمت نياورى قطعا از زيانكاران خواهيم بود}پس ایشان، اعتراف به ظلم خود كرده‌اند. خداى تعالى نیز اين عبارت ظلم را در سوره طه با عبارت شقاوت آورده، در اينجا فرموده:{(فَتَكُونا مِنَ الظَّالِمِينَ)}، و در آنجا فرموده‌{(فَلا يُخْرِجَنَّكُما مِنَ الْجَنَّةِ فَتَشْقى‌)}، و (شقاء) بمعناى تَعَب و رنج است، كه خود قرآن آن را در دو آیه بعد تفسير نموده، و تفصيل داده به اينكه‌ {إِنَّ لَكَ أَلَّا تَجُوعَ فِيها، وَ لا تَعْرى‌، وَ أَنَّكَ لا تَظْمَؤُا فِيها وَ لا تَضْحى‌(طه/۱۱۸-۱۱۹)} از اينجا به خوبى روشن مى‌گردد كه وبال ظلم نامبرده همان واقع شدن در تعب زندگى در دنيا، از گرسنگى و تشنگى و عريانى و خستگى بوده و بنابراين ظلم آدم و همسرش، ظلم به نفس خود بوده، نه به اصطلاح رایج، معصیت و ظلم به خداى سبحان.

🔶نهی خداوند از نزدیک نشدن به درخت ، نهی ارشادی بوده نه نهی به معنای دستورتکلیفی 

در نتيجه اين نيز روشن مى‌گردد، كه پس نهى نامبرده يعنى (نزديک اين درخت مشويد) نهى  ارشادى، و خلاصه نصیحت خيرخواهانه بوده و نه نهى مولوى و تکلیفی. (مثل اينكه شما به فرزند خود بگويى پا برهنه راه مرو، چون ممكن است ميخ پاى تو را سوراخ كند)

پس آدم و همسرش به نفس خود ظلم كردند، و خود را از بهشت محروم ساختند.

از اين هم كه بگذريم، اگر نهى خدا، تكليفى و مولوى بود، بايد بعد از آنكه مرتكبش توبه كرد و توبه‌اش قبول هم شد، كيفرش نيز برداشته شود، و ما مى‌بينيم در مورد آدم اين كيفر برداشته نشد، چون توبه كردند، و توبه‌شان هم قبول شد، ولى به بهشت برنگشتند، و وضعى را كه در آنجا داشتند به دست نياوردند، چون توبه اثر شرعى گناه را از بين مى‌برد، و بايد در مورد آدم و همسرش نيز اثر شرعى گناه را از بين مى‌بُرد، و دوباره به بهشت بر مى‌گشتند، و مقام قرب را به دست مى‌آوردند، ولى نياوردند. پس مى‌فهميم كه نهى خدا مولوى نبوده تنها ارشاد آدم، و خير خواهى برای او بوده.

برگرفته از

- تفسیر المیزان، ۱۴۱۷ قمری، ج ۱، ص ۱۲۸-۱۳۱

- ترجمه المیزان، ۱۳۸۴ شمسی، ج ۱، ص ۲۰۰-۲۰۱

بِسْمِ اللَّـهِ الرَّ‌حْمَـٰنِ الرَّ‌حِیمِ

فَأَزَلَّهُمَا الشَّيْطَانُ عَنْهَا فَأَخْرَجَهُمَا مِمَّا كَانَا فِيهِ ۖ وَقُلْنَا اهْبِطُوا بَعْضُكُمْ لِبَعْضٍ عَدُوٌّ ۖ وَلَكُمْ فِي الْأَرْضِ مُسْتَقَرٌّ وَمَتَاعٌ إِلَىٰ حِينٍ﴿بقره/۳۶﴾ 

اما شيطان آن دو را با ترغيبشان به آن درخت به لغزش انداخت و از نعمت هايى که در آن بودند بيرونشان کرد ، و ما به آنان ( آدم و حوّا و ابليس ) گفتيم : فرود آييد در حالى که دشمن يکديگر خواهيد بود ، و در زمين تا چندى قرارگاه و بهره اى خواهيد داشت.

ترجمه سید محمدرضا صفوی ( بر اساس المیزان)

✨﷽✨

🌼آن 6 هزار سال عبادت، کار آن دو دقیقه سجده را نکرد!

✍آیت الله حائری شیرازی: چرا می گوییم «جِهادُ المَرأَةِ حُسنُ التَّبَعُّلِ» (جهاد زن، خوب شوهرداری کردن است)؟ چرا نمی‌گوییم جهاد مرد هم خوب زن داری کردنش است؟! ابلیس 6000 سال عبادت کرد. وقتی به او گفتند سجده بر آدم بکن، نکرد. اگر سجده بر آدم کرده بود، این 6000 سالش هم مقبول واقع می‌شد. پس دو نوع عبادت داریم: «عبادت 6000 ساله» و «عبادت سجده بر آدم».

شما مردها می‌دانید اطاعتی که خانم‌ها از شما می‌کنند، از نوع چه عبادتی است؟ و وظایفی که شما نسبت به همسرتان انجام می‌دهید، از نوع چه عبادتی است؟ شما می‌گویید ما طبق آیهٔ (الرجال قوامون علی النساء)، قوّام هستیم و او تحت قیمومیت ما است. اما می‌دانید اطاعت زن از چه سنخ عبادتی است و کارهای شما از چه نوع عبادتی است؟

انجام وظایف مرد نسبت به همسرش، از نوع عبادت 6000 ساله است! چرا؟ چون همراه با آقایی است، همراه با عزت است. اما اطاعت زن از شوهر، از نوع «سجده بر آدم» است، چون همراهش پا گذاشتن روی عزت است. این اطاعت، بسیار تلخ است! تلخی‌اش مثل تیر باران شدن در جهاد است. مثل شمشیر خوردن در جهاد است. همان ثواب‌هایی که مرد در حین تیر خوردن و قطعه قطعه شدن، در جهاد می‌برد، خداوند برای زن در خانه گذاشته است! نمی‌شود بدون سختی، این ثواب را به زن بدهند. به همین دلیل، اطاعت زن، جهاد است اما حکمرانی شما در خانه، جهاد نیست! اگر زن، قوّامیت مرد را پذیرفت، مانند ملائکه می‌شود که سجده بر آدم را پذیرفتند.

زنها خیال می‌کنند خدا رعایتشان نکرده است. اشتباه می‌کنند! خدا سجده بر آدمش را داد به زن ها! عبادت معمولیِ شش هزار ساله را داد به مردها. از این جهت، مردها یک عبادت از نوع «سجده بر آدم» را بدهکارند. با نماز و روزه و حج و اینها کارشان نمی‌شود. باید به میدان جنگ بروند تا معلوم بشود منافق هستند یا مؤمن؟ شما مردها باید بروید جهاد! بروید جهاد و آنجا مخالفت با نفس بکنید تا از نوع سجده بر آدم بشود. سجده بر آدمِ زنها این است که حرف مرد را گوش کنند اما «سجده بر آدم» برای شما مردها این است که تحت فرمان رهبر بروید جلوی گلوله. یعنی تحت مدیریت رهبرتان فحش بخورید، هتک بشوید، اهانت بشوید، ذلت ببینید؛ این ذلت سجده بر آدم است.

آن وقت ببین! شش هزار سال عبادت، کار دو دقیقه سجده را نکرد! این را داده‌اند به زن‌ها و آن را داده‌اند به شما! واقعاً خدای تعالی بین مرد و زن، عادلانه برخورد کرده است.

چه جور شده است که خدا چنین کاری با زنها کرده است؟ چون اطمینان داشته که مؤمنه‌های آنها می‌پذیرند. خداوند می‌دانسته است که اینها جهت عاطفی دارند. این‌ها وقتی حساب می‌کنند که خدا گفته است، اطاعت می‌کنند.

🔳 واقعا حضرت خدیجه به گردن تک تک ما حق دارند. حضرت خودشان را فانی رسول خدا کردند. با آنکه ثروتمند بودند تمام اموالشان را به رسول خدا بخشیدند. وقتی به پیغمبر سنگ می زدند حضرت خدیجه خود را سپر می‌ کرد و سر خودشان می‌ شکست.

🔸در آن شعب ابی طالب که سه سال محصور بودند واقعا حضرت خدیجه  پشت به پشت پیغمبر ایستادند و صحنه را خالی نکردند. نمی‌ فرمود: تو رسول خدا هستی و تکلیف داری؛ من چه گناهی کردم که باید پا به پایت بایستم!؟ بلکه ایشان خودش را شریک احساس می کرد! اصلا احساس زن و شوهری نبود! یعنی می گفت: من یکی، پیغمبر یکی! اگر من از پیغمبر دفاع نکنم از مقصدش می‌ ماند!

🔸هفته ای چند بار از مکه به غار حراء می آمد! تا غار حراء یک قدم دو قدم نبود! پیغمبر در مدت یک اربعین حتی چشمش به یک آدم نباید بیفتد! که اگر بیفتد خراب می‌ شود، در این مدت چه کسی باید رسیدگی کند و غذا بیاورد؟ حضرت خدیجه این کار را می‌ کرد. غذا را می‌ گذاشت و برمی‌ گشت.

🔸در بسیاری از موارد که حضرت خدیجه برای پیغمبر غذا و آب می آورد، پیغمبر در سجده بودند و ایشان هرچه می‌ ایستاد پیغمبر سر از سجده بر نمی‏ داشت و حضرت خدیجه می گذاشت و برمی‌ گشت! بارها به این کیفیّت اتفاق افتاده بود! حالت حضور پیغمبر را به هم نمی‌ زد! کجا همچنین چیزهایی را می‌ شود پیدا کرد؟!

📝. آیت اللَه سیدمحمدمحسن حسینی طهرانی قدّس الله سرّه

🔊. #شرح_حدیث_عنوان_بصری، جلسه 200.

#سلوک #نبوت #عبودیت

@maktabevahyorg

🔘.🔘.🔘.🔘

از یادداشتهای حضرت علامه طهرانی قدس سره.👇

🏴صلّی الله علیکَ یااباعبدالله الحسین المظلوم روحی لکَ الفِداء

خون خدا.

یا حسین ای که شهید از ستمِ قومِ دغائی

وی که هم خونِ خدا، هم پسرِ خونِ خدائی

هم تو پروردهٔ دوش علی و دامنِ زهرا

هم تو زینت ده آغوشِ رسولِ دو سرائی

سجده بر خاکِ سرِ کوی تو آرند ملائک

جان فدایِ تو که هم قبله و هم قبله نمائی

به خدا هم تو خلیلی ، به خدا هم تو ذبیحی

به خدا هم حرم، هم تو صفا، هم تو منائی

کعبه از کرب و بلا کسب شرف می کند الحقّ

تا تو آسوده به دارالشّرفِ کرب و بلائی

چه عجب دیده گر از اکبر و عبّاس بپوشی

تو که قربان شدنِ کودکِ شش ماهه رضائی

با لبِ تشنه بریدند سر از جسمِ شریفت

با وجودی که تو هم خضری وهم آبِ بقائی

ما به یادِ تو نباشیم چگونه؟ که ز شفقت

زیرِ خنجر، دمِ آخِر تو به فکرِ غم مائی

سوخت داغت جگرِ آدم و هم جنّ و ملک را

مایهٔ درد و غمِ خلقِ زمین ،اهلِ سمائی¹

____

1_ از یادداشت های حضرت آیت الله علّامه حاج سیّد محمّد حسین حسینی طهرانی رحمة الله علیه ....

@jorehaye_marefat

گفت شیطان که: بِما اَغْوَیتَنی

کرد فعلِ خود نهان دیـوِ دَنـی

گفـت آدم کـه: ظَــلَمْــنا نَفْــسَنا

او زِ فعلِ حقّ نبُد غافل چو ما

در گـنه، او از ادب پنــهانْــش کـرد

زان گنه بر خود زدن، او بَر بِخَورد

بعد توبه گفتش: ای آدم نه من

آفریدم در تو آن جـُرم و مِحَن

نه که تـقــدیر و قـضـایِ من بُد آن

چون به وقتِ عذر کردی آن نهان؟

گفت: ترســیدم ادب نگْذاشـتم

گفت: من هم پاسِ آنَت داشتم

هر که آرد حُرمت، او حُرمت بَرَد

هر که آرد قنــد، لــوزینه خــَورَد

#مثنوی

#مولانا

#دفتر_اول_ص_۶۹

#شیطان

#آدم

@masnavifingerfood

آدم و شیطان هر دو طمع در مقام عِلویِ انسانِ کامل کردند ولی عمل و رفتار انسان و شیطان در این امر و خواستهٔ بزرگ متفاوت بود.

جانِ عِلوی هوسِ چاهِ زَنَخدانِ تو داشت

دست در حلقهٔ آن زلفِ خَـم انـدر خَـم زد

▪شیطان عالم و دانا و مقرب درگاه الهی بود و مورد احترام در میان فرشتگان. وقتی که خداوند از او خواست که بر حریفِ خود آدم، سجده کند استکبار ورزید و خود را بالاتر دانست که البته در ظاهرِ امر، حق با او بود و نمی خواست بر غیرِخدا سجده کند! ولی در واقع اشکالِ کارَش این بود که نتوانست از قشر و پوستِ آدم عبور کند و نورِ ذات الهی را در آدم ببیند و حسد و کبر و غرورش مانع از بینش و تصمیم درست شد و در نهایت علم و قُرب او نتوانست بدردش بخورد و او را نجات دهد!

مدّعی خواست که آید به تماشاگه راز

دستِ غیب آمد و بر سینهٔ نامحرم زد

▫شیطان بعد از این هم بجای اینکه تأمل کند و از اَسماء پی به مُسمّا ببرد و راهِ برگشت را برای خود هموار کند بنا را بر لجاجت گذاشت و در محضرِ خدا با بی ادبی گفت:

خدایا تو مرا گمراه کردی
رَبِّ بِما اَغْوَیْتَنی

و کبر و حسد و تمرّدش را به خدا نسبت داد. این بی ادبی کار او را تمام کرد و از آن مقام و منزلت در بارگاه قدس الهی طرد و رانده شد.

▪آدم به اندازه شیطان علم نداشت و جایگاه و منزلت ابلیس را هم در میان فرشتگان نداشت. در واقع یک تازه وارد بود که با آموختن علم الاسماء طمع داشت که به آن مقام عِلوی انسان کامل برسد ولی دچار وسوسه جاودانگی و فریب حریفِ حسود و لجوج خود یعنی شیطان شد و به وضع بد و زشتی عریان شد!  

آدم بجای اینکه عمل خود را توجیه کند و بگوید: خدایا اگر تو نمی خواستی من این کار را نمی کردم؛ ادب نگه داشت و گناه و زشتی عملش را به خود نسبت داد و درخواست بخشش کرده و گفتند:

پروردگارا ما به خود ستم کردیم

رَبَّنَا ظَلَمْنَا أَنْفُسَنَا 

گرچه آدم، علمِ شیطان را نداشت ولی اجمالاً می دانست که تنها خداوند است که او را به مطلوب خود می رساند و باید صبر کند و ادب بخرج دهد و لذا خداوند هم حُــرمت او را نگه داشت و توبه اش را پذیرفت و این بازگشت و پذیرش او در واقع رشد به مرتبه ای بالاتر و تلقّی و اخذ مراتبی از مقام انسانِ کامل بود که البته برای وصول به آن مقصد بلندمرتبه باید متحمّل رنج و زندگی در این دنیا می شد و آدم هم رنجِ این دنیا را قبول کرد و از بهشت خارج شد!

دیگران قرعهٔ قسمت همه برعیش زدند
دلِ غـمدیدهٔ ما بــود که هـم بر غم زد

*دَنی: پست؛ بَر بِخَورد: نتیجه گرفت؛  لوزینه: باقلوا؛ یار را برکش: به دوست احترام بگذار

▪بما اغویتنی؛ اشاره است به آیه:  قَالَ رَبِّ بِمَا أَغْوَيْتَنِي لَأُزَيِّنَنَّ لَهُمْ فِي الْأَرْضِ وَلَأُغْوِيَنَّهُمْ أَجْمَعِينَ

گفت: «پروردگارا، به سبب آنكه مرا گمراه ساختى، من [هم گناهانشان را] در زمين برايشان مى‌آرايم و همه را گمراه خواهم ساخت»

▪ظلمنا انفسنا؛ اشاره است به آیه:

قَالَا رَبَّنَا ظَلَمْنَا أَنْفُسَنَا وَإِنْ لَمْ تَغْفِرْ لَنَا وَتَرْحَمْنَا لَنَكُونَنَّ مِنَ الْخَاسِرِينَ

▪طیبات لطیبین اشاره است به آیه:

الْخَبِيثَاتُ لِلْخَبِيثِينَ وَالْخَبِيثُونَ لِلْخَبِيثَاتِ وَالطَّيِّبَاتُ لِلطَّيِّبِينَ وَالطَّيِّبُونَ لِلطَّيِّبَاتِ

نظرفشویی من این نبود و واجبات را انجام میدم 

ی همسایه داریم نظ ش اینه. و اصلا ادیان و کتاب و ..... قبول نداره  میگ فقط جبریل باید بگ بهم

#تلنگر

یه #حدیث_قدسی هست که آدمو از خجالت آب میکنه.

خداوند می فرمایند :

"يا مطلقا في وصالنا، ارجع. و يا محلفا علي هجرنا، كفر. انما ابعدنا ابليس لانه لم يسجد لك، فواعجبا، كيف صالحته و هجرتنا"

میدونی یعنی چی؟

فرض کن یه رفیقی داری که عاشقشی و خیلی دوستش داری.براش همه کار میکنی.

مثلا یه روز تو خیابون راه میری و میبینی یه نفر داره با رفیقت دعوا میکنه، و شما میری جلو و برای دفاع از دوستت ،با اون طرف دعوا میکنی کتک کاری میکنی و دیگه باهاش قهر میکنی.چون دوستت رو زده.

اما بعد از چند روز میبینی دوست و رفیقت داره با اون آدم راه میره و میگه و میخنده.چه حالی پیدا میکنی؟به دوستت میگی بابا من بخاطر تو با اون دعوا کردم و حالا تو رفتی با اون رفیق شدی و خوش میگذرونی؟!!!

آره.قضیه ما و خدا هم همینطوره.معنی حدیث بالا همینه. خدا میگه من شیطان رو بخاطر اینکه بر تو سجده نکرد از خودم روندم. اما تو حالا رفتی با اون دوست شدی و منو ترک کردی؟؟؟!

ترجمه حدیث؛

"اي كسي كه وصال ما را ترك كرده اي، برگرد. و اي كسي كه بر جدايي از ما سوگند خورده اي، سوگند خود را بشكن.ما ابليس را براي اين از خود رانديم كه بر تو سجده  نکرد.

#محبت #عشق #توبه

#تلنگر


یه #حدیث_قدسی هست که آدمو از خجالت آب میکنه.
خداوند می فرمایند :
"يا مطلقا في وصالنا، ارجع. و يا محلفا علي هجرنا، كفر. انما ابعدنا ابليس لانه لم يسجد لك، فواعجبا، كيف صالحته و هجرتنا"

میدونی یعنی چی؟
فرض کن یه رفیقی داری که عاشقشی و خیلی دوستش داری.براش همه کار میکنی.
مثلا یه روز تو خیابون راه میری و میبینی یه نفر داره با رفیقت دعوا میکنه، و شما میری جلو و برای دفاع از دوستت ،با اون طرف دعوا میکنی کتک کاری میکنی و دیگه باهاش قهر میکنی.چون دوستت رو زده.
اما بعد از چند روز میبینی دوست و رفیقت داره با اون آدم راه میره و میگه و میخنده.چه حالی پیدا میکنی؟به دوستت میگی بابا من بخاطر تو با اون دعوا کردم و حالا تو رفتی با اون رفیق شدی و خوش میگذرونی؟!!!
آره.قضیه ما و خدا هم همینطوره.معنی حدیث بالا همینه. خدا میگه من شیطان رو بخاطر اینکه بر تو سجده نکرد از خودم روندم. اما تو حالا رفتی با اون دوست شدی و منو ترک کردی؟؟؟!
ترجمه حدیث؛
"اي كسي كه وصال ما را ترك كرده اي، برگرد. و اي كسي كه بر جدايي از ما سوگند خورده اي، سوگند خود را بشكن.ما ابليس را براي اين از خود رانديم كه بر تو سجده  نکرد.
#محبت #عشق #توبه

بسم الله الرحمن الرحیم

نور خدا آینه حق نما نور هدی نور حسین است و بس

سر ولا لؤلؤ لالای حق مظهر دادار حسین است و بس

سر هویت که تجلی نمود پرتو پر نور حسین است و بس

روح مشیت که از او شد پدید  و مکان جمله حسین است و بس

جلوه ذات احدی بی نقاب نور تجلای حسین است و بس

سجده که بر آدم خاکی نمودخیل ملک بهر حسین است و بس

سلسلة منتظم انبیاء مقدّم الجیش حسین است و بس

میوه خلقت ز ازل تا ابد مقصد ایجاد حسین است و بس

محفل انس است دو عالم ولی شمع دل افروز حسین است و بس

نفخه جان بخش نسیم بهشت شمه ای از بوی حسین است و بس

آتش نمرود به جان خلیل بَرد شد از خوی حسین است و بس

سفینه نوح به طوفان یم زورقی از جوی حسین است و بس

موسی عمران که به میعاد رفت از بر میقات حسین است و بس

روشنی وادی ایمن همی شعشعة روی حسین است و بس

آتش افروخته در کوه طور پرتوی از نور حسین است و بس

آن دم عیسی که به تن جان دمد از دم و از بوی حسین است و بس

گردش این گنبد افراشته بر خَم ابروی حسین است و بس

من چه بگویم به جهان هر چه هست سر به تکاپوی حسین است و بس

آنکه فروزان کند امشب چو شمس رایت توحید حسین است و بس

آنکه ببوسید گلویش ز مهر رسول و بگریست حسین است و بس

محفلی بزمِ حریم لقا رأس پر از نور حسین است و بس

سوخته پروانه جان را به شوق در حرم عشق حسین است و بس

کشته جان باخته در کوه طور پیکر صد پاره حسین است و بس

آنکه بزد خرگه خود را برو ناز دو جهان جمله حسین است و بس

آنکه به قربانگه کوی حبیب گفت رضیً ربِّ حسین است و بس

آنچه به خون گلو آغشته شد طرّه گیسوی حسین است و بس

باب نجات از غم و بحر بلاکشتی منجی حسین است و بس

دست شفاعت همه را روز حشر از کرم و جود حسین است و بس

گر تو بخواهی که شوی رستگار راهْ  تولای حسین است و بس

آنکه سرود این دُرَرِ پاک راخاک رهِ کوی حسین است و بس

🍃 علامه سید محمد حسین حسینی طهرانی رضوان الله علیه  🍃

💠 پایان کتاب شریف لمعات الحسین علیه السلام

👈