چرا حالا که بعد از سقط بچه ام دوباره حامله شدم، خوشحال نیستم؟
با این که دوباره به هدف حامله شدن رسیده اید، مدتی طول می‌کشد تا دوباره بتوانید از این حاملگی لذت ببرید. برای یک زن که تجربه سقط جنین داشته طبیعی است که نگران از دست دادن این بچه‌اش هم باشد. به علاوه ممکن است هنوز هم عزادارِ بچه‌ی از دست رفته تان باشید. این مسئله هیجان زدگی در خصوص بارداری بعدی و اطمینان به دوام این یکی را مشکل می‌کند.
جارلین نلسون، مدیر اجرایی مرکز بارداری و فقدان کودک در وایزاتای مینسوتا می‌گوید «حاملگی بعد از یک بار از دست دادن می‌تواند طولانی ترین نه ماه زندگی یک زن باشد. مسایل احساسی بسیاری در جریان است که نگرانی را در تمام طول بارداری به امری همیشگی تبدیل می‌کند».
کیم کلاگر بل روان درمان و نویسنده‌ی کتاب فقدان‌های نگفتنی: فهمیدن تجربه‌ی از دست دادن بارداری، سقط جنین و نوزاد نارس معتقد است که «این دوره پرتشویش است مخصوصا وقتی که دفعه قبل حاملگی از دست رفته باشد».
نلسون و کلاگر بل هردو توصیه می‌کنند که برای حاملگی از دست رفته سالگرد نگیرید بلکه آن را درک کنید و بپذیرید. احتمالا با فرا رسیدن سالگرد ان احساس ناراحتی و تشویش بیشتری می کنید و این طبیعی است. خود را به خاطر همیشه شاد نبودن سرزنش نکنید. به خودتان اجازه بدهید احساساتتان را بفهمید؛ گاهی کمی گریه به مقدار زیادی از این تنش می‌کاهد.
کلاگر بل می گوید «وقتی زن به زمان سقط گذشته نزدیک می‌شود، دوباره به بارداری تعلق خاطر پیدا می کند و احساس مثبت بیشتری می‌کند».
برای گذر از این مرحله چه کنم؟
هیچ پاسخ واحدی وجود ندارد. احتمالا بیشتر وقتها احساس تشویش دارید. اما وقتی به مرحله مهمی می‌رسید، مثل شنیدن صدای ضربان قلب کودک یا حرکتهای درون رحم، دوباره مطمئن می‌شوید که همه چیز به خوبی پیش می رود. در اینجا چند نکته هست که شما را مثبت نگه می‌دارد.
• گاهی فقط به امروز فکر کنید. گفتنش راحت تر از عمل کردنش است، اما واقعا جواب می‌دهد. وقتی احساس می‌کنید که خیلی نگران آینده هستید، جلوی خود را بگیرید و فقط به امروز فکر کنید. نلسون می گوید گذشتِ هر روز را تصدیق کنید. تمام شدن هر هفته را جشن بگیرید. توجه کنید که چطور این حاملگی هر روز که می‌گذرد با حاملگی قبلی که فقدانش را رنج کشیدید تفاوت دارد و این که چقدر اوضاع دارد بهتر پیش می‌رود. به اتفاقهای هر روز و این که چطور کودکتان سلامت می ماند توجه کنید.
• از خودتان خوب مراقبت کنید. به چیزهایی که می‌توانید انجام دهید تا این حاملگی را سالم نگه دارید توجه کنید. به سلامت و وضعیت جسمی خود توجه کنید. خوابیدن، غذای خوب، استراحت و فعالیتهای منظم فیزیکی به احساس بهتر جسمی و تعادل احساسی شما کمک می کند. با استرس به نحوه‌ای معقول برخورد کنید – در سقط جنین قبلی خود به اندازه کافی این را تجربه کرده اید. بیش از اندازه برای خود برنامه ریزی نکنید، زیاد به مسئولیتهای خانه و کار موظف نشوید، یا خودتان را به دوستان و خانواده متعهد نکنید. مطالعات نشان داده اند که استرس بیش از حد سلامت بارداری شما را به خطر می‌اندازد، بنابراین توجه خود را معطوفِ مراقبت از خودتان کنید که کاملا تحت کنترل خودتان است.
• کمی تمرین تمدد اعصاب کنید. ورد خودتان را بسازید «به خاطر بچه سالم بمان». نلسون توصیه می کند برای کمک کردن به فرایند این پیوستگی با بچه حرف بزنید. اگر نگرانی های شما مانع خواب کافی در شب می شود، از تکنیکهای مراقبه استفاده کنید. اگر اضطرابهای شما یک یا دو هفته باعث شب بیداری شما شود، یا به مدت یک هفته هر شب به سراغتان باید، باید با مراقب سلامت خود صحبت کنید.
• اگر کمکتان می کند تکلیف انجام دهید. اگر سقط قبلی شما مثلا نتیجه‌ی آسیب دیدن تخمک یا نارسایی گردنه رحم بوده است، شاید بخواهید تا جایی که می توانید درباره این شرایط مطالعه کنید. شاید اگر اتفاقات قبلی را بهتر بفهمید بتوانید، شرایط خود را تحت کنترل بیشتر داشته باشید. اما اگر مطالعه زیاد شما را بیشتر غرق تفکر می کند، کتاب را کناربگذارید.
• بدانید که تنها نیستید. اگر نمی‌دانید که چه چیزی باعث از دست رفتن کودک شما شده است، بهتر است بدانید که بسیاری از سقط ها و مرده زایی ها توضیح خاصی ندارند. به یاد داشته باشید که یک بار سقط جنین به معنی این نیست که باز هم یکی دیگر پیش می آید. تقریبا نیمی از زنان در مرحله ای از زندگی شان با از دست رفتن حاملگی مواجه می شوند. سعی کنید حالا به این نکته توجه کنید که شما و کودکتان در سلامت کامل هستید نه این که نگران مشکلات احتمالی شوید، چون احتمال بسیاری هست که همه چیز به خوبی پیش برود.
• با همسر خود ارتباط برقرار کنید. همسر شما هم فرزندش را از دست داده است، و شما باید برای تسلای خاطر به همدیگر متوسل شوید. اما به یاد داشته باشید که مردها اغلب با این فقدان به نحو متفاوتی از زنان برخورد می کنند و ممکن است حرف زدن درباره اتفاقی که افتاد حال شما را بهتر کند، اما حال شوهرتان را بدتر نکند. به روشهای یکدیگر برای مقابله با این فقدان احترام بگذارید و اگر روش مقابله شما با این مسئله متفاوت است، احساس نکنید که حامی ندارید و باید به تنهایی تحمل کنید.
• گهگاه با دکتر یا مامای خود صحبت کنید. ملاقات منظم مراقب خود جهت دریافت مراقبتهای پیش زادی به شما اطمینان می‌دهد که کودک در وضعیت مطلوبی است. این بخصوص در مواقعی که خطر زایمان شما بالا است مهمتر می شود. با این که عنوانش ترسناک است، اما قرار گرفتن تحت عنوان خطر بالا می‌تواند سودمند باشد. نلسون می گوید «شما را با دقت بیشتری تحت نظارت قرار می دهند، که چیز خوبی است مخصوصا اگر عصبی هستید». اگر حالتان را بهتر می کند در زمان معاینات بخواهید که بگذارند به صدای ضربان قلب کودکتان گوش کنید. اگر مراقب شما نسبت به فقدان گذشته‌ی شما بی اعتنا است، زمان آن رسیده که فرد دیگری را پیدا کنید.
• یک گروه حامی بیابید یا به مشاوره کوتاه مدت فکر کنید. ملاقات با غریبه ها شاید شروع کار را مشکل کند، اما در اغلب موارد اعضای این گروهها دوستان مورد اعتمادی از آب در می آیند که می‌توانند احساسات شما را خوب بفهمند. اگر به دلایلی فکر می کنید که گروه بخصوصی که عضوش هستید مناسب شما نیست، از مراقب خود بخواهید گزینه های دیگری را به شما معرفی کند. همچنین می توانید با عضو شدن در چت روم حاملگی بعد از فقدان از حمایت دیگران برخوردار شوید. خواهید دید که افراد بسیار دیگری این مرحله را پشت سر گذاشته اند.
• اگر نیاز دارید مساعدت حرفه ای بجویید. اگر فکر می کنید دچار عوارض افسردگی بالینی یا اضطراب شده اید، به یک درمانگر مراجعه کنید. هرچه استرس فیزیکی و احساسی کمتری به بدن شما وارد شود، احتمال سلامت بارداری شما بالاتر می‌رود. مقابله با این مشکلات در دوران بارداری احتمال افسردگی یا اضطراب در دوران بعد از زایمان را کاهش می‌دهد.
آیا برای خبردار کردن دوستان و خانواده از حاملگی مجددم باید صبر کنیم؟
این یک تصمیم شخصی است و باید کاری را انجام دهید که با آن راحت ترید. خیلی از افراد صبر می کنند تا از مرحله سقط قبلی بگذرد تا خبر را به دیگران بدهند، اما برخی دیگر فکر می کنند سهیم کردن این خبر با دیگران باعث ایجاد سیستم حمایتی دیگران می شود و مهم نیست چه پیش می آید. با همسر خود مدتی را صرف فکر کردن و صحبت کردن درباره این قضیه بکنید. مطمئن شوید که هردوی شما قبل از باخبر کردن دیگران بر سر آن توافق دارید.
