درود بر شما
ممنون که مختصر اما مفید، مساله رو مطرح کردید. چند وقت هست که در مورد ظاهرتون حساس شدین؟ آیا مشکل خاصی برای چهرهتون پیش اومده؟ مثل جای بریدگی ناشی از یک تصادف رانندگی، سوختگی و ... اینکه ما دوست داشته باشیم زیبا و خوشتیپ به نظر برسیم، غیر طبیعی نیست. بنابر این اگر در چهره یا اندامتون اشکال خاصی وجود داره که قابل رفع هست، میتونید در موردش اقدام کنید. مثلا ورزش کنید تا شکمتون کوچیک بشه، مدل مویی انتخاب کنید که بهتون بیاد و ... و با خودتون فکر کنید فرضا اگر هر کس شما رو میبینه، با خودش یا حتی خطاب به شما بگه که چقدر زشت و بدتیپ هستید. بعدش چی میشه؟ چه اهمیتی داره؟ ببینید زیبایی، سلیقهای و نسبی هست. کسی که از نظر من زیباست، ممکنه از نظر شما اصلا زیبا نباشه. لباسی که از نظر شما زیباست ممکنه از نظر من اصلا خوب نباشه. اگر غیر از این بود، همهی ما یک مدل لباس میپوشیدیم و ظاهری شبیه هم برای خودمون درست میکردیم. اما خداوند، ما رو با چهرهها و اندامهای مختلف آفریده و البته سلیقههای متنوعی هم داریم. یک سری مسائل هستن که خوب و بد ندارن. و فقط تنوع و تفاوت دارن. مثل مدل ابروی من و شما که ممکنه با هم فرق داشته باشه، رنگ پوستمون، رنگ چشمهامون و ... همیشه یادتون باشه قرار نیست تمام مردم، افکار و ظاهر و رفتار ما رو بپسندن همونطور که خود ما هم افکار، رفتار و ظاهر همهی مردم جهان رو دوست نداریم و مطابق سلیقهمون نیست. و جدا از این موارد اجازه میخوام ازتون بپرسم برنامهتون برای آیندهتون چی هست؟ مثلا قصد دارید در چه رشتهی علمی، هنری یا ورزشی خاصی کسب مهارت کنید؟ برای روزهاتون چه برنامهای دارید؟ بخشی از رضایتی که ما احساس میکنیم، مربوط به مسائل ظاهری نیست و برخاسته از درون ماست. وقتی به فعالیتهای مورد علاقهمون سرگرم میشیم، طبیعتا حساسیتمون روی ظواهر هم تعدیل میشه. و روزی میرسه که اون زمانی رو که قبلا جلوی آینه میگذروندیم، به کارهای مفیدتری اختصاص میدیم و احساس رضایت و خوشنودی بیشتری هم خواهیم داشت.
به خدای بزرگ میسپارمتون
تجربه شما
اولین نفری باشید که نظر میدهید