طلاق یا بازم سازش؟

۱۷ سالم بود شرایط خونمون اصلا خوب نبود همش بحث و دعوا. پدرم ب مادرم خیانت کرده بود .تصميم ب ازدواج گرفتم .میدونستم فرار راه خوبی نیس اما با امید ب زندگی دوباره ازدواج کردم .

۳ سال با مادرشوهرم زندگی کردم بااینکه اخلاق خوبی نداشت راحت نبودم اما سازش کردم ک زندگیم پیشرفت کنه . شوهرم زیاد کاری نبود روزی۳  ۴ ساعت بیشتر کار نمی‌کرد

گذشت ...

مستقل شدیم خونه گرفتیم .خدا یه دختر بهمون بخشید . شوهرم کارشو عوض می‌کرد چون صاحب کار راضی نبود هفته ای ۳ روز بیشتر سرکار نمی‌رفت هرچی میگفتم بهونه می‌آورد فقط کافی بود یکم پول برامون بمونه . میشد هفته ای ۲ روز.

تنبلی یکطرف بدخلقی و عصبی بودن یکطرف. ابراز احساس نمی‌کرد محبت نداشت کل ۶  ۷ سال زندگی مشترک هدیه نمی‌گرفت یه دوست دارم نمی‌گفت. فقط زمانی منو می‌بوسید ک وسط رابطه بود

واقعا خسته بود بهش فشار آوردم یه کار درست پیدا کنه

خدمات یه شرکت رو بهش دادن چون ن سواد داره ن حرفه ای بلده . حقوق اداره کار برای ما نور امیدی بود فکرشو کنید حداقل حقوق کشور آرزو باشه برام .

همش تهدید میکنه از کارم میام بیرون
هنوز دوماه نشده. هرروز با غر زدن با بدخلقی میره سرکار .چون براش ساعت ورود و خروج میزنن دعواشو میاره خونه.
دیگه برام ارزش نداره
۶ ساله ک سوختم ب پاش
همه جوره پشتش بودم
یکبار قهر نرفتم نزاشتم کسی صدامو بشنوه .همه جوره از خودم گذشتم از آرایشگاه از لباس از تفریح اما قدر ندونست.
شرایط خونه پدرم بهتر شده اما ن زیاد
نمیدونم چکار کنم مدام ب طلاق قکر میکنم با وجود تحمل بار زندگی و بی پولی باید دعواهای شوهرمم تحمل کنم .هیچ آینده ای باهاش نمیبینم