سلام.وقتتون بخیر.
من الان ۲۱ سالمه.برای کنکور خیلیییی تحت فشار
بودم از طرف خانواده م فقط پزشکی میخواستن و حالا هم میخوان.من سه بار کنکور دادم و الان دانشجوی فرهنگیانم.همون بار اول هم میتونستم فرهنگیان بیارم اما مدام طعنه و نیش وکنایه میزدن
که باید بخونی و پزشکی قبول شی.بار دومم همینطور بود.برای همین دوباره خوندم برای کنکور که فرهنگیان قبول شدم.حرفاشون خیلییییی برام سنگین بوده و هست مثلا اجزای صورتمو در قالب لقب های زشت بهم میگفتن مثلا چون چشمم ضعیفه بهم میگفتن کور یا یه همچین چیزایی.برای همین اقدام به خودکشی کردم اما نجات پیدا کردم متاسفانه. یا چندین بار شنیدم که دعام کردن که بمیرم.مثلا
یادمه پدرم گفت که ای کاش ماشین بهش میزد جلوی دانشگاهو می مرد. الان که حدود ۹ ماه از اون قضایا میگذره،من درسته زندم اما انگار یه مرده متحرکم.اره من واقعا مُردم.
بعد اینکه قبول شدم،چون خیلی طعنه میزدن و سرزنش میکردن،منم بهشون گفتم که میخوام دوباره بخونم واسه کنکور و به این بهانه مدام توی اتاقمم.
اینجوری حداقل کم حرف بارم میکنن اما از ۲۴ ساعت22 ساعتش توی اتاقمم.
حوصله هیچ چیز و هیچ کسو ندارم.هیچ چیزی خوشحالم نمیکنه.البته ساعت خوابم مشکل نداره
اما اصلا اشتها ندارم.خیلی بی میلم به غذا.من توی سالای تحصیلم خیلی زرنگ بودم همیشه جزو شاگردای زرنگ مدرسه بودم، الآن خودمم
میخوام کنکور بدم اما حوصله درس خوندن ندارم. درس خوندنو دوس دارم،عاشق کتابامم اما نمیتونم
بخونم،یا مثلا حوصله قرآن خوندنو ندارم،حتی با اینکه عاشق زبان انگلیسیم اما حوصله اونم ندارم. راستی اینکه چندین بار از مادرم،دوستام و فامیلامون شنیدم که تو زشتی،خوشگل نیستی.با این وجود وقتی خودم رو توی آینه میبینم حس میکنم قیافه متوسطی دارم اما اصلا نمیتونم از خودم عکس بگیرم حتی یه عکس هم از خودم ندارم. یعنی از یه طرف میگم قیافه م خوبه اما بازم یاد اون حرفا میوفتم میگمنه قیافه م بده که اینو گفتن. خلاصه بگم یه آدمیم که برای همه چی سر دوراهیم یه بار میگم خوبه،خداروشکر ولی یه بار دیگه میگم نه،همه چی داغونه. و اینکه همین اتاق و همین تنهایی رو به همه چی ترجیح میدم.زیاد دوس ندارم برم توی جمع و مهمونی.مخصوصا با پدرمادرم حالا نمیدونم اینا طبیعیه یعنی بعد یه مدت میگذره
یا یه مشکل جدیه؟؟؟اگر مشکل جدی باشه با مصرف دارو خوب میشم؟؟؟
خواهش میکنم جواب بدید.
معذرت میخوام که اینقدر طولانی شد.
تجربه شما
اولین نفری باشید که نظر میدهید