خودارضايی پسرهفت ساله

سلام خسته نباشيد. من مادر دو پسر هفت ساله و شانزده ماهه هستم. پسر بزرگم از سه سالگی شروع كرد به بازی با آلت تناسليش. من عليرغم اينكه كارمند هستم سه سال مرخصی بدون حقوق گرفتم و پيشش موندم. از چهارسال و نيمگی به صورت پاره وقت گذاشتمش مهد در اين مدت تصورم اين بود كه از سرش افتاده و مسئله رو فراموش كرده ولی اونجا هم موقع خواب يا هرموقع بی حوصله و ناراحت ميشد بشدت خودش رو به پتو و بالش يا زمين می مالوند و در خونه هم همين كارو ادامه ميداد. ديگه كارش به جايی رسيده بود كه اصلا خجالت هم نمي كشيد . خلاصه با بدبختی و منحرف كردن ذهنش ظاهرا از سرش انداختيم. ولی الان هم هر وقت از مدرسه بياد توی سرويس خوابش ببره و خواب آلود باشه و يا گاهی توی خونه موقع خواب يا بيحوصلگی دوباره تكرار ميكنه. من كارمندم البته پسرم اصلا تنها نمی مونه و از مدرسه كه مياد ميره پيش مادرم بعدش هم خودم ميرم دنبالش. الان ما يه پسر شانزده ماهه ديگه هم داريم كه من خيلی نگرانم برای جفتشون. ميگم نكنه به اين يكی هم ياد بده. نكنه بزرگتر بشه بره توی حموم از اين كارا بكنه. همسرم هم خيلی فشار مياره كه بايد بچه رو مستقل كنی و توی خونه تنها بمونه. البته خودش هم اين مسئله رو ميدونه ولی چون با بچه بشدت برخورد می كنه اغلب سعی می كنم خيلی مسئله رو براش تكرار نكنم ولی خيلی نگران و ناراحتم و مدام در منزل استرس دارم كه الان چكار ميكنه؟ تا حواسم بهش نباشه ميره سروقت اينكار.آيا نياز به درمان دارويی هست؟ ما خانواده مذهبی هستيم. خيلی احساس بدبختی می كنم كه پسرم همچين مشكلی داره. آيا تقصير من بوده؟ آيا ميشه برای هميشه اين مسئله رو از ذهنش پاک كرد؟؟ لطفا مسير مشخص درمانش رو برام بگين.با تشكر و آرزوی توفيق برای شما