نی‌نی سایت: بعضی از خانم‌ها همیشه مشغول رژیم گرفتن هستند و هیچ وقت از ظاهر و اندام خودشان راضی نمی‌شوند. این‌ها به نوعی وسواس درباره خود دچار هستند و همیشه خودشان را چاق می‌بینند، مدام جلوی آینه خودشان را با ناراحتی برانداز می‌کنند و از چربی پهلو و برآمدگی شکم و... می‌نالند. در صورتی که اگر ذره‌بین هم به دست بگیرید به سختی متوجه منظورش می‌شوید.
شاید این وسواس در آغاز مهم نباشد اما با تشدید آن میتواند تبدیل به یک بیماری شود. بیماری‌ای به نام «آنورکسیا» که بی‌اشتهایی عصبی نیز گفته می‌شود. درباره این موضوع از دکتر نرگس جوزدانی، کارشناس تغذیه و رژیم درمانی می‌پرسیم و او می‌گوید: آنورکسیا اختلال در غذاخوردن است که باعث کاهش وزن افراد به وزنی کمتر از وزن ایده آل شود. افراد مبتلا به این بیماری ترس از افزایش وزن دارند، حتی وقتی بیش از اندازه دچار کمبود وزن هستند. آنها یا همیشه در حال رژیم‌های سخت هستند یا مدام ورزش می‌کنند تا وزن خود را کاهش دهند.
جوزدانی چهار ویژگی عمده برای افراد مبتلا به این بیماری برمی‌شمرد: فرد دارای آنورکسیا چهار ویژگی مهم دارد:
1. ترس از افزایش وزن و چاقی دارد حتی وقتی وزنش زیر استاندارد است.
2. از اینکه وزن خود را در محدوده نرمال نگه دارد خودداری می‌کند و معمولا وزن‌شان 15 درصد زیر وزن نرمال است.
3. از پذیرفتن کمبود وزن خود امتناع می‌کنند و خطرات کمبود وزن شدید خود را نمی‌پذیرند.
4. افراد مبتلا میزان دریافت غذای خود را بسیار محدود می‌کنند. یا اینکه می‌خورند و بر می‌گردانند.
البته باید توجه داشت که آنورکسیا صرفا اختلالی مربوط به غذاخوردن نیست. این افراد احساس تنهایی، افسردگی، عدم امنیت، فشار برای کامل بودن همراه یا احساسی جهت کنترل فردی دارند.
این کارشناس تغذیه در ادامه توضیح می‌دهد: افراد مبتلا به این بیماری عموما بچه‌های خوب خانواده هستند. در همه کارهایی که به آنها سپرده می‌شود سعی می‌کنند در حد عالی ظاهر شوند و به نظرات دیگران و تعریف و تمجیدهای آنها از خود بسیار اهمیت می‌دهند. علیرغم همه این موفقیت‌ها آنها اعتماد به نفس درونی نداشته و احساس بی‌ارزش بودن می‌کنند و معتقدند که باید کاملا کامل و بی‌نقص باشند و همین در واقع شروعی برای ابتلا به بیماری است.
جوزدانی شرح حال یکی از بیمارانش را که مبتلا به آنورکسیا بوده است برای ما تشریح می‌کند و می‌گوید: دختر ساله‌ای به من مراجعه کرد که از دوران دبیرستان شروع به گیاهخواری و کم‌کم رژیمش را سخت‌تر کرده بود. به طوری که در طول دو هفته 5 کیلو کاهش وزن داشت. در مراجعه علت کاهش وزن را استرس در مدرسه و عدم توانایی در خوردن ذکر کرد. در صورتی که به شدت کالری دریافتی روزانه را کاهش داده بود و کالری مواد غذایی را شمارش می‌کرد، مراقب اندازه غذا بود و روزی دو بار روی ترازو می‌رفت. از غذا خوردن در رستوران و بوفه مدرسه خودداری می‌کرد و تنها سالاد همراه با سرکه و کیک و ژله بدون قند می‌خورد.
این کارشناس تغذیه و رژیم درمانی تاکید کرد: اینگونه رفتارها زنگ خطری برای والدین است چون ممکن است نوجوان آنها دچار این بیماری شود. بزرگترین چالش در درمان آنورکسیا متقاعد کردن فرد برای بیمار بودن اوست.بیشتر مبتلایان به آنورکسیا اختلال در خوردن را انکار می‌کنند. و معمولا زمانی که شرایط آنها وخیم شود، درمان را آغاز می‌کنند.
نرگس جوزدانی، کارشناس تغذیه و رژیم درمانی در پایان درمان این بیماری را این طور توضیح می‌دهد: هدف از درمان برگشتن به وزن عادی و عادت‌های خوراک صحیح است. افزایش وزنی بین نیم تا 1.5 کیلو در هفته هدف‌گذاری امنی برای این بیماران است. برنامه‌های متفاوتی می‌توان برای بیمارن مبتلا در جهت افزایش انگیزه و افزایش وزن در نظر گرفت از جمله:
*افزایش فعالیت‌های اجتماعی فرد.
*کاهش فعالیت‌های فیزیکی
*بهبود برنامه تغذیه و وضعیت غذا خوردن
*علی‌الخصوص حمایت خانواده، کمک بسیار زیادی در بهبود فرد مبتلا به این بیماری دارد.
