سلام. مادری سی و دو ساله هستم دو فرزند دارم مدتیه که هیچ چیزی خوشحالم نمیکنه مثل رباط شدم و انکار کوکم کردن جز کارهای روتین خانه داری بچه داری کاری انجام نمیدم ، همه درهارو رو خودم بسته می بینم در ذهنم نقشه و هدفهای زیادی دارم اما اراده انجامشونو ندارم. از خودم بدم از رشته کارشناسیم که نتونستم باهاش هیچ آزمونی قبول بشم . از اراده ضعیفم و عدم تلاش کردنم از قیافه و چهره ام بدم میاد عروسمون آدم با اراده ای ، وقتی خودمو رو با اون مقایسه میکنم بدتر ازخودم بدم میاد در ذهنم مدام درگیری و کم کم از زندگی و خونمم داره بدم میاد؟ کمکم کنید
سلام وقت بخیر
برای خودتون زمان بگذارید ، فعالیتهایی که علاقه مند هستید لیست کنید و شروع کنید به انجام اون لیست ها و در قبال انجام هر کار خودتون تشویق کنید.مقایسه نکنید افراد توانمندی های متفاوتی دارن .نوشتن لیست داشته ها هم میتونه کمک تون کنه
تجربه شما
اولین نفری باشید که نظر میدهید