دوست عزیز در گام اول باید پدرتان بررسی شود که چرا اینگونه رفتارهارا دارد
اولین توصیه من به شما صحبت کردن هستش. شما فرد بالغی هستید و میتونید در مورد نارضایتی هایی که از رفتار پدرتون دارید باهاشون صحبت کنید. این صحبت باید به دور از مشاجره و بحث و کاملا دوستانه باشه. شما حتی میتونید پدرتون رو در یک فرصت مناسب دعوت به تفریحی که فکر میکنید بهش علاقه دارند مثل ماهیگیری یا … کنید و در اون موقعیت باهاشون در مورد رفتارهای نامناسبشون صحبت کنید و بیان کنید که از رفتارهاشون چه احساسات منفی ای دریافت میکنید.
توصیه دوم من به شما ایجاد مرز هستش. شما به سن کافی ای رسیدید که بتونید بین خودتون و خانوادتون مرزهایی رو ایجاد کنید. این مرزها به معنای دخالت کمتر در امور همدیگه هستش. اینکه پدرتون خودش رو مجاز ندونه که هر نظری رو نسبت به شما بیان کنه و بتونه شما رو به عنوان یک فرد بالغ بپذیره. این مرز گذاری ها هم به واسته صحبت و گفت و گو شکل میگیره. شما باید محترمانه کسب قدرت کنید به طوری که مثل یک کودک باهاتون رفتار نشه و مورد نقد قرار نگیرید.
توصیه سوم من به شما کمک گرفتن از یک متخصص هستش. خیلی اوقات تعاملات ما با خانواده و همچنین خانواده با ما به طور نامناسبی هستش که موجب ایجاد مشکلاتی میشه. فرد متخصص که یک روانشناس و یا مشاور خانواده هستش تلاش میکنه که این ارتباطات نامناسب رو به ارتباطات سودمند تبدیل کنه. شما در مرحله اول میتونید خودتون به متخصص مراجعه کنید و سپس با همکاری مشاور یا روانشناس از بقیه اعضای خانواده هم برای شرکت در جلسات دعوت به عمل بیارید.شما باید به استقلال برسید خواه و یا ناخواه خانواده تصرف کمتری روی شما خواهد داشت و شما قادر خواهید بود که جلوی رفتارهای مناسب اونها بیاستید. استقلال هم میتونه به معنای مالی باشه و هم از لحاظ جدایی در محل زندگی. کم کردن وابستگی نسبت به خانواده موجب کسب استقلال بیشتر در شما و دخالت های کمتر اونها میشه.
بنابراین در کنار اینکه تلاش میکنید که روابط خودتون رو با خانواده ترمیم کنید باید تلاش کنید که به سمت مستقل شدن هم گام بردارید و همچنین کمک گرفتن از یک فرد متخصص میتونه تاثیر زیادی در زندگی شما و روابطتون داشته باشه.شما مجبور نیستید که تن به خواسته های نامعقول بدهید
در تمامی مراحل زندگی موفق و پیروز باشید.
تجربه شما
اولین نفری باشید که نظر میدهید