دقیقا گل صحرا!
منم بدنم همیییییییییییشه منقبضه و هر وقت به خودم میام میبینم دارم دندونام رو رو هم فشار میدم. راه رفتنمم با قدمای تند و به حالت فراره! انگار همیشه در یه حالت ترس و گریز به سر میبرم... واقعا وحشتناکه
دقیقا همینه. این یه شگرد رایج دیگه شونه! اینقدر احساساتت رو بی اعتبار مییکنه و بهت تلقین میکنه که تو‌خودت مشکل داری که کم کم خودتم دیگه احساسات خودت رو بی اعتبار میبینی. انگار باورت میشه مشکل از خودته و اون داره از دست تو میکشه، نه تو از دست اون!
و این باور، این ذهنیت چنان مخرب و قوی عمل میکنه که یک عمر سلطه روانی و فیزیکی اون زن رو تضمین میکنه!
حتی شنیدن و یادآوریشم باعث میشه از عصبانیت حالت تهوع بگیرم...
واقعا تکان دهندس! خود زنی رو که گفتی مغزم سوت کشید! و اینکه گفتی برای زجر دادن بقیه این کار رو میکرد! یعنی انگار خونه ما رو‌توصیف کردی شیشلیک...ما هر هفته دو سه بار مراسم خونین و با تشریفات مفصلی داشتیم... جوری که حتی یادمم میاد، دوباره از ترس دلم هری میریزه پایین....😓😓😓😓😓
خیلی خوبه که حداقل تو ظاهرت پیدا نیست شیشلیک جانم. واقعا خوشحالم برات. اگه قرار بود آدمای گرگ صفت بفهمن چه قدر شکستی، اونا هم درنگ نمی کردن که بقیه روح روانت رو تیکه پاره کننن. اما همین ظاهر قوی موهبت بزرگیه که از خیلی چیزا در امان نگهت میداره..
می فهمم چی میگی نازنینم. با همه این بلاهایی که سرمون آوردن انگار هنوزم ته دلمون میخواد یه جوری بهمون ثابت بشه که اینا همه اشتباه بوده، همه چی درست میشه، اونا درست میشن، تغییر میکنن، دوستمون میدارن و بلاخره بهمون اجازه میدن بی ترس و نگرانی دوستشون داشته باشیم... قلب یه آدم طبیعی همین تمنا رو داره، هر چند همه مون خوب میدونیم که باید رو این تمنا یه ضربدر قرمز بکشیم و فراموشش کنیم، اما گاهی انگار صدای زجه خفه روحمون هنوز به گوش میرسه
دقیقا به خاطر همینه که نباید وقتمونو برای اثبات چیزی بهشون هدر بدیم و خودمونو بیشتر از این فرسوده کنیم. کسی که خودشو به خواب زده نمیشه بیدار کرد. بهتر انرژی مونو صرف پیدا کردن راهکارهایی برای مقابله با شرایط پیچیده ای که درش هستیم کنیم. رشد و پیشرفت ما همین الانشم به اندازه کافی به لطف اونا به تعویق افتاده، باید قدر تک تک‌ثانیه هایی که برامون مونده رو بدونیم
تو همیشه یکی از قوی ترین اعضای ما بودی و هستی فامیلی. میدونم خسته میشی گاهی، این کاملا طبیعیه. بخصوص که تو با وجود همه تروما‌ها و آسیبهایی که با خودت حمل میکنی، خیلی سرسخت و‌مقاوم ظاهر میشی همیشه. اما ذات تو با قدرت عجین شده و هیچی این حقیقتو تغییر نمیده. تو و همینطور شیرین کسایی هستید که همیشه گفتم الهام بخش مایید.
تو همونی هستی که به محض فاصله گرفتن از اون منبع عذاب و شکنجه اعتماد به نفست شکوفا شد و تونستی مثل شیر از حق خودت دفاع کنی، اونم در جایی که خیلی از آدمای عادی کم‌میارن! شاید فکر کنی چون از اون فاصله گرفتی موفق شدی، البته که اینم موثر بوده، اما واقعیت اینه که‌تو اینقدر قوی بودی که اون زن با همه شکنجه های جسمی و روحی، نتونسته تو رو بشکنه و از پا بندازه. ازه، درسته که به دست پات صدها بند زده، سر راهت هزاران‌مانع گذاشته، اما هیچ کدوم از اینا گوهر وجودی تو رو کدر نکرده.
میخوام بگم، تو و همه ما که اینجاییم حق داریم خسته بشیم و حتی گاهی ممکنه به نظر برسه داریم پسرفت میکنیم، اما با رجوع به شواهد و تاریخچه ی غیر قابل انکاری که از تو می بینم، مطنئنم خیلی زود به‌مسیر بر میگردی.
بله اینم اینقدر شکستم که معکوس عمل کرد قریزم
دیدی میگن چیزی ک باعث کردنت نشه قویترت میکنه؟ دقیقا این جریانات من فقط باعث مرگ و خودکشی و روانی شدن و تيمارستان میشد برای هرکسی یا اینکه اگه اینجوری نشدم بجاش معکوس عمل میکنه و قوی ترت میکنه
برای من خیلی اوضاع روانی بدی بود جسمی هم بد بودا ولی به قرآن قسم من دیگه جوری پوست کلفت دشه بودم تو بچگی از بس منو میزد کل بدنم همه سال کبود و خونی بود همههه جام یبار بقدری منو زد 7سالم بود از گردن ب پایین میزد م کسی نفهمه دعواش کنن هروقت از جایی ناراحت میشد سر من عقده خالی میکرد یا مثلا پیش تیکه بقیه لال بود میومدم از مدرسه میدیدم منو میگیره بی دلیل با چماغ ب باد کتک جوری ک بدنم فقط میشکست آنا کبود و. خونی میشدم یادمه تو مدرسه باسنم جوری کبود بود استخوانش و دم کرده بود یه تیکه کبود و بنفش شده بود نمیتونستم بشینم رو نیمکت رفتم گوشه دیوار وایسادم ک معلم نبینه نمیتونستم بشینم رو نیم کت چوبی اصلا قابل تحمل نبود دردش برام معلم دوبار گفت بشین بعد گفت جرا نیمشینی من بشدت سر خورده بودم تو بچگی دید هیچی نمیگم سرمو انداختم پایین اونم بهم نمره منفی داد فک. مرد عمدی میکنم ب حرفش گوش نمیدم
