اختلاف با همسر به دلیل خساست

سلام خسته نباشید. من نمیتونم خودم رو 5 سال دیگه تصور کنم. نمیدونم واقعا چه اتفاقی برام میفته. با شوهرم حرف زدم ولی عین خیالشم نیست همچین خودش رو به بیخیالی زده و سرش توی لاک خودشه که داره دیوونم میکنه. اینقدر پررو و بیشعوره که میگه خسارتمو بهم بده تا طلاقت بدم . در صورتی که اون کسی که باید خسارت بگیره منم. 8 ماهه بدبختم کرده مورد تمسخر همه هستم. خیلی فقیرانه بودم. خانوادمم طرف شوهرم هستند به خصوص مامانم چون ازدواج ما از اول هم اجباری و با گریه بود پسرداییمه و انگار منو بهش زوری دادند.  دیشب برای آشتی اومده بود من رو کشید توی بغلش و نوازش میکرد ولی من حالم بهم میخورد ازش دلم نمیخواست اصلا ببینمش یاد اذیت کردن هاش که می افتادم دلم میخواست بمیره و نباشه . هرچی فکر میکنم نمیتونم باهاش ادامه بدم کسی هم پشتم نیست واسه طلاق و جدا شدن. من برای جدایی خیلی مدرک دارم . ولی شاهد ندارم اگه برم بگم بازم حاشا میکنه و چون که خانوادمم پشتم نیستند اصلا نمیتونم کاری کنم . احساس میکنم باید فرار کنم یا بلایی سرخورم بیارم تا نجات پیدا کنم.  

دلایل من برای طلاق  این هست که خیلی خسیس و اصلا به فکر من نیست . خیلی بی احساس و سرد هست نمیشه هم باهاش حرف زد شبیه مردهای قدیمی فکر میکنه . هیچوقت منو جایی نبرده نه گردشی نه بیرون رفتنی حتی تا سرکوچه هم منو نبرده و اجازه هم نمیده برم میگه زن جاش توی خونست و باید بشوره و بسابه مثل مامانم. تو این 8 ماه حتی 1 گرم طلاهم نداده بهم. حتی یک دونه جوراب هم نخریده . هر 15 روز یک بار میاد دیدنم دو ساعت میشینه میره با اینکه راهش خیلی نزدیکه. تحت ظلمم احساس میکنم زمان شاه هم اینقدر محدودیت وجود نداشته که حالا برای من این شکل هست.  خیلی چیزها رو نمیفهمه. خیلی خشک و بی احساسه از آرایش کردن خوشش نمیاد چون کرم وسایل آرایشی باید خرید نه خودش هیچوقت خریده  و نه میزاره خودم بخرم . دارم میسوزم قشنگ بدبختیمو حس میکنم ولی هیچ کاری از دستم برنمیاد افسردگی گرفتم همش کارم شده گریه. دلم نمیخواد دیگه جایی برم فقط دوستدارم بمیرم. زندانیم توی خونه اجازه رفتن به جایی هم ندارم از ترس اینکه برم دادگاه شکایت کنم با یک نفر مشورت کردم گفت بعد از عروسی خوب میشه ولی من فکر نمیکنم کسی تغییر کنه