سلام همه ما انسانها اخلاق های سمی و ناپسندی داریم که تنها باعث پراکنده شدن انسان های دیگر از کنار ما می شوند. این خیلی خوب است که با خودتان روراست هستید و اگر اخلاق سمی در خودتان میبینید بفکر اصلاح هستید. برای شروع بعد از شناسایی اخلاق بد باید از آن پرهیز کرد. رفتارهای سمی باعث پس زدن یک شخص توسط سایرین می شودو این رفتارها ضربه هایی به روابط عاطفی وارد می کند و زندگی را دستخوش آثار و تبعات منفی می کند. اگر کسی باور کند که هر چیزی دور و برش اتفاق می افتد توهین مستقیم به اوست یا به نحوی به او ربط دارد، آنگاه تبدیل به یک فرد سمی می شود. واقعیت این است که هر چیزی سایرین به شما می گویند و هر کاری با شما انجام می دهند بیشتر بخاطر خودشان است نه شما. واکنش های مردم به شما، ناشی از فیلترهای ذهنی، دیدگاه ها و ضربه هایی که خورده اند یا ناشی از تجربیات شخصی شان است. حتی اگر کسی پیش خودش فکر کنه که شما آدم جالبی هستید یا برعکس، باز هم این چیزی است که بیشتر مربوط به آن شخص است نه شما. منظورم را اشتباه برداشت نکنید. نمی گویم خودشیفته باشید و هرگونه بازخوردی که به ما دادند نادیده بگیریم. دارم می گویم، قسمت زیادی از بدبختی و ناامیدی و ناراحتی موجود در زندگی ما، ناشی از بخودگرفتن و شخصی کردن چیزهای جورواجور است، ان هم در حالی که می توان نظرات خوب یا بد دیگران را در مورد خود شنید، اما به خاطر داشتن یک زندگی سالم تر و مفیدتر، بی خیالشان شد و اجازه داد قلب و مغز و درک خودمان از زندگی، ما را به جلو هدایت کند. پس از این به بعد هیچ چیزی را شخصی نکنید. اگر متوجه شدید با رفتارهایتان دارید به کسی خنجر می زنید یا نابودش می کنید، از این کار دست بکشید. عمیق تر در قلبتان جستجو کنید و شفقت خود را بیابید. موفق باشید.
تجربه شما
اولین نفری باشید که نظر میدهید