بیاید میخام از روزای سختی بگم ک داشتم و الان چقدر حالم خوبه و همه چیز اوکیه

ی کم طولانیه اما گفتم شاید مثل من تو اون روزا باشه و با خوندن این متن آروم بشه من عاشق شوهرم بودم چهارسال طول کشید و باکلی مخالفت پدرم ب هم رسیدیم ی هفته از نامزدیمون نگذشته بود و من همچنان رو ابرا بودم ک مامانم ک همش ۴۹سالش بود خیلی یهویی صحیح و سلامت ب رحمت خدا رفت ما هیچکس رو نداشتیم حتی هیچکس پا نمیشد ب خودش زحمت بده ی لیوان اب دست مهمونا بده همه اومده بودن مرده خوری توروزای تاریک و سختمون هیچکس نبود ۴تا بچه بودیم تو خونه ک من ۲۷سال خواهرم مجرد ۲۳سال داداشم یکیشون ۳۵یکیشونم ۱۵ ی خاهر دیگه هم دارم ازدواج کرده بود کل مسئولیت خونه افتاد رو دوش من با ی مشت ادم بی مسئولیت هستید تا بقیشو بگم؟؟؟