- اگر در دوران بارداری ناچار به طلاق شدیم چه باید کرد؟
ازدواج امری کاملا فردی و شخصی است و ربطی به اطرافیان ما ندارد. علاوه بر این احساس نیاز افراد برای ازدواج و تشکیل خانواده از فردی به فرد دیگر متفاوت است. در هر حال ازدواج باید زمانی صورت گیرد که افراد به رشد عقلی و ثبات فکری در زندگی رسیده باشند یعنی به صورت معمول تحصیلاتشان را به پایان رسانده و صاحب شغلی شده باشند.
- اهمیت آمادگی برای بارداری از آمادگی قبل از ازدواج بیشتر است؟
- بنابراین اگر شخصی آمادگی لازم برای بچه‌دار شدن را نداشت نباید بچه‌دار شود؟
ما در قبال فرزندی که به دنیا می‌آوریم مسئول هستیم که پدر و مادر خوبی باشیم.این مسئولیت از نقش زن و شوهر بودن کاملا متفاوت است و باید این دو را از یکدیگر تفکیک کنیم. بسیاری از زوج‌ها با وجود اینکه بحران و مشکل زیادی با همسرشان دارند اما به خاطر بچه‌ها به زندگی زناشوییشان ادامه می‌دهند که در این شرایط باید گفت به خاطر بچه‌ها باید گاهی این کار را انجام داد.
- آیا جدایی به روح و روان فرزندان آسیب نمی‌زند؟
در چنین فضایی زن و مرد نمی‌توانند نقش پدر و مادر را به خوبی ادا کنند. زنی که نیاز عاطفی‌اش برآورده نمی‌شود نمی‌تواند محبت و عشق کامل و درستی را به فرزندش دهد. احساس امنیت و گرمای خانه از رابطه عشقی پدر و مادر تامین می‌شود. در خانه‌هایی که والدین روابط صمیمانه و عاشقانه‌ای دارند بچه‌ها در آن شاد هستند. اما در خانواده‌هایی که روابط والدین سرد است فرزندان احساس امنیت نمی‌کنند و حال روحی خوبی نیز ندارند. به همین دلیل زن و شوهر باید یا رابطه عاشقانه‌ای با یکدیگر داشته باشند و یا به خاطر بچه‌ها به این ارتباط خاتمه دهند زیرا ادامه دادن رابطه در فضای جنجالی و سرد به فرزندان آسیب جدی وارد می‌کند. پس طلاق در بارداری گاهی اوقات به نفع فرزندان است.
- آیا جدایی تنها راه حل برای ارتباط‌های زناشویی مشکل است؟
یا آن دو قادر به اصلاح رابطه خواهند بود که اولویت همیشه با اصلاح رابطه زناشویی بوده و جدایی هیچ وقت اولین گزینه نیست. قطع کردن یک رابطه کار سختی است زیرا وقتی دو نفر با یکدیگر ازدواج می‌کنند رابطه‌ای مشترک خلق می‌شود و این رابطه شبیه یک کودک است. هرچقدر از عمر این رابطه می‌گذرد مرگ آن دردناک‌تر است حتی اگر آن رابطه خوبی هم نبوده باز هم فقدان و گسستن از این رابطه سخت و دشوار خواهد بود.
اما در وهله دوم اگر رابطه اصلاح پذیر نبود نمی‌توان تنها به خاطر بچه‌ها سوخت و ساخت زیرا با اینکار به فرزندمان آسیب خواهیم زد. ما با داشتن یک رابطه زناشویی بد در دوران رشد فرزندمان، فضای ناامنی برای او ایجاد کرده‌ایم. مخصوصا در چهار یا پنج سال اول زندگی کودک که شخصیت کودک شکل می‌گیرد خیلی مهم است که محیط امنی را برای رشد او فراهم کنیم. کودکی که در محیط خوب رشد پیدا کرده باشد و دنیا را جای امنی درک کند حتی در آینده وقتی با چالش‌ها و مشکلات مواجهه می‌شود با داشتن این پیش فرض راحت‌تر به حل مسائلش می‌پردازد. اما برعکس کودکی که در محیط ناامن و پرتنش بزرگ شده دنیا را یک جای پر اضطراب و پر خطر می‌بیند.
بنابراین با ادامه دادن یک رابطه غلط هم در شرایط فعلی به روح و روان فرزندمان آسیب می‌زنیم و هم الگوهای غلطی برای آینده‌اش در اختیار او قرار داده‌ایم که همان الگوی بسوز و بساز است.
- با این اوصاف راهکار عملی برای زنی که در بارداری به جدایی فکرمی‌کند چیست؟
در هر زمانی که ما تشخیص دادیم رابطه‌مان رابطه درستی نیست باید به آن خاتمه دهیم. منتها در دوران بارداری این وضعیت کمی سختتر است زیرا در این دوران زن به حمایت بیشتری نیاز دارد. اگر مردی که در رابطه هست نسبت به فرزندش احساس مسئولت داشته باشد باید بتواند موضوع فرزند را از رابطه شخصی که با همسرش دارد تفکیک کند.
آدم‌های نرمال و سالم اگر با وجود مشکلات و اختلافات زناشویی متوجه باردارشدن همسرشان شوند این دو مساله را کاملا از هم تفکیک می‌کنند. تا زمان به دنیا آمدن نوزاد مرد باید از همسرش حمایت کند تا زن بتواند این دوران را با سلامت و امنیت خاطر پشت سر بگذارد. این اتفاق منوط به این است که هم زن و هم مرد به این درک و پختگی رسیده باشند.
اما اگر قرار باشد رابطه بارداری با وجود اختلافات زناشویی و بحث جدال همچنان ادامه داشته باشد این وضیعت از طلاق در بارداری خیلی سختتر و مضر‌تر است.
- آیا ازدواج مجدد باعث آسیب روحی بچه‌ها می‌شود؟
