من 25 سالمه سه ساله ازدواج کردم و الان تازه متوجه شدم که باردارم .من یه خصوصیات اخلاقی دارم که خیلی آزارم میده اونم اینکه همیشه از خودم راضی نیستم همیشه در حال افسوس خوردنم یه آرزوهایی داشتم که بهشون نرسیدم مثل ادامه تحصیلم و مستقل شدن از لحاظ شغلی .همیشه حسرت گذشته رو میخورم که چرا از موقعیتم برای ادامه تحصیل و انتخاب رشته مناسب استفاده نکردم اصلا اعتماد به نفس ندارم و از خودم راضی نیستم وقتی کسایی رو میبینم که با درس خوندن مستقل شدن از ته دلم آرزو میکنم کاش منم درسمو میخوندم حتی بعضی شبا خوابش رو میبینم . باوجود اینکه شوهرمو دوست دارم و شکر خدا کم و کسری ندارم و خداوند الان بهمون بچه هم داده اما من همیشه یه غمی تو دلمه که آزارم میده اجازه نمیده خوشحال باشم از زندگیم لذت ببرم واخلاق بد دیگم اینکه همیشه استرس دارم و فکر میکنم هر لحظه ممکنه یه خبر بد بهم بدن احساس افسردگی و دل مردگی میکنم با اینکه در اوج جوانیم اما اصلا دل و دماغ رسیدگی به ظاهر و زندگیمو ندارم با وجود اینکه خیلی وقته منتظر بچه دار شدنم اما از همین الان استرس دارم که نکنه بچم مریض باشه یا اینکه نتونم از عهده مسئولیتهاش بربیام .و وقتی هایی که اتفاقی میفته کلا خودمو میبازم و داغون میشم . چیکار کنم؟
تبریک میگم مادر شدنتون رو. وقتی توقع تون از خودتون بالاست.فاصله داشته هاتون با خواسته هاتون زیاد .منجر به نارضایتی میشه .لیستی از داشته هاتون و اهداف تون رو بنویسید.
تجربه شما
اولین نفری باشید که نظر میدهید