با سلام من من الان سه سال و نیمه که اردواج کردم ولی اصلا تو زندگیم شاد نیستم.بذارین تا حدودی زندگیمو

با سلام من من الان سه سال و نیمه که اردواج کردم ولی اصلا تو زندگیم شاد نیستم.بذارین تا حدودی زندگیمو براتون توضیح بدم من تو یه خونواده با درامد متوسط بسیار منظم و دقیق بزرگ شدم.پدرم کارمند بانک بود.دو تا برادر بزرگتر دارم.هیچ وقت از حال و هوای خونمون لذت نمیبردم و حتی ازش متنفر بودم.پدرم نهایت سعی خودشو میکرد تا برا تحصیل ما چیزی کم نذاره.خدا رو شکر هر سه ما در دانشگاه های خوبی درس خوندیم.برادر بزرگم که استاد رسمی دانشگاه یزده.برادر بعدیم هم که مهندس یکی از کارخونه های بزرگه و منم با وجود اینکه تحصیلا ت دانشگاهی دارم دوست نداشتم سر کار برم.ولی هیچ موقع شادی و نشاط تو خونمون نبود همیشه تو خونه بودیم و مشغول درس و درگیر مقررات خشک و بیروح.هیچ چیز نباید از چارچوب قوانین خونه خارج میشد مخصوصا من که مامانم خیلی رو من حساس بود به قدری تو زندگیم سرزنش شدم که الان اعتماد به نفس پایینی دارم.شاد نیستم.وقتی ازدواج کردم همسرم رو خیلی دوست داشتم فکر میکردم که هیچ کس خوشبخت تر از من نیست خیلی خوب و مهربون و نجیبه.خوب به هر حال هر ادمی نقایصی هم داره بعد از عقد مامانم شروع کرد به گفتن نقایص و اینکه اشتباه کردیم و کلی بد و بیراه پشت سرش گفتن.اوایل خیلی برام مهم نبود اما کم کم روم تاثیر گذاشت و از زندگیم بدم و خیلی مواقعهم از همسرم متنفر بودم و الان احساس بد بختی میکنم ولی به روی همسرم نمیارم خیلی خوبه منو و بچمونو دوست داره بغلم میکنه بوسم میکنه.ما تنها مشکلی که تو زندگیمون داریم کارشه که زیاد خونه نیست.منم اصلا انرزی ندارم و شاد نیستم نه تو خونه بابام شاد بودم نه تو خونه همسرم.هنوزم وقتی میخوام یه کاری بکنم در قید اون مقررات هستم و از هیچ چیز راضی نیستم .همیشه زندگیمو با دیگران مقایسه میکنم. حال روحیم خوب نیست راهنماییم کنین که چیکار کنم تا شاد بشم و انرزی بگیرم