خساست و وابستگی شوهرم به مادرش

از شدت خساست و اخلاق شوهرم به ستوه اومدم . کم آوردم یکسال نشده ازدواج کردم اما از خودم هم بدم اومده زمان انتخاب همسر منطقی فکر نکردم یا فکر میکردم اونم مثل هم صنفای خودش باید رفتارش سنگین و معقول باشه اما نبود توی عقد زد زیر تمام حرفاش برای درس خوندن و کار کردن و من بهترین روزامو توی بحث و دعوا و گریه سپری کردم تااینکه پدرم باهاش حرف زد تا راضی شد ادامه درسمو بخونم .برای عروسی نه خودش نه خانوادش کمترین خرج رو کردن تمام مخارج و جشن و شام و میوه شیرینی و خرید هارو با تمام جهاز رو پدرم انجام داد و اونا کمتربن حرکتی کردن و دنبال باقی جهاز بودن ...شوهرم ۲۳ سالشه و وابسته مادرش طوری که رنگ لباس شم اون باید بگه . گاهی برای اینکه لج منو دربیاره میره مامانشو بغل میکنه و ماچ و بوسه ...از دست و پاهاش . جلوی خانواده اخلاقش باهام عوض میشه طوری که من از شدت عصبانیت زبونم بند میاد .متاسفانه صحبتامون اکثرا به دعوا ختم میشد الانم یک ماهه من با آرامش میخوام حرف بزنم ازم دوری میکنه میگه ادامه نده باز دعوامون میشه .مدام من باید بغلش کنم اونم با اکراه قبول میکنه گاهی با کنایه حرفایی میزنه که قلبم میشکنه 

من تمام مخارجم رو مادرم حساب میکنه لباس و...پول ماهانه 

اما شوهرم به زور ماهی ده میده برم ابروم رو تمیز کنم .یکماه هم نرم آرایشگاه به رو خودش نمیاره .از اینکه باید ببینه من با کی حرف میزنم بدم میاد حساسیت هاش عذابم میده 

پدرم میگه درست میشه اما من خسته شدم نمیدونم باید چکار کنم 

درمورد رابطه هم تا ماه پیش اشتیاقی نداشت بهش گفتم به خانوادت همه چی رو میگم تا راصی شد ماهی ۳.۴ بار داشته باشه .

خانوادش گمان میکنن هنوز شوهرم یک پسر  13 یا ۱۵ ساله ست من نمیخواستم شوهرم همچین باشه .برای درس خوندن هم زد زیر قولش و خودشم نخوند ...نمیدونم چکار کنم به نظرتون جدایی راه درستیه برای این زندگی؟

گاهی حس میکنم یک تکه سنگ شده شوهرم