بر اساس آخرین یافته های منتشر شده در نشریه بین المللی رشد و آسیب شناسی ، استرس های متداول شامل مشکلات مالی ، روابط بین فردی، بارداری دشوار، از دست دادن شغل و مشکلات با دیگر بچه ها در خانواده و دیگر استرس های عمده در زندگی همچون مرگ یکی از اعضای خانواده در طول دوره بارداری می تواند منجر به بروز مشکلات و یا اختلال های رفتاری کودکان شود.
پژوهشگران تاکید کرده اند که ما دریافتیم و بر آن تاکید داریم مجموع بیشتری از استرس هاست که موجب تاثیر بر سلامت کودکان در سال های بعد می شود. استرس های کم و معمول دوران بارداری لزوما با مشکلات رفتاری همراه نیست. اما افزایش استرس ها در طول این دوره به سه مورد یا بیشتر احتمال بروز مشکلات رفتاری را در سال های بعد به ویژه دوره ابتدایی افزایش می دهد.
دکتر رابینسون در این طرح نوع واقعی استرس تجربه شده را کم اهمیت تر از تعداد استرس ها می داند. در این پژوهش سه هزار زن باردار را در طول 18 و 34 هفته از دوران بارداری با ثبت واقایع استرس زای این دوران را در نظر گرفتند. حوادث استرس زای مادران ثبت شد .رفتارهای کودکان در سنین دو، پنج، هشت، ده و چهارده سالگی به وسیله ی پرسش نامه مورد ارزیابی قرار گرفت .
37% مادران بیش از دو حادثه استرس زا را تجربه کرده بودند . و حدودا 8% مادران بیش از شش واقعه استرس زا را در دوران بارداری تجربه داشتند.
صرف نظر از قرار گرفتن در معرض استرس در رحم مادر، ویژگی های یک محیط پرورشی پس از تولد می تواند پتانسیل قوی باشد برای تغییر رشد در کودکان. این مساله می تواند به عنوان "انعطاف پذیری رشدی" مطرح باشد. به این معنی که علی رغم دوران پر استرس بارداری ،در صورت فراهم بودن محیطی مناسب مغز می تواند سازگار شود و بر رشد کودک تاثیر مثبت بگذارد.
حاصل این پژوهش پیام مهمی است به منظور حمایت اعضای خانواده و متخصصان از زنان در دوران بارداری به جهت پیشگیری از آسیب های بعد از تولد که می تواند پیامدهای آن برای خانواده سنگین باشد. اگر به چنین خانواده های در اطراف مان کمی بیندیشیم ضررهای اقتصادی ، اجتماعی و روانی آن بسیار مشهود است..
