خود بيمارپندارى و وارسی خود

سلام

ممنون از اينكه پاسخگوى سوالات و مشكلات ما هستيد

بنده ٣٠ سال دارم و از ده سالگيم وسواس فكرى و خود بيمار پندارى دارم

تا جايى كه يادم مياد از مريضى ها ميترسيدم و شبانه روز در حال بررسى خودم بودم و هستم

هر دفعه به يه بيمارى اى پيله ميكنم و تا ده جور دكتر نرم آروم نميشم

همسرم و اطرافيانمو خسته كردم

در موارد ديگه هم وسواس دارم ولى فعلا فقط ميخوام راجع به خود بيمار پنداريم ازتون كمك بگيرم

شبانه روز حس افسردگى و غم و اندوه دارم از هيچى لذت نميبرم

وقتى فكرم درگير يه بيمارى ميشه از خواب و خوراک ميفتم كارم ميشه گريه و ضربان قلبم ميره بالا و تمام بدنم خيس عرق ميشه

پيش روانشناس دوبار رفتم ولى راهكاراش واسم سخت بود ديگه پيگيرى نكردم

همش با خودم ميگم آخه اين زندگى به چه دردى ميخوره دوست دارم چشمامو ببندم و بميرم و از اين همه رنج و درد روحى خلاص بشم

همسرم فوق العاده دركم ميكنه ولى ديگه ازش خجالت ميكشم بس كه هزينه دكتر ميكنيم

يكماهه پيش گوشمو جرم گيرى كردم و الان دو هفته است كه تو گوشام صداى باد ميشنوم و صداى ضربان(البته دوساله كه اين صداى ضربانو دارم) 

انقد تو نت راجع به صداهاى گوش سرچ كردم كه حالا علاوه بر اون صداها چند شب كه به اين صداى وزوز (كه تو سكوت تو گوشه همه مياد اون صدارو دارم ميگم) حساس شدم

انقد بهش فكر ميكنم كه صدايى جز اون رو نميشنوم، ميترسم تا ابد اين صدا همراهم باشه سرم ديگه درد ميكنه انقد بهش فكر كردم

بازم كلى تو اينترنت لعنتى گشتم ديدم نوشته كسانى كه وزوز ميشنون اصلا درمانى نداره

حالا فكر ميكنم منم تا ابد قراره اين صدارو بشنوم

واقعا درمانده شدم اشكم خشک نميشه از اضطراب داغونم

خواهشا كمكم كنيد بگيد چیكار كنم و آيا اين صداى وزوز رو ميتونم مثل قديم ناديده بگيرم و آيا واقعا درمان نداره؟