بی توجهی و بی اعتمادی به همسر

سلام

من یک ساله ازدواج کردم. شوهرم چهل و دو سالشه من 32 سال. هردومون ازدواج اولمونه و به شکل سنتی ازدواج کردیم کاملا غریبه و نا آشنا بودیم با هم. 

شوهرم راننده سنگینه معمولا دوشب جاده است یه شب خونه. درآمد و حقوقش متوسطه. زیاد اهل کار نیست و بیشتر عاشق خواب و استراحته. به گفته خودش ترس از قسط و بی پولی نباشه دوست داره سرویس هاشو کنسل کنه خونه بخوابه. شونزده سال پیش مادرش فوت شده و با پدر و خواهرش زندگی میکرده که سر اختلافی که باهاشون داشته برای فروش یه خونه مادری، چهار سال اخیرو تنها و مجرد توی خونه اجاره ای زندگی کرده. همون روزهای اول گفت که قبل از ازدواج روابطی داشته با زن ها و تاکید کرد فقط برای مجردی بوده و مدتیه دیگه هیچ رابطه ای نداره. منم یه بار اتفاقی عکس یه خانومو توی گوشیش دیدم که توی خونه خودش در حالیکه خانوم خواب بود گرفته شده بود. تاریخ عکسو نگاه کردم واسه یه ماه قبل از عقدمون بود. شوهرم خیلی اظهار شرمندگی و ناراحتی کرد و معذرت خواهی کرد گفت مال مجردی بوده و اون خانوم دوست دختر دوستش بوده. و خواهش کرد ببخشمش و به هیچکس حرفی نزنم که آبروش نره.  توی فضای تلگرام و اینستاگرامش هم با زن های زیادی چت خصوصی داشت. همون اوایل من درباره عکسهای پروفایلش و مخاطبینش ازش پرسیدم که چرا عکسها عاشقانست و .. اون از همه کاربری هاش خارج شد. 

اوایل خیلی منو با زن های دیگه مقایسه میکرد راجب قیافه و ظاهر زن ها اظهار نظر میکرد حتی موقع همخوابی خیلی راحت و البته غیر مستقیم رابطمونو با رابطه های قبلیش مقایسه میکرد. رفتارهاش برام خیلی ناراحت کننده بود با آرامش بهش میگفتم که این حرفت ناراحتم کرد چرا مقایسه میکنی و... و الان دیگه اون حرفها و رفتارهاشو نداره با من. دوران کوتاه عقدمون منو کم میدید. دلم میخواست اصرار کنه برم پیشش ولی نمیگفت بیا اینجا. الان هم که زیر یه سقفیم جدا از من توی اتاق خواب میخوابه اتاق خیلی کوچیکه و فقط یه نفر میتونه راحت بخوابه میگه اینجا تاریکه بهتره. توی حال صبح ها نور زیاد میگیره نمیتونم بخوابم. فقط مواقع نزدیکی میاد پیشم. که در هفته یک یا دوباره. و خب نیاز منم از اون بیشتر نیست.

تازگی باردارشدم بخاطر حالت تهوع و استراحت اومدم خونه مادرم تا مراقبم باشند. شوهرم فقط روزی دو بار تماس میگیره حالمو میپرسه ولی نمیاد دیدنم، بهش گفتم میخوام بیام خونه میگه میخوای بیای چیکار! دوستدارم شوهرم نتونه دوری مو تحمل کنه خودش یه سره بخواد بیاد دیدنم یا بگه بیا خونه. نمیدونم چرا گاهی پر از افکار منفی میشم نسبت به شوهرم . فکر میکنم دروغ میگه یا خیانت میکنه و... . دوسندارم کنترلش کنم. بعد غیر مستقیم بهش گیر میدم ولی اون اونقدر زرنگه که سریع رفتارمو تحلیل میکنه و میگه همه حرفات تهش برمیگرده به شک و بدبینی نمیدونم چی دیدی که اینجور فکرا رو میکنی. و خیلی تند با من برخورد میکنه داد میزنه خودمو خانوادمو فحش میده و توهین میکنه من در این مواقع بیشتر سکوت میکنم تا اون زودتر آروم بشه. واسه فحشا بعدش معذرت خواهی میکنه میگه دست خودم نیست عصبیم میکنی. بهش گفتم شاید عصبانیتت بخاطر قرصهایی که میخوریه میگه نه. قرص خواب میخوره میگه به خاطر رانندگی و بی خوابی های جاده خوابش بهم ریختست. قرص آلپرازولام و کلونازپام میخوره. گاهی میگه من با این سن و از ریخت و هیکل افتادم کی میخواد به من نگاه کنه. ولی شوخی مورد علاقش زن دوم و این حرفاست. یه بار با تَپسی براش سفارش تاکسی دادم بعد با گوشیم جی پی اس تپَسی رو دنبال میکردم سر راه مقصدش اول رفت یه جای دیگه که قبلا زندگی میکرده وقتی اومد پرسیدم کجاها رفتی هیچی از اونجا نگفت! منم به روش نیاوردم بعدا گفتم یکی از همسایه ها تو رو فلان جا دیده فلان روز چرا به من نگفتی، گفت چه میدونم یادم نیست شاید رفتم رفیق قدیمی مو ببینم مگه باید ریز ریز همه چیزو به تو بگم، چیه حتما فکر کردی خونه زن دیگم بودم!  بهش گفتم نه همچین منظوری نداشتم ولی نمیدونم تو خودت چرا همش ذهنت پی این حرفاست، جواب داد من تو رو میشناسم وجدانا به ته قلبت رجوع کنی همین فکرو کردی، من بازم انکار کردم البته خب راست میگفت. 

نمیدونم من مشکل فکری و عاطفی دارم؟ زیادی مهر طلبم؟ یا اون به من بی توجهه؟ یا ممکنه هنوز با خانومهای دوران مجردیش رابطه داشته باشه؟ و اینکه چرا مثل مردهایی که میشناسم اصرار نداره من مدام پیشش باشم؟ مردهای دیگه به سختی اجازه میدن خانومشون تنها بدون اونا بره جایی چه برسه که خانومشون یه ماه نباشه و خونه مادرش باشه؟ خودش میگفت بخاطر حالت میخوام اونجا بمونی من نیستم جاده ام، ولی من فکر میکنم اینجوری نیست. گاهی فکر میکنم شاید بخاطر کم شدن خرج و هزینه ها دوستداره من خونه مادرم باشم، چون خیلی با من حساب و کتاب میکنه، یه بار بهش گفتم خیلی خسیسی واسه من ولی برای خودت راحت تر خرج میکنی، من معمولا حرفامو راحت بهش میزنم. و حرفهای اونو چندان باور ندارم حتی اگه پیام محبت آمیزی بده زیاد خوشبین نیستم. بهش گفتم هرکسی یه جور ابراز محبت رو دوست داره من بیشتر کادو خوشحالم میکنه. ولی کادو نمیده بهم. فقط روز زن از بس به روش آوردم یه انگشتر طلا با یه شاخه گل واسم خرید. افکارم بیشتر از همه خودمو آزار میده، ممنون میشم راهنماییم کنید. اینکه مشکل از منه یا اون و چه راه حلی داره؟ ببخشید خیلی طولانی نوشتم فکرکردم شاید هرچه واضحتر بگم بهتر باشه.