از نظرم خیلی سخته برای انسان که وقتی کسی همزاد واقعی ش نیست، خودآگاهانه رفتار عاشقانه بروز بده، شاید تو آینده خودش رو سرزنش کنه که مثلا چرا به خاطر اون اعصبانم ناراحت شد نمیدونم گریه کردم شعر سرودم و...
شاید اصلا نیاز به گفتن نباشه، احساس عشق چیز دست و پا بسته ای نیست که خودش نتونه بروز کنه، مطمئنا عشق (در کنار آگاهانه بودن) ناخودآگاهانه عمل میکنه. طرف مقابل میفهمه که رفتار ،صبحت، اصلا طرز نگاه این فرد با دیگران متفاوته. اون میفهمه.. حالا اون چه احساسی دارد و چه عکس العملی و ... دست ما نیست.