نی نی سایت:دکتر علی باجلان متخصص روانشناسی گفت: در ابتدا نوزاد شما برای برطرف کردن نیازهای اصلی‌اش از ابزاری مثل گریه کردن استفاده می‌کند، اما چند ماه بعد شروع به استفاده از صداها و کلمات ساده می‌کند، چیزی که او نیاز دارد محرک است و او محرک‌های مورد نیازش را از اطرافیان خود به دست می‌آورد. توجه، علاقه و حرف زدن با کودک، آن چیزی را که برای شروع نیاز دارد، فراهم می‌کند. وی افزود: اغلب پدر و مادرها نیاز به آموزش در این زمینه ندارند، چرا که از همان بدو تولد نوزاد و نخستین لحظه‌ای که چشم در چشم او می‌دوزند، ارتباط برقرار کردن و حرف زدن با او را آغاز می‌کنند.
دکتر باجلان در خصوص اینکه عوامل مختلفی در یادگیری حرف زدن کودکان دخیل هستند، تصریح کرد: لبخندها، تماس‌های فیزیکی، ارتباط برقرار کردن با چشم‌ها به نوزاد می‌فهماند که به او علاقه دارید، حالات چهره و ایجاد تغییرات فیزیکی مهمترین و اصلی‌ترین بخش ارتباط برقرار کردن با نوزاد در چند ماه نخست زندگی است. با استفاده از این تکنیک ارتباطی منظورمان را بهتر می‌رسانیم، به خصوص زمانی که از یک زبان دیگر برای ارتباط برقرار کردن استفاده می‌کنیم، ارتباط انسان‌ها با یکدیگر برای توضیح دادن دنیای پیرامونشان است و کودکان با آگاهی از این مسئله استفاده از کلمات و جملات را آغاز می‌کنند.
دکتر باجلان عنوان کرد: به حرف افتادن کودک ممکن است به ژنتیک و هوش او وابسته باشد و این مسئله هم وجود دارد که معمولاً دختربچه‌ها زودتر از پسربچه ها به حرف می‌افتند، اما در حالت کلی وقت گذاشتن و تشویق‌ها و صحبت‌های مکرر مادر با کودک در سخن گفتن کودک بسیار مؤثر است، حتی حرف زدن مادر با کودک درون شکم خود می‌تواند زودتر به حرف افتادن کودک در آینده را حاصل شود. وی خاطرنشان کرد: خشونت و پرخاشگری را از کودکان دور کنید، به حرف‌های نامفهوم و کوچک آن‌ها واکنش نشان دهید و خانواده‌ها به خصوص مادران برای کودکشان وقت بگذارند چرا که در صورت همین توجهات مادران است که کودکان به هرچه زودتر سخن گفتن راغب می‌شوند. رادیو و تلوزیون هرچند که در گسترش دایره لغات کودکان نقش دارند اما هرگز جایگزین توجه مادر نمی‌شوند.
منبع:باشگاه خبرنگاران جوان
