خودزنی و آسیب ندیدن پسرم در شرایط خانواده

با سلام خدمت شما مادر گرامی

با توجه به شرایط زندگی شما، باید بگویم تنها سکوت یا همراه شدن با همسرتان باعث حل شدن و اتفاق نیافتادن جریاناتی این چنین نمی شود. باید مسئله به طور اساسی و عمیق بررسی و حل شود.

در شرایط مشابه زوجین معمولا الگوهای تعاملی خاصی را به نمایش می گذارند که یکی از موارد زیر است:

1: انتقاد: حمله به شخصیت یا ویژگی همسربه قصد خوب جلوه دادن یکی و بد جلوه دادن دیگری

2: تحقیر: حمله به خویشتن همسر به قصد توهین یا آزار و بدرفتاری روانی

3: دفاعی حمله کردن: قربانی پنداشتن خود و دفع حمله دریافتی

4: دیوار سنگی شدن: کناره گیری از رابطه به عنوان راهی برای دوری از کشمکش ها

اتخاذ الگوی مورد نظر بی تاثیر است.

با توجه به شرایطی که ترسیم شد، عکس العمل کودک شما طبیعی است. کودکان در هنگام تجربه ترس، اضطراب، ناامنی و خشونت رفتارهای متفاوتی نشان می دهند.و به ظهور الگوهای رفتاری برون ریزانه مثل پرخاشگری  یا درون ریزانه مانند افسردگی منجر می شود. بسامد و شدت کشمکش های زناشویی قویا با رفتارهای برون ریزانه در کودکان رابطه دارد.

من متوجه شدم که شما ممکن است احساس کنید که مسائل زناشویی تان نگرانی اصلی نیست. کاملا قابل درک است که شما بخواهید روی رفتار کودکتان تمرکز کنید، اما تجربه نشان داده است در این موارد که بسیاری از والدین که از کمک یک درمانگر متخصص حوزه زوج بهره می برند، معمولا مشکلات کودک نیز تقلیل یافته و به مرور به کمک یک روانشناس کودک مشکلات حل می گردد.

بهترین و تاثیرگذارترین منبع رفتار برای بچه ها، رفتار والدین است. کودکان توانایی قابل توجهی در به یادآوردن هر حرکت والدین و هر کلمه گفته شده آنها را دارند. کودکان معمولا در مورد رابطه والدینشان بیشتر از آنچه والدین فکر می کنند آگاه و حساس هستند و این آگاهی می تواند روی رشد کودک تاثیر مثبت یا منفی داشته باشد.

توصیه من به شما مادر عزیز مراجعه سریع به یک زوج درمانگر است.

موفق باشید.