بیشتر از رفتار مادرم خسته شدم
قبل از کرونا هم با من مشکل داشت ولی با رفتن به مدرسه و ... سعی می کردم بهش نزدیک نباشم تا آزار هاش خیلی منو اذیت نکنه ولی تو کرونا مدرسه و مهمونی و.... تموم شد و هر روز باید رفتاراش رو تحمل کنم از صبح که چشمام رو باز می کنم باید سر کلاس های خسته کننده مدرسه بشینیم تا ظهر (که خودش باعث افسردگی و ضعیف شدن چشم و.. می شه) دو تا خواهر و یک برادرم دارم که ازدواج کردن و الان هیچ کس رو ندارم و مجبورم برای این که خودم رو سر گرم کنم چند تا فیلم کوتاه که شاید کمی از غم هام رو از بین ببره ببینم ولی تا کلاسا تموم می شه می گه برای چی تبلت دستته؟ (تازه اون تبلت هم مال من نیست و کلا من هیچی ندارم و وضع مالی پدرم هم خوبه) نه هیچ کس رو دارم باهاش حرف بزنم نه بازی کنم و نه باهاش بخندم
هرچی هم می گم برام گوشی یا تبلت بگیرین می گن هروقت وقتش شد
من نمی دونم واقعا زمانش کیه همه بچه های فامیلم که نوجوانان تبلت یا گوشی دارن
هنوز خدا رو شکر دوباره رمز روی تبلت نزاشته و اگر نه که دیگه هیچ کاری ندارم بکنم
هر روز سرزنشم می کنه از این که به درد بخور نیستم و فقط هیکل بزرگ کردم (منظورشون اینکه عقل و شعور نداری و فقط داری بزرگ می شی) یا بهم فحش های بد جور میدن و میگن چطور می بینی بقیه بچه ها گوشی و تبلت دارن و لی بقیه کار هاشون رو نمی بینی که مثلا برای مادر پدراشون چی کار می کنن؟ یا بعضی وقت ها ادامه عقده هاشونم می گن که ... برو اصلا ازشون بپرس چی کار می کنن که مادر پدراشون فلان کار رو انجام می دن و اینچیزا(ولی هیچ وقت نمی گن که پدر مادرشون چه جوری با بچه شون رفتار می کنن که بچشون اون چیزی که دوست دارن می شه😒)
یه بارم بهار گفتم که طوطی چیزی بگیرم شاید از تنهایی در بیام که اونم گفتن وقتی درست تموم شد
حالا وسط تابستون شد و رفتیم بالاخره پرنده فروشی اونم با اسرار و تمنا ! من چیز گرون خاصی هم نمی خواستم فقط یه عروس هلندی می خواستم که رفت ارزون ترین رو گرفت باز هم سر ارزون ترین پرنده داشت با فروشنده یه ساعت چونه می زد اونم نه پرنده دستی اونم وحشی !
خلاصه گرفتیم و خونه آوردیم تا نزدیک دو ماه داشتیم و همه کار هایی که باید برای دستی شدن یه عروس هلندی انجام می دادم رو انجام دادم ساعت هام رو فقط برای اون گذاشتم تا آخرش بعد دو ماه به این رسید که چند دور به زور از دستم غذا خورد دیگه خسته شدم و اون رو می خواستم بفروشم و یه طوطی دیگه بخرم که شوهر خواهرم دوستی مطمئن داشت که پرنده برای بقیه می فروخت و یه سودی هم می کرد! خلاصه عکس پرندمون رو براش فرستادیم که فهمیدیم که جوجه ۷ ماهه ما یه پرنده پیره! (یعنی ما به اسم ۷ ماه خریدیم از فروشنده ) اخه می دونین از چیش حرصم گرفت؟ چون هرچی به بابام گفتم به ریم یه دامپزشکی چیزی آخر نبرد و اون موقع که این پیام رو داد که پیره گریم در اومد و رفتم تو اتاقم گریه کردم بعدش می گن وا مگه حالا چی شده؟ یعنی می خواستم فقط خودم رو خفه کنم واقعا نمی فهمن چی شده (ولی توقع زیادی از کسی که از من بدش می یاد و بی احساسه نداشتم) دو ماه از زمان های تفریحاتم رو زدم که یه پرنده دستی کنم (و بقیه زمان رو کلاس داشتیم) و تمام تابستونمرو حدر دادم تا یه سرگرمی داشته باشم !(و هرچه پرنده پیر تر باش هم نزدیک مردنشه هم بیشتر طول می کشه که دستی شه هم ارزون تره!) و باز هم می گم وضعیت مالی پدرم خوبه و هرسال روز مادر یا تولد مادرم گوشی یا طلا می گیره اونم همیشه مدل های خوشگل و گرون!
فقط منو یه مدرسه خوب و مذهبی ثبت نام کردن اونم نیت اینکه همه چی رو اونجا بهم یاد بدن که خودشون هیچ زحمتی نکشن و هروقت سوالی ازشون می پرسم میگن پس مدرسه بهتون چی یاد میدن!؟
خلاصه من رو از همه چی متنفر کردن از خودشون از مردم از فامیل از دنیا ! و کاری کردن که دیگه نماز هم نخونم!
تجربه شما
اولین نفری باشید که نظر میدهید