چطور از کودکم در برابر پدوفیل‌ها (بچه بازی) محافظت کنم؟ 

 

 بدانیم که خطر بیخ گوشمان است و هر چه در مورد آموزش مراقبت جنسی و اعضای خصوصی به کودکان حرفی نزنیم، نه تنها از او مراقبت نکرده‌ایم که او را بیشتر در معرض خطر قرار داده‌ایم.

برای مطالعه بیشتر، چگونگی آموزش اصول مراقبت جنسی به کودکان را نیز بخوانید. 

خوب است بدانیم که گرایش جنسی به کودکان یک بیماری است که علایم آشکار بیرونی ندارد. یک فرد پدوفیل (به اصطلاح عامیانه بچه باز)، شاخ ندارد، یا روی صورتش یک علامت بزرگ ندارد. پدوفیل‌ها می‌توانند فروشنده مهربان مغازه پدرمان باشند که عاشق نوه‌های صاحب مغازه است، می‌توانند دایی و عموی مهربانی باشند که داوطلبانه بچه‌ها را می‌برد تا بخوابند، می‌توانند برادر یا حتی پدری باشند که زیاد در خانه با کودک تنها می‌مانند. خیلی ترسناک است که فکر کنیم برادر خودمان ممکن است چه بلایی سر فرزندمان بیاورد، آنقدر ترسناک که دوست نداریم باور کنیم، اما آمار‌ها نشان می‌دهد اغلب کودکان قربانی آشنایان و اقوام بسیار نزدیکی بوده‌اند که والدین به آن‌ها بسیار اعتماد داشته‌اند و کودک هم یا نمی‌داند چه بلایی سرش آمده، یا می‌ترسد حرفش را باور نکنند، یا نگران است با خودش دعوا کنند و یا احساس گناه می‌کند که روابط خانوادگی صمیمی را به هم بزند. 

پدوفیلیا چیست؟

در قدم اول، پدوفیلی را بشناسید و بدانید می‌تواند در بین زنان هم دیده شود. همچنین به آن به چشم یک بیماری مانند بیماری قلبی نگاه کنید که ممکن است در هر فردی پدیدار شود. به عنوان پدر و مادر، همیشه احتمال آن را در ذهن داشته باشید. 
پدوفیلی یک اختلال روانی است که مشخصه آن فانتزی یا عمل واقعی درگیر شدن در فعالیت جنسی با کودکان است. به طور کل، افراد پدوفیل فعالیت جنسی با کودکان را یا ترجیح می‌دهند و یا به طور خاص از فعالیت جنسی با کودکان از‌ جنسیت خودشان یا جنسیت دیگر به هیجان جنسی و لذت می‌رسند. 



رفتارهای جنسی که یک فرد پدوفیل ممکن است بدان‌ها دست بزند، طیف وسیعی دارد ولی آن‌ها معمولا از استفاده از زور اجتناب می‌کنند تا بتوانند فعالیت‌های خود را ادامه بدهند زیرا اگر مانعی سر راه آن‌ها به وجود بیاید با خشونت و حتی در مواردی برای ساکت نگه داشتن، قتل کودک پایان خواهد یافت. برخی از پدوفیل‌ها رفتارهای خود را به عریانی یا نمایش اندام جنسی خود به کوکان و یا استمنا در مقابل کودک محدود می‌کنند، و یا در مواردی تنها نوازش کردن یا لخت کردن کودک بدون تماس جنسی با او را انتخاب می‌کنند، در حالی که برخی دیگر کودک را به شرکت در رابطه جنسی و مقاربت تناسلی وادار می‌کنند‌. 

ممکن است همه جا باشند

اغلب افراد فکر می‌کنند کسی که به کودکان کشش جنسی دارد، ضرورتا از بین مردان است، در حالی که اگر چه اکثریت بزرگی از آن‌ها مرد هستند، اما زنان هم در مواردی می‌توانند کودک را وادار به ارتباط جنسی کنند و آسیبی که به روان کودک وارد می‌آید، به‌‌ همان میزان خواهد بود. به عبارت ساده‌تر، اگرچه ما اغلب خیال می‌کنیم کودکان در کنار زنان قطعا در امان خواهند بود، اما چنین نیست. فرد پدوفیل می‌تواند پیر یا جوان، مرد یا زن باشد. 
خبر بد اینکه، برخی از افراد پدوفیل، در حرفه‌ای فعالیت دارند که در آن آموزش و یا حفظ سلامت و رفاه کودکان و افراد جوان را به عهده دارند، مثلا در بین مربیان، معلم‌ها، پرستاران کودک یا هر شغلی که به واسطه آن بتوانند راحت‌تر به بچه‌ها دسترسی داشته باشند. آن‌ها متاسفانه اغلب مهارت‌های بین فردی خوبی با بچه‌ها دارند و به راحتی می‌توانند اعتماد کودکان را به دست آورند. 


*نمونه‌های درددل‌های واقعی قربانیان. برگرفته از کانال دکتر شیری (روانشناس)

 

بیشتر وقتها در بین نزدیکان است

در موارد بسیار دیگر، پدوفیل‌ها با کودکان قربانی خود، رابطه فامیلی و یا حتا ژنتیک دارند. در برخی موارد، پدوفیل‌هایی که کودکان خانواده خود برای آن‌ها جذاب هستند ممکن است کمک خود را به بستگان به عنوان پرستار کودک ارایه دهند. یعنی درست وقتی والدین احساس آسودگی می‌کنند از اینکه خویشاوند مهربان و خوش رفتارشان با کمال علاقه فرزندشان را برای گردش بیرون برده یا قبول زحمت کرده و وقتی آن‌ها مهمانی هستند از فرزندشان درخانه نگهداری می‌کند، فرزند بیچاره مورد تعرض قرار می‌گیرد، تعرضی که اغلب جرات بیان آن را ندارد. 
حتی برخی خیال می‌کنند کسی که خودش بچه داشته باشد، پدوفیل نخواهد بود، مگر می‌شود یک پدر یا غیرقابل باور‌تر از آن یک مادر، به بچه دیگری آسیب بزند؟ بله. می‌شود. این افراد ممکن است به فرزند خود هم آسیب بزنند، چه برسد به فرزندان دیگری. 

چند نکته را حتما در ذهن داشته باشید: 

۱. خشم و نفرت از افراد پدوفیل، دردی را دوا نخواهد کرد. کسی که فکر کند بیماریش چنین منفور است، به دنبال درمان و کمک نخواهد رفت و در خفا، تمایلات کنترل ناشدنی خود را پیگیری خواهد کرد. 
۲. اگرچه نه همه، اما بسیاری از بیماران پدوفیل، خود در کودکی مورد بدرفتاری و سواستفاده جنسی بوده‌اند، بنابرین در مواردی با قربانیانی سروکار داریم که به موقع به داد آن‌ها رسیده نشده و کشتن، اعدام، یا هر بلای دیگری از این قبیل، برخلاف باور بسیاری، درس عبرتی نخواهد شد. فرد پدوفیل، بیمار است و نمی‌تواند هشیارانه رفتار خود را به موقع کنترل کند. در آن لحظه به عواقبی چون اعدام فکر نخواهد کرد و ناگهانی و هیجانی ممکن است درگیر اتفاقی شود که برای آن برنامه‌ریزی نکرده بوده است. 
۳. بهترین راه برای مقابله با این پدیده، در امان نگه داشتن بچه‌ها است. هرگز، هرگز، کودک خود را با افراد بزرگسال دیگر به طوری تنها نگذارید که نتوانید به او سر بزنید یا از حالش باخبر شوید یا با او حرف بزنید. 
۴. رابطه خود را آنقدر با فرزندتان امن و خوب و صمیمی نگه دارید که در این موارد حتما با شما صحبت کند. 
۵. اگر فرزندتان اشاره‌ای به چنین موضوعی کرد او را دعوت به سکوت نکنید. حرف‌هایش را بشنوید و بنا را بر این بگذارید که راست می‌گوید. 
۶. آموزش حریم خصوصی، اعضای خصوصی بدن و مراقبت جنسی به کودک را به موقع شروع کنید. قرار نیست به او آموزش جنسی یا عشقبازی بدهید یا از لذت رابطه جنسی با او صحبت کنید. قرار است به او بیاموزید که چطور از خودش محافظت کند. 
۷. هر تغییر رفتار در کودک، مثل کم شدن اشتها، اضطراب، بی‌علاقگی به فعالیت‌هایی که قبلا دوست داشت، کابوس، بیقراری، کم‌خوابی و مانند آن را جدی بگیرید.