نی نی سایت: نگرانی بسیاری از مادران، شیر خوردن و جان گرفتن نوزادشان است. اما در این میان نوزادانی هم هستند که درست و حسابی شیر نمی‌خورند و آن را در دهان خود نگه می‌دارند. از دکتر فرزانه معتمد، متخصص کودکان و نوزادان و فوق تخصص گوارش و کبد و آندوسکوپی، خواستیم تا علت و عوارض این مشکل را برایمان توضیح دهد.
در این حالت به دلیل ساختار زبان نوزادان، حرکات زبان رو به بیرون است به همین دلیل شاید پدر و مادر تصور کنند کودک مشکلی دارد که شیر نمی‌خورد.
دکتر معتمد نشانه‌های نگه‌داشتن شیر در دهان را قوس زدن نوزاد ( مانند حالت کمر زدن در دراز و نشست) و غر زدن، غل زدن شیر در دهان نوزاد و حرکت سر به یک طرف همراه با گریه معرفی می‌کند و توضیح می‌دهد:« ممکن است این نوزادان مشکل قورت دادن داشته باشند. همچنین برفک و التهاب دهان، ریفلاکس معده به مری، زخم بودن حلق، مشکلات تکاملی و مغزی، عدم هماهنگی عصبی و عضلانی حلق و حنجره، حالاتی که باعث پریدن شیر به اندام‌های تنفسی می شود و یا ترس غریزی از خفه شدن از دیگر دلایلی هستند که باعث می‌شوند نوزاد شیر را در دهان خود نگه دارد».
پدر و مادر‌ها باید بدانند مهم‌ترین نشانه این عارضه در نوزادان، اختلال در وزن‌گیری، زخم مری و خونریزی گوارشی است. در صورت اقدام نکردن و یا عدم پیشگیری از این مشکل، ممکن است دندان‌های شیرخوار پوسیده شوند.
البته اگر والدین زود متوجه شوند که نوزادشان شیر را در دهانش نگه میدارد، با روش‌های ساده‌ای می‌توانند این مشکل را حل کنند. دکتر معتمد درباره این روش‌ها توضیح می‌دهد:« برای جلوگیری یا درمان ریفلاکس معده که دلیل اصلی این مشکل است، مادران باید بعد از شیر دادن به نوزاد او را تا مدتی به حالت ایستاده نگه دارند. غذا‌ها کم‌حجم و نیمه جامد باشند(رقیق نباشند) و در دفعات زیاد به کودک داده شوند. اطرافیان نوزاد نیز نباید سیگار و قلیان بکشند.»
دکتر معتمد درمان این مشکل را بسته به نوع تشخیص آن می‌داند و می‌گوید:« اگر نگه‌داشتن شیر در دهان به دلیل مشکل عصبی و عضلانی باشد، والدین می‌توانند به فوق تخصص مغز و اعصاب مراجعه کنند. سپس از طریق روش‌های گفتار درمانی و تحریک عضلات حلق و حنجره بتوانند این عارضه را در نوزادشان درمان کنند. اگر این مشکل باعث پوسیدگی شدید دندان‌ها شود والدین باید برای درمان به دندانپزشک مراجعه کنند و در صورتی که نوزاد دارای ریفلاکس معده باشد معمولا قطره نیستاتین تجویز می‌شود. اما مهم‌ترین عامل در درمان آن این است که در صورت ادامه داشتن آن، پدر و مادر‌ها خود درمانی را کنار بگذارند و برای درمان فرزندشان به پزشک متخصص اطفال مراجعه کنند.»
