مثلا تصور کنید دختره توی سن نوجوونی با پسری آشنا میشه و بهم دل می بندن بعد چند سال دوست میمونن و توی سن ۲۴.۲۵ ازدواج کنن
بنظر شما این درسته ؟ و شما جای خانواده دختر و پسر بودید راضی به ازدواجشون می‌شدید به خاطر مدل آشناییشون؟
من همین جوری ازدواج کردم
اره
من ده تو پونزده سالگیم با شوهرم اشنا شدم
اولین پسر تمام عمرم .
از لحاظ اسکلی ،اسکل بودم زیاد اخه اولین دوست پسرم بود قشنگ میفهمید من کاری نکردم هیچی نمیدونم بلد نیستم، دیگه بی خیالم نشد.ده سال با هم بودیم زیاد اذیت شدیم خانوادم خیلی اذیت کردن که نه تو حالیت نیست این ب دردت نمیخوره. وای تو این اخلاق خیلی شناخت خوبی پیدا کردیم همدیگه رو اصلاح کردیم
و من تو سن ۲۶ سالگی و. شوهرم سی و یک سالگی با هم ازدواج کردیم،همیشه همه چی گل و بلبل نیست
ولی خداروشکر میکنم که تو این مدت نونستیم خوب همو بشناسیم درک کنیم و الان حالمون باهم خوبه.
گاهی اوقات پدر مادرا فکر میکنن که ما بچه ها حالیمون میست، ولی خیلیم خوب حالیمونه
بله
ببخشید غلط املایی زیاد داره
ولی از وقتی فهمیدم که جز خدا هیچکس هیچکاره نیست و امیدم فقط شد خدا زندگیم خیلی بهتر شده ،خداروشکر کارام رو رواله
و اینکه من با معجزه چله ایته الله حق شناس و توسل ب خدا به حاجتم رسیدم
یوهوووو همه چی درست شد.
نخیر عزیزم ازدواجی که بناش با گناه باشه نمیپسندیم
ارسال نظر شما
تاپیک های به روز شده
32 ثانیه پیش
33 ثانیه پیش
33 ثانیه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های امروز