نی نی سایت: مولوسکوم یا نرم‌جوش یکی از بیماری‌های شایع در کودکان است که بیشتر در فصل گرم سال ظاهر می‌شود. خیلی از مادران ممکن است با توجه به ظاهر این بیماری آن را با بیماری‌های دیگر یا حساسیت‌ها اشتباه بگیرند. به همین دلیل ما با دکتر حسن‌علی صابری، متخصص کودکان و نوزادان، گفتگو کردیم و در این‌باره از او پرسیدیم.
دکتر صابری، درباره بیماری مولوسکوم می‌گوید: مولوسکوم یا نرم‌جوش نوعی بیماری پوستی است که توسط ویروس مولوسکوم کنتاژیوزوم (Molluscum contagiosum) ایجاد می‌شود. این بیماری در کودکان شایع و میزان بروز آن در پسران بیشتر از دختران است اما در کودکان کمتر از یک سال، کمتر دیده می‌شود. چون نوعی ایمنی از مادر به فرزند منتقل می‌شود که به بیماری فرصت ظاهر شدن نمی‌دهد. اما اگر این ویروس در بزرگسالان دیده شود، باید آن را جزو بیماری‌های مقاربتی و جنسی به حساب آورد.
علائم این بیماری در پوست ظاهر شده که به صورت پاپول (ضایعات برجسته پوستی که در حدود نیم سانتی‌متر اندازه دارند) دیده می‌شوند. بر همین اساس دکتر صابری می‌گوید: بنابر‌این شاخص‌ترین نشانه این بیماری پاپول‌های سفید رنگی هستند که همرنگ پوست نبوده و وسط‌شان حالت فرو رفتگی و به اصطاح ناف‌دار هستند دارد. بنابر‌این ما هر جا پاپول سفید ناف‌دار ببینیم به مولوسکوم شک می‌کنیم. علائم این بیماری در قسمت‌های مختلف پوست از دیده می‌شوند. اگر در بچه‌ها این علائم را در نواحی تناسلی ببینیم، معولا به سوء استفاده‌های جنسی شک می‌کنیم.
این بیماری خود به خود بهبود پیدا می‌کند اما معمولا 6 تا 9 ماه طول می‌کشد تا ضایعات آن از بین بروند و در بعضی موارد ممکن است کمی بیشتر هم طول بکشد. ضایعات مولوسکوم خارش کمی دارند، خود محدود شونده هستند و به صورت لکه روی پوست نمی‌مانند. اوایل که بچه‌ها به این بیماری مبتلا می‌شوند، ممکن است تب خفیفی هم داشته باشند اما تب‌شان شدید نیست و بی‌حال نمی‌شوند.
این متخصص کودکان و نوزادان، درباره انتقال این بیماری می‌گوید: ویروس مولوسکوم ممکن است از محیط آلوده و یا از طریق فرد به فرد، به کودک سرایت کند. مولوسکوم معمولا با خارش و مالش به دیگر نقاط بدن انتقال می‌یابد و درواقع از یک نقطه از بدن بیمار به نقطه دیگر بدن او سرایت می‌کند.
اگر بیماری مولوسکوم در بعضی از کودکان بیش از حد طول بکشد، عارضه‌ها خارش زیادی داشته باشند یا ضایعات این بیماری شدید باشد، متخصصان به بیماری‌های نقص ایمنی مانند HIV مشکوک می‌شوند. همچنین اگر کودک داروی نقص ایمنی مصرف کند یا به بیماری‌هایی که موجب نقص ایمنی بدن می‌شوند، مبتلا باشد، مدت درمان این بیماری طول می‌کشد.
دکتر صابری برای پیشگیری از این بیماری توصیه می‌کند: والدین نباید اجازه دهند فرزندشان تا پس از بهبودی کامل نزدیک بچه‌های دیگر برود یا با آنها بازی کند چون ممکن است ناخواسته بیماری را به آنها منتقل کند. خود کودک هم ممکن است یک یا چند عارضه پوستی ناشی از این بیماری را داشته باشد. بنابر‌این پدر و مادر باید برای جلوگیری از زیاد شدن این عارضه‌ها در سطح بدن او، دست به کار شوند و خارش را برطرف کنند. زمانی که کودک دستش را به آن پاپول‌های پوستی می‌زند، مادر باید با آب و مایع ضد‌عفونی کننده دست‌های او را بشوید و مانع انتقال آن به نقاط دیگر بدن بشود. همچنین ناخن‌های کودک هم باید کوتاه بشوند چون وقتی او ضایعات پوستی را می‌خاراند، ویروس از طریق پوست او به بقیه نواحی بدن منتقل می‌شود. راه پیشگیری این بیماری درواقع جلوگیری از تماس داشتن است.
بیماری مولوسکوم خود محدود شونده است و در خیلی از موارد نیازی به درمان ندارد. در همین رابطه دکتر صابری می‌گوید: در سال‌های اخیر برای درمان این بیماری از روش‌های پیشرفته‌ای مانند کرایو تراپی (سرما درمانی) یا دیاترمی استفاده می‌شود. اما مدت‌ها قبل از روش‌های دیگری هم استفاده می‌شد به این صورت که یک به یک فرورفتگی زائده‌ها را با لانسِت استریل سوراخ می‌کردیم و روی آن یُدید الکل می‌ریختیم یا از بتادین‌های رقیق شده و محلول تری کلرو استیک اسید استفاده می‌کردیم. به بعضی از مادران هم توصیه می‌کردیم وقتی فرزندشان را به حمام می‌برند و پوستش نرم می‌شود،روی زائده‌ها را کیسه بکشند تا ناف آنها باز شود و بعد از حمام روی آنها یدید الکل بریزند. این روش‌ها هنوز هم کارآمد هستند و جواب می‌دهند.
این بیماری ممکن است با بیمار‌هایی مانند ایدز یا بیماری‌های عفونی یا مقاربتی مانند سیفلیس همراه شوند مخصوصا اگر در بچه‌ها در ناحیه تناسلی دیده شود. در بزرگسالان هم این بیماری‌جزو بیماری‌های جنسی تقسیم‌بندی می‌شود.
