آقایِ من.. محبوبِ غریبِ من!
پرِ زخمیم ولی قامتمان خم نشده..
سایه چادر او از سرمان کم نشده..
بنویسید امیدِ دلِ زهرا مهدیست..
چارهیِ کارِ همه مردم دنیا مهدیست..
اللهم عجل لولیک الفرج. آقا.. ما بی تو غرقیم در باتلاقِ دنیا..
دست و پا زدن هایمان را میبینی؟ میدانم میبینی مولای من.. خوب میبینی و دست های نامرئی تو همیشه بسوی ما دراز است.. و این ماییم که بجای گرفتن دستان پر یاسِ تو دست و پا میزنیم و ای دریغا که باسرعت بیشتری غرق میشویم..
تو بیا و نجات دهنده ما شو.. تو بیا و مارا از تظاهر به خواب، بیدار کن.. مولای من، ای صاحب الزمان بیا تا جوانیم راهی نشانمان ده، بی تو هیچیم و این هیچیِ ما حتی، هیچ نیست..