البته که نباید یک مشت آبنبات و پاستیل ساده را هم یکجا میل کنید. اما ویتامین‌های پاستیلی از آبنبات و پاستیل‌های معمولی هم خطرناک‌ترند.
ویتامین‌های پاستیلی که در دهه 1990 اختراع شدند، راه هوشمندانه‌ای برای خوراندن مولتی ویتامین‌ها و مکمل‌های ویتامینی به بچه‌هاست.
البته والدین این بچه‌ها هم گاهی به این ویتامین‌های پاستیلی ناخنک می‌زدند و خیلی زود شرکت‌های تولیدکننده این پاستیل‌ها متوجه شدند بزرگسالان هم می‌توانند بازار مصرف خوبی برای ویتامین‌های پاستیلی ایجاد کنند.
بنابراین در سال 2012، اولین ویتامین‌های پاستیلی بزرگسالان به بازار آمد و تا سال 2016 حدود 2.68 بیلیون درآمدزایی کرد.
این مکمل‌های شیرین و جویدنی به مرور زمان مشهورتر شدند و در حال حاضر پاستیل هر ویتامینی که تصور کنید، در بازار وجود دارد؛ اما مشخص نبود که آیا برای مصرف‌کنندگانش خاصیت دارد یا نه.
ویتامین‌های پاستیلی یا مکمل؟
متخصصان تغذیه معتقدند ویتامین‌های پاستیلی گزینه خوبی برای کسانی است که با خوردن قرص مشکل دارند یا از خوردن این نوع مکمل‌ها دچار حالت تهوع می‌شوند؛ مثل خانم‌های باردار. اما همیشه خوب است آنها را به عنوان دارو ببینید تا پاستیل: «وقتی یک دارو مثل یک مکمل درمانی و به عنوان یک خوراکی سالم طبقه‌بندی می‌شود، خطر زیاده‌روی در مصرفش، مردن را تهدید می‌کند».مثلا تصور کنید که به جای کپسول روغن ماهی که بوی بدی هم دارد، یک پاستیل امگا 3 با ظاهری زیبا با طعم کرنبری یا پرتقال بخورید. مسلما بسیار دلپذیر است اما احتمالا به میزان شکری که همراه این پاستیل وارد بدن‌تان می‌شود، فکر نمی‌کنید.
برای مثال، مولتی‌ویتامین‌های پاستیلی که با طعم‌های هلو، انواع توت و پرتقال تولید می‌شوند، اگر 2 پاستیلش را میل کنید، 3 گرم شکر مصرف کرده‌اید.
در یک رژیم 2 هزار کالری، میزان مصرف شکر 25 گرم است که با خوردن 2 پاستیل کوچک، 12 درصد از سهمیه روزانه شکر و یک درصد از سهمیه کربوهیدران روزانه‌تان را مصرف خواهید کرد.
ویتامین‌های پاستیلی خطرناکند؟!
اما مشکل با خوردن 2 تا پاستیل ایجاد نمی‌شود؛ مردم معمولا به خاطر طعم خوب این ویتامین‌های پاستیلی، در مصرف‌شان زیاده‌روی می‌کنند و حتی ممکن است یک بسته را به طور کامل بخورند!حتی خیلی‌ها برایشان مهم نیست که این ویتامین‌های پاستیلی واقعا ویتامین دارند یا نه و صرفا به خاطر مزه خوب‌شان به عنوان میان‌وعده مصرف می‌کنند.
اما مصرف‌کنندگان این محصولات باید غیر از میزان شکر مصرفی، مراقب مسمومیت با ویتامین باشند! از آنجا که میزان مصرف توصیه شده هر ویتامین و ماده معدنی متفاوت است، مصرف بیش از اندازه بسیاری از ویتامین‌ها فرد را در معرض خطر قرار می‌دهد.
هر سال بیش از 60 هزار مورد مسمومیت ویتامینی به مراکز درمانی آمریکا مراجعه می‌کنند.
برخی ویتامین‌ها مثل بسیاری از انواع ویتامین B، حتی در صورت مصرف بیش از حد هم، گزارش مسمومیتی نداشته‌اند، اما این موضوع به این معنی نیست که هر قدر ویتامین B بیشتری مصرف کنید، دستگاه عصبی و فرآیند هضم کربوهیدرات‌ها در بدن‌تان عملکرد بهتری خواهد داشت.
مصرف بیش از حد سایر ویتامین‌ها، مثل ویتامین C می‌تواند باعث عوارضی ملایم اما ناخوشایند ایجاد کند. مثلا ویتامین C که یکی از نقش‌های اساسی در رشد و استحکام استخوان‌ها و دندان‌ها دارد و می‌تواند بدن را ترمیم کند، مصرف بیش از حدش باعث اسهال شدید می‌شود.
بنابراین در صورت مصرف بیش از حد ویتامین‌های پاستیلی هم، احتمال بروز چنین مشکلاتی تهدیدتان خواهد کرد. مثلا در صورت مصرف افراطی پاستیل ویتامین A، سلنیوم، آهن و منیزیم، مشکلاتی مثل تهوع، استفراغ و حتی خشکی پوست و ریزش مو سراغ‌تان خواهد آمد.
حتی ویتامین D که برای سلامت استخوان‌ها بسیار ضروری است، در صورت مصرف زیاد، می‌تواند باعث تشکیل سنگ کلیه و اختلالات شناختی شود.
ضمن اینکه به عقیده متخصصان تغذیه، تولید بسیاری از ویتامین‌های پاستیلی کاملا غیرضروری است چراکه منابع طبیعی‌شان در رژیم غذایی افراد وجود دارد.
بنابراین اگر شما هم نگران هستید که مبادا دچار کمبود ویتامین‌هایی شوید که در رژیم غذایی‌تان نیست (مثل ویتامین D و امگا3) بهتر است با خوردن قرص‌های مکمل کنار بیایید.
منبع: DailyMail
