ترس از غریبه ها در کودک

دکتر فرشته یاقوتی با سلام دخترم دو سال و ده ماهشه خیلی دختر خوبیه ولی مشکل اصلی من باهاش اینه که وقتی میریم بیرون یا پارک به شدت از غریبه ها می ترسه (حتی بچه ها). از دور براشون دست تکون میده ولی به هیچ وجه دوست نداره نزدیکش بشن اگه یه بچه یا بزرگسال غریبه باهاش حرف بزنه بغض می کنه البته اگه آروم آروم شروع کنن به حرف زدن طوری که بهشون اعتماد کنه گریه نمی کنه ولی اگه مثلا یک دفعه نازش کنن بهش دست بزنن می زنه زیر گریه و بغض می کنه. مثلا چند وقت پیش، تو یه مهمونی وقتی داشت با عروسکش بازی می کرد از دستش افتاد و دختر بچه ای عروسک رو برداشت بهش داد ولی به جای اینکه خوشحال بشه بغض کرد و عروسک رو پاک کرد( انگار که بخواد اثر دست اونو از بین ببره). واقعا معذب می شم. البته جدیدا تصمیم گرفتم نسبت به این بغض های بی دلیل بی خیال تر باشم و به یک یا دو جمله که بهش میگم اکتفا کنم و حواسش رو پرت کنم. این کارم درسته؟ و اینکه در موارد این چنینی بهترین عکس العمل من و باباش چی باشه؟ 

یک ماه پیش بردیمش شهربازی با اینکه قبلا خیلی اونجا رو دوست داشت ولی اون بار یه آقایی به وسیله بازیش دست زد از اون به بعد حاضر نمی شه حتی تو پارک هم بازی کنه. البته خانواده ام شهرستانند و خانواده همسرم عمو و عمه و... خیلی رابطه خوبی داره و باهاشون بازی می کنه ولی خانواده خودم رو که دیر به دیر می بینه مثل غریبه ها باهاشون رفتار می کنه و مدام به من و همسرم می چسبه. البته اونا هم یک دفعه می خوان باهاش صمیمی بشن !

مستاصل شدم نمی دونم در این مواقع که از غریبه ها می ترسه چیکار کنم که کم کم بهتر شه و ترسش از پارک رو چطوری کم کنم.

خیلی ممنون میشم که راهنماییم کنید.