بی حوصلگی و عدم انگیزه

سلام به شما
به نظر میرسه که سرخورده و دلخور باشید و شاید یه کم نا امید!
در مورد پسرتون لازمه اطلاعات بیشتری داشته باشم اینکه به هیچ عنوان صحبت نمیکنه و زبون باز نکرده تا الان یا اینکه زبون باز کرده ولی در موقعیت های خاصی حرف میزنه مثلا آیا در مهد صحبت میکنه؟ یا اینکه زبون باز کرده ولی یک زمانی دیگه صحبت نمیکنه؟ این اطلاعات حتی جزئیاتش خیلی مهم هستن و خوبه که با دقت پاسخ بدید، اگر هم که کلا زبون باز نکرده تا به حال ، خوبه که یه گفتاردرمانگر ببینتش، و اینکه آیا در خانواده شما و همسرتون این مسئله وجود داشته یا نه؟

اما مسئله ی اصلی از دید من حس و حال خودتون هست که در حال حاضر راضی کننده نیست و خوبه که بیشتر روی خودتون و روابطتون با همسرتون متمرکز شیم، اینکه گفتید همسرتون شما رو درک نمیکنن و کمکتون نمیکنن و محدودتون میکنن شما رو خیلی آزرده کرده و به نظر میرسه که احساس درماندگی میکنید و خب تجربه ی این احساسات طبیعتا حال خوبی رو براتون ایجاد نمیکنه. به نظر میرسه که خودتون رو عامل زندگیتون نمیدونید و فقط دارید به یک سری وظایف تعیین شده عمل میکنید که شاید همونهارو هم گاهی با بی حوصلگی انجام میدید.
خب به نظرتون با وجود همه ی این محدودیت ها، چه نکات مثبتی در زندگی مشترک شما وجود داره؟ چه ویژگیهای مثبتی در همسرتون باعث شده که انتخابشون کنید؟ و از همه مهمتر؛ چه ویژگیهای مثبتی در خودتون میبینید؟ در چه اموری بیشتر احساس توانمندی میکنید؟ یا چه مهارتهایی دارید؟
توجه داشته باشید که شما یک زن و مادر جوانی هستید که کلی فرصت پیش رو دارید و کلی ایده و راه حل های مختلف میتونید داشته باشید و اینکه وقتی خود شما حالتون خوب باشه و احساس رضایت از خودتون داشته باشید انرژی بیشتری خواهید داشت و هر کاری رو با علاقه و انرژی انجام خواهید داد، یک فرزند تمام احساسات و رفتارهای پدر و مادرش رو تقلید میکنه و تاثیر میگیره، پس خوبه که شما حس خوبی داشته باشید که به پسرتون هم منتقل کنید، حتما که شما مادر خوب و مهربونی هستید و گواهش هم اینه که در این راستا به این سایت سر زدید و دنبال راه کار مناسب هستید پس خودتون رو سرزنش نکنید و با خودتون مهربونتر باشید 😉