عدم اعتماد به نفس پسر 12 ساله

با سلام خدمت شما دوست عزیز

شما به چند مورد  اشاره کردین که خیلی به هم مربوط هستند، سعی میکنم به همه بپردازم:1: اعتماد به نفس یعنی خود فرد توانایی های خودش رو باور داشته باشه این باور هم از تجربیات قبلی میاد. یکی از کار هایی که شما میتونین انجام بدین دادن مسئولیت هایی هست که میدونین از عهده اش بر میاد: تمیز کردن اتاق، چیدن میز غذا، کمک در درست کردن غذا و...و پس از انجام اون کار تشویقش کنید البته این تشویق نباید دائم باشه که ارزشش رو از دست بده، اجازه بدین در بعضی موارد خودش تصمیم گیری کنه و نظراتش رو جویا بشین تا احساس اهمیت و موثر بودن کنه. در رابطه با زیاد صحبت کردن به نظر میاد که راهی برای جلب توجه است وبرای شنیده شدن و به این معنا که "گوش کن من حرف مهمی برای بیان کردن دارم،من اینجا هستم"البته باید در نظر بگیرید که این حرافی فقط در منزل و با فرد شما است یا نه؟و رفتار متقابل شما هم خیلی مهم است.
تماشا کردن کارتون هم به نظر راهی برای فرار تمام مسائل موجود است،و تاکید میکنم که نحوه بر خورد شما هم بسیار مهم است،شاید چون حساسیت شما رو نسبت به تماشا کردن کارتون میدونه به این کار ادامه میده تا واکنش و توجه مورد نظر رو ازتون بگیره،باهاش به تماشای کارتون بشینید و ببینید که چه کارتون هایی رو بیشتر تماشا میکنه؟باهاش راجع بهشون صحبت کنید و بپرسید که مثلا چرا این کارتون رو دوست داری یا اصلا بپرسید که جریان چی هست، در واقع خودتون رو وارد دنیای فرزندتون کنید تا بتونید درکش کنید و مسائل رو از دید او نگاه کنید، چون در جریان کامل شرایط نیستم نمیشه صد در صد بگم  ولی شما با توجه به شرایط اول از همه نوع رفتار و واکنش خودتون رو بررسی کنید و ببینید که کنترل روی رفتار و هیجاناتتون در این مواقع به چه صورت هستش؟  آیا به عنوان یک مادر در مرجع قدرت هستین یا نه ؟ آیا توجه لازم رو به فرزندتون میدین؟ آیا فرزند شما این رو میدونه که در هر شرایطی برای شما ارزشمند هستش و بی قید و شرط دوستش دارین؟  
در زمینه ای که گفتین اذیت میشه توی مدرسه،آیا خودش میاد و برای شما تعریف میکنه؟ آیا بررسی کردین که واقعا این اتفاق در مدرسه میوفته یا نه؟ مواردی از این قبیل رو خودتون اول بررسی کنید. اگراین اذیت ها واقعا هست و خودش بهتون میگه خیلی جلو هستین چون این نشون میده که به شما به عنوان یک حامی اعتماد و اطمینان داره پس راهکارهایی رو هم که بهش بگین رو گوش میده.
اول: از همه به فرزندتون یاد بدین که در صورت اذیت شدن همان موقع به معلم یا مدیر اطلاع بده.خیلی از بچه ها این کار رو نمیکنند چون میترسند که بچه های دیگه مسخره اش کنند و انواع برچسب ها رو بهش بزنند مثل: خبرچین، لوس، ترسو .... باید برای فرزندتون توضیح بدین که اتفاقا کار درست همین اطلاع رسانی هستش و شاید بچه های دیگری هم که قربانی این اذیت ها هستند شناسایی بشوند پس این کار کمک به بقیه هم هست.در واقع برایش یک تعریف و درک درستی از این کار بسازید
دوم: شما به عنوان والدین با مدرسه در تماس باشین و حمایت خودتون رو هم به فرزندتون نشان بدین.چون در اینجور موارد بچه ها احساس تنهایی و درک نشدن میکنند پس نشان بدین که امنیت و آرامش او براتون مهم هست.
سوم: تمام موارد بالا را بلافاصله پس از بررسی صحت قضیه انجام دهید.یعنی نگذارید اذیت ها بیشتر شود و فکر کنید حالا بچه هستند و با هم کنار میایند،این فقط اوضاع را برای فرزند شما بد تر میکند.
چهارم: به فرزندتان یاد بدهید که خیلی محکم و قاطعانه در برابراذیت ها بایسته و واکنش نشان بده اما نه با داد و فحش یا در گیری فیزیکی . به این صورت که: تماس چشمی با فرد دیگر بر قرار کنه و حفظش کنه، تن صدایش را آرام و نه خیلی بالا و نه خیلی پایین نگه دارد، فاصله مناسبی را با فرد حفظ بکنه و خیلی نزدیکش نباشه، و هنگام صحبت کردن اسم فرد مقابل را به زبان بیاره.
امیدوارم که این موارد به شما کمک کنه و در نهایت اینکه در صورت امکان برای اعتماد به نفس و عزت نفس به یک مشاور مراجعه کنید.