کم بودن اعتماد به نفس در پسر 5ساله

سلام و عرض ادب.

او را تا می‌توانيد بغل كنيد، ببوسيد و به پشتش بزنيد و به او بگوييد كه چقدر دوستش داريد. وقتی مجبوريد در موردی به او تذكر بدهيد، به او بفهمانيد تذكر شما در مورد رفتارش است و نه خودش.

وقتی را براي توجه كامل به كودك خود كنار بگذاريد. اين بسيار به احساس اعتماد به نفس كودك شما كمك میكند، چون به او اين پيغام را می‌دهد كه شما فكر ميیكنيد او مهم و ارزشمند است. حتما نبايد وقت زيادی باشد.

با او ارتباط چشمی برقرار كنيد تا معلوم باشد كه واقعا داريد به چيزی كه می‌گويد گوش می‌دهيد

محدوديت‌ها را يادش بدهيد. چند قانون منطقی براي كودک خود وضع كنيد و نشان دهيد كه به او اعتماد داريد و از او انتظار داريد كه كار درست را انجام دهد.

از ريسک كردن‌های سالم استقبال كنيد. كودكتان را به كشف چيزی تازه، مثل خوردن غذايي متفاوت تشویق کنید.

با اين كه هميشه احتمال شكست وجود دارد اما بدون ريسک كردن موفقيت هم به دست نمی آيد. پس به كودک خود اجازه‌ تجربه‌های كم خطر را بدهيد و در مقابل تقاضاهای او در دخالت خود مقاومت كنيد. مثلا سعی نكنيد به محض اين كه از خواندن كلمه‌ای دشوار احساس ياس كرد، او را «نجات» دهيد. پريدن وسط كار او و گفتن اين كه «خودم مي‌كنم» او را وابسته بار می‌آورد و اعتماد به نفس او را كم می‌كند. شما با برقراری تعادل در نياز به حمايت از او و نياز او به تجربه كردن كارهای تازه اعتماد به نفسش را شكل خواهيد داد.

اجازه بدهيد اشتباه كند. البته يک جنبه حق انتخاب دادن و خطر پذيری اين است كه كودكتان در معرض اشتباه قرار می‌گيرد. اينها درس های با ارزشی برای اعتماد به نفس كودكتان هستند.

بنابراين اگر كودكتان با وقت تلف كردن در اتاق خوابش از اتوبوس مدرسه جا مانده است، او را تشويق كنيد كه بينديشد که دفعه بعد چطور رفتار كند بهتر است.

از اتفاقات مثبت تجليل كنيد. همه تشويق پذير هستند، بنابراين سعی كنيد چيزهای خوبی را كه كودكتان در روز انجام می‌دهد با صدای بلند اعلام كنيد.

خوب گوش كنيد. اگر كودكتان نياز به حرف زدن دارد، بايستيد و به چيزي كه براي گفتن دارد خوب گوش دهيد. او نياز دارد احساس كند كه افكارش، احساساتش، خواسته‌ها و نظراتش مهم هستند.

از مقايسه اجتناب كنيد. حتي مقايسه‌هاي مثبت مثل «تو بهترين بازيكني» هم به طور بالقوه مخرب اند چون چون كودک به سختی می تواند هميشه بر طبق اين تصوير خود را بسازد. اگر بگذاريد كودكتان بداند كه او را به خاطر منحصر به فرد بودنش تحسين می‌كنيد، او هم ارزش بيشتری برای خودش قايل ميیشود.

احساس همدردی كنيد. اگر كودكتان خودش را به شكلی ناخوشايند با خواهر برادرها يا همسالانش مقايسه مي‌كند، مثلا مي گويد: «چرا نمي تونم مثل دوستم توپ پرت كنم»، با او همدردی كنيد و بعد روی يكی از توانايی‌هايش تاكيد كنيد. مثلا بگوييد، «آره راست میگی. دوستت توپ پرت كنِ خوبيه. تو هم خيلی تند ميدوی». اين به كودكتان كمک می‌كند متوجه شود كه ما همه نقاط قوت و ضعفی داريم و لازم نيست كه حتما بی عيب باشد تا احساس خوبی درباره خودش داشته باشد.

امیدوارم تونسته باشم یک خط مشی کلی در رابطه با طرز برخورد با کودک دلبندتون، داده باشم.