اسکیت
اسب
گیتار
کفش پاشنه بلند نارنجی (اووه تو طایفه ما نماد خرابی بود) 🤦♀️
اسب و گیتار رو خودم براورده کردم ولی اسکیت نه.
پیانو
رفتن به آمریکا از بچگی آرزوم بود هنوزم تلاش میکنم
از این ماشین های بچگانه که سوارش میشن، اسکوتر.
یه جشن تولد تو بچگی
یه عروسک خوشکل
منم گیتار خیلی دوست داشتم یه زمانی
و کفش قرمز همیشه آرزوم بود😪چقدر هم سلیقه خزی داشتم😂
الان که دارم تاپیک رو میخونم میبینم آرزوهامون خیلی هم بزرگ و نشدنی نبود اما خانواده ها چرا سنگ اندازی میکردن با عقاید مسخرشون
من بچه بورم یه عروسک بود موهاشو دم اسبی بسته بودن قیمتشم زیاد نبود انقدر گریه کردم تا بابام اونو بخره اخر هم نخرید و حسرتش به دلم موند حالا بزرگ شدم میتونم هرچی میخوام بخرم ولی چه فایده که دیگه اون لذت و اشتیاق بچگی نیست بدترش اینکه همون پدر واسه پسرعیاشش تمام دارو ندار زندگیش فدا کرده
اسکیت
برم کلاس والیبال
دوست داشتم اسمم حداقل تو قرعه کشیا در بیاد هیچوقت هم نشد😂
دوست داشتم دامپزشک بشم که خداروشکر شدم و یه آرزو دیگه داشتم که همه جهان وگن بشن که براورده نشد
