میدونم اولویت باید خودم باشم ولی خب جوری که همسرم داره تو کار و زندگیش پیشرفت میکنه اصلا با من قابل مقایسه نیست من تازه شروع کردم به کار و تو لول دستیاری ام ، همسرم پیمانکار شده و شاید هم تا سال دیگه شرکت یا فروشگاه تخصصی بزنه
من مدام ذهنم درگیر کاراش و حساب کتاباشه و براش برنامه ریزی میکنم استرس اینده و مشکلات احتمالی رو دارم ، ایده بهش میدم هدف‌گذاری میکنم براش دنبال نیرو میگردم و اینجوری از زندگیمون و همسرم حمایت میکنم
اما برای خودم هیچ آینده ای تو کار نمیبینم منم تو کارم تلاش میکنم اما تمرکز ۱۰۰٪ ای ندارم مثلا همسرم بخواد بره شهرستان برای کارش من باید برم همراهش و گاهی ممکنه ۲/۳ هفته هم طول بکشه خب مسلما من این شکلی نمیتونم جایی ثابت کار کنم و به قولی بچسبم به کار
در این حد احساس کم ارزشی میکنم که هیچی ازش نمیخوام .... نه طلا نه گوشی نه حتی لباس و کفش انچنانی اونم اصلا احساس ارزشمندی بهم نمیده فقط عشقشو نشون میده ، نمیدونم شاید مشکل از منه
