نی‌نی سایت: بازی‌کردن سن‌وسال نمی‌شناسد؛ شما با این جمله موافق هستید؟ اگر جزو کسانی باشید که همیشه در جمع‌های خانوادگی و حلقه دوستان به دنبال وسیله‌ای برای سرگرمی خودتان و اطرافیان باشید، نخستین کسی باشید که خبر ورود انواع و اقسام بازی‌های رایانه‌ای جدید را به اطرافیان میدهید یا در خانه و اتاق خود یک کنسول بازی داشته باشید، احتمالا با این جمله موافق‌اید.
اما اگر جزو آن دسته هستید که همیشه خودتان را از یارکشی برای بازی بیرون می‌کشد و در گوشی موبایلش حتی یک بازی هم پیدا نمی‌شود، تصور دیگری از این موضوع دارید. چه ویژگی‌هایی باعث می‌شود که برخی از ما به بازی‌کردن علاقه بیشتری داشته باشیم و برخی دیگر از انواع بازی طفره برویم؟
لیلاسادات موسوی‌راد، روانشناس در پاسخ به این سوال 5 دسته با ویژگی‌های مختلف را برمی‌شمرد:
1. مردانی که ترشح تستسترون در آنها بیشتر است علاقه بیشتری به انجام بازی، مخصوصا بازی‌های هیجانی و پر زدوخورد دارند. زیرا ترشح این هورمون باعث افزایش برخی تمایلات پرخاشگرانه در آنها می‌شود که نیاز دارند آن را به شکل هیجان و ریسک‌پذیری از خود بروز دهند. این نیاز در بازی‌هایی که هیجان و خشونت آنها بالاست، پاسخ گفته می‌شود.
2. کسانی که در کودکی دچار محدودیت‌هایی برای بازی و تجربه‌های متنوع بودند یا بیش از اندازه از سوی والدین خود کنترل می‌شدند تا مبادا آسیبی به خود برسانند، این کاستی را در بزرگسالی جبران می‌کنند و بیشتر از سایرین به بازی گرایش دارند. البته در مورد بچه‌های دهه 60 که حالا خودشان پدرومادر هستند، گرایش به بازی‌های رایانه‌ای زیاد دیده می‌شود که ناشی از نبود امکانات امروز در آن روزگار و در حقیقت جبران این نوع کمبود است.
3. افرادی که روحیه هیجان‌طلبی دارند بیشتر طرفدار بازی هستند زیرا دوست دارند تجربه‌های جدیدی کسب کنند و اهل ریسک هستند اما آدم‌های محتاط‌تر کمتر به سراغ تجربه‌های جدید می‌روند، چون علاقه‌ای به امور ناشناخته ندارند و از طرفی هم نگران قضاوت دیگران هستند.
4. مردانی که در زندگی عاطفی با همسر خود دچار مشکل هستند یا روابط زناشویی خوبی ندارند علاقه زیادی به بازی‌های تک‌نفره رایانه‌ای و آنلاین از خود نشان می‌دهند. وقت‌گذرانی بیش از حد همسر شما با بازی‌های موبایلی می‌تواند زنگ خطری برای‌تان باشد. شاید او در جایی احساس کمبود می‌کند! مردان به هیجان و تنوع گرایش زیادی دارند و وقتی که روابط زناشویی عاری از هیجان و تنوع باشد، برای تجربه آن به سراغ بازی می‌روند.
5. زنان به طور کلی کمتر از مردان نسبت به بازی از خود علاقه و اشتیاق نشان می‌دهند. بخشی از این عدم اشتیاق ناشی از چهارچوب‌های ذهنی آنها یا نقشی است که در مقابل همسرشان به خود گرفته‌اند. این دسته از زنان بر این عقیده هستند که بازی مخصوص کودکان است و انجام آن را برای خودشان و همسرشان زشت می‌دانند. نقش آنها نیز در مقابل همسرشان، نقش مادری و کنترل‌گر است.
