حرفت کاملا درسته.من قضیم فرق میکرد.عشق واقعی.فهمیدنش شاید سالها زمان بخواد.اما همسرم لحظه به لحظه جوونیش برای من گذاشت از همه چیز و وجودش گذشت برای من.سختی هایی کشید که کوه قبول نمیکرد.فقط خدا میدونه چی میگم...
اونایی که بعدا این کارو میکنن از همون اول مرد نبودن.
بازم میگم قبول دارم.خودم به خواهرم گفتم باید مهریه بگیری.نه سنگین نه خیلی کم.
خداروشکر بابام همیشه بهم میگه بهترین تصمیم زندگیت ازدواج با همسرت بود.و همیشه خداروشکر میکنه وقتی میبینتش و لبخند میزنه.