نی نی سایت: هرچه فرزندتان بیشتر ناراحت می‌شود، شما باید آرام‌تر باشید، در غیر این صورت هر دو شما ناراحت و مضطرب شده و همدیگر را شارژ می‌کنید و این‌گونه اوضاع بدتر می‌شود. با گفتن جمله‌های «اشکالی ندارد، گریه کن. من می‌دانم تو الان ناراحتی. اما نباید آن کار بد را انجام می‌دادی» نشان دهید که برای احساسات کودکتان ارزش قائلید. این کار به او اجازه می‌دهد هر چه می‌خواهد حس کند، در حالی که شما هم هنوز این قدرت را دارید که قوانین را در خانه خودتان اجرا کنید.
البته خیلی سخت است که به گریه کردن کودکتان نگاه کنید اما یادتان باشد وقتی او را تنبیه می‌کنید، او نباید از آن تنبیه لذت ببرد. مثلا وقتی به عنوان تنبیه به کودکتان می‌گویید« برو به اتاقت و 20 دقیقه در آنجا بمان»، ممکن است او به اتاقش برود و با توجه به حرف شما 20 دقیقه را هم در اتاق بگذراند اما در این مدت با اسباب‌بازی‌هایش مشغول باشد. بنابر‌این، این تنبیه برای او لذتبخش نیز هست!
وقتی به کودکان می‌گویید کاری را انجام نده و او فورا به گریه می‌افتد، شاید یکی از دلایل احتمالی اشک‌هایش این باشد که او احساس می‌کند شما سرزنشش کرده و با کارش مخالفت می‌کنید. بچه‌ها در این سن خیلی حساس و زودرنج هستند،بنابر‌این دیدن اخم بزرگتر‌ها برایشان خیلی سخت است.
همچنین بچه‌ها دوست ندارند «نه» بشنوند و به هر شکلی که بتوانند اعتراض و شکایت خود را به آن نشان می‌دهند. در این مواقع ممکن است کودکتان گریه کردن را انتخاب کند، رفتاری نسنجیده که وقتی کم‌سن‌تر بود می‌کرد.
سعی نکنید با توجه بیش از حد، به این حرکتش پاسخ بدهید، چه توجه منفی و چه توجه مثبت. از جمله آرام کردن کودک یا تشدید کردن اوضاع و تبدیل آن به یک دعوای تمام عیار پدر و مادر و کودک. به هر حال او یاد می‌گیرد اگر چه گریه کردن طبیعی است، لزوما مشکلی را حل نمی‌کند. هرچقدر می‌توانید آرام باشید و صبر کنید تا این طوفان تمام شود. زمانی که کودکتان موفق شد این اخلاق خود را مدیریت کند و وقتی شما تنبیهش می‌کنید یا به او گفتید کاری را انجام ندهد، به گریه نیفتاد، او را برای اینکه بزرگ شده و به حرف‌های شما خوب گوش می‌کند، تشویق کنید. بنابر‌این وقتی بزرگ می‌شود، زمانی که شما می‌خواهید بهترین روش‌های رفتاری را به او یاد بدهید کمتر داد و بیداد می‌کند.
نظرات شما
جدیدترین پرامتیازترین