چگونگی رفتار باشوهر زورگو وعصبی

خواهش میکنم🌹

بله مشخصه که سطح وابستگی در خانواده همسر بسیار بالا هست. 

برای من یک سوال پیش آمده که چه دلیلی یا چه عاملی باعث شده علی الرغم مشکلات موجود، شما به ماندن در این شرایط ادامه بدین؟

سلام خانوم پناهی,خودم دوستدارم جدا بشم ولی قبلا گفته بودم که خانواده ام حمایت نمیکنن,یعنی گفتن جدا شدی جایی توخونمون نداری خب منم پولی ندارم که خونه اجاره کنم,شوهرمم که اجازه نمیده برم سرکار با اینکه لیسانس دارم شدم کلفت مادرشون دقیقا,خانواده من آدمای سنتی هستن اونا طلاقو بد میدونن,تو یه راهی رفتم که ازهرطرف به بن بست رسیدم,بازم ممنون ازشما

شرایط سختیه اما همونطور که قبلا هم توضیح دادم اگر بخواین شرایطتون رو تغییر بدید مستلزم صرف انرژی از سمت شماست و این زمانی امکان پذیر هست که نگاهتون رو تغییر بدید و شرایط رو به بن بست تشبیه نکنید چرا که ذهنتون رو بلوکه میکنه و در برابر هر تغییری مقاومت میکنه.

هیچ کاری نشد نداره فقط کافیه از یه زاویه دیگری به شرایط نگاه کنید.

ممنون از شما

سلام و وقت شما خانم محترم بخیر

خیلی ممنونم که به سوالات با دقت پاسخ دادین. با توجه به شرایطی که بیشتر توضیح دادید، در موقعیت سختی قرار دارین و هنوز به اون استقلالی که انتظار داشتید با ازدواج اتفاق بیفته، نرسیدید و درک میکنم که چه احساس بدی رو برای شما به همراه داره.

نکته ای که وجود داره اینه که اتفاقات زندگی ما اکثرا با انتخاب خود ما رقم میخوره و همونطور که اشاره کردید از اول شما انتخاب کردید و پذیرفتید که با خانواده همسر زندگی کنید که طبیعتا سختیهای خودش رو در بر داره. با توجه به تک فرزند بودن همسرتون طبیعیه که وابستگی مادر به ایشون خیلی بیشتر شده و چه بسا رابطه صمیمی تری رو نسبت به همسرشون، با پسرشون دارن تجربه میکنن و این کار رو برای شما سخت تر میکنه چرا که حضور شما بهتره مانعی برای این رابطه از نگاه مادر ایشون نباشه. پس اگر شما تصمیم دارید که کنار همسرتون بمانید با توجه به شرایطی که توضیح دادید، پیشنهاد من به شما اینه که ارتباطتون رو با مادر ایشون بهتر کنید و سعی کنید خیلی زیرکانه و بدون جلب توجه به همسر خودتون نزدیک شوید( با توجه به مرزبندی نامناسب و ضعیفی که در روابط شما در این خانواده وجود داره). بهتره مادر ایشون شما رو رقیب عاطفی خودش در نظر نگیره.

از طرف دیگر به نظر میاد که رفتارهای پرخاشگرانه و عصبی همسرتون حاصل یادگیری از نوع تعامل با مادرشون هست، پس خیلی مواقع به خودتون نگیرید و بدونید که این نوعی الگوی رفتاری اشتباه هست که از همسر شما سر میزنه. اینکه انتظار دارید مستقل باشید به جاست اما با واقعیت و توانایی همسر شما در حال حاضر سازگار نیست چرا که ایشون هنوز از نظر روحی و روانی وابسته به مادر و خانواده شان هستن و طبیعیه که از نظر ابعاد دیگر زندگی هم این وابستگی مشاهده بشود. از سوی دیگر به نظر میرسه با توجه به بیکاری و شرایط فعلی، همسر شما هم با خود احساس بی کفایتی و بی ارزشی میکنن و همین احساس خشم بیشتری رو در ایشون برمی انگیزد و طبیعیه که وقتی خودشون آدم وابسته ای هستن نمیتونن اجازه بدن که شما مستقل رفتار کنی و شاغل بشین چون شناختی از این موقعیت ندارن. من پیشنهاد میکنم در همون فضای اتاق خودتون که تنها خلوتگاه موجود هست، با ایشون مهربان تر و دوستانه تر رفتار کنید و کمکش کنین که اعتماد به نفسش رو بالاتر ببره و به علائق و توانمندیهایشون بیشتر تمرکز کنید تا به مرور ترغیب بشن که دنبال کار و کسب درآمد باشن حتی اگر خانواده ایشون هم حمایت کنن، سعی کنید خلوتگاهتون رو با احساسات خوب نسبت به هم پر کنید تا عاملی باشه برای بیشتر وقت گذراندن باهم.

لازم است که انرژی بیشتری برای بهبود شرایط فعلیتون، صرف کنید و هر وقت که احساس کمبود کردید میتونین با معاشرت و وقت گذرونی با خانواده خودتون و دوستانتون در صورت امکان، و سرگرم شدن با یک هنر یا علاقه ای که در زمینه مهارت خاصی دارید، این کمبود رو جبران کنید، تا جایی که امکان داره از همسر و خانواده اش پیش خانواده خودتون بدگویی نکنید چون نه تنها کمکی نمیکنه بلکه شرایط رو برای شما سخت تر میکنه. پس قرار بذارید که فقط کنار خانواده تان اوقات خوشی رو بگذرانید تا با انرژی خوب به زندگی زناشوییتون ادامه بدید. تلاشتون در جهت بهبود شرایط باشه انشالله که در این امر موفق خواهید بود. چنانچه در این خصوص احساس نیاز کردید نی نی سایت و بنده در خدمت شما هستیم . امیدتون رو از دست ندید.🌹منتظر خبرهای خوب از شما هستم👍🌹☺