نی‌نی سایت: از دید معلمان، تقریبا تمامی والدین افرادی معقول و منطقی هستند و برای پیشرفت کودکشان در محیط آموزشی پذیرای هر پیشنهاد و حتی انتقادی هستند. با این حال والدینی هم پیدا می‌شوند که به واسطه نوع دیدگاه‌های عجیبی که دارند، می‌توانند برای معلمان دردسرساز شوند. کودک در خانه تحت تأثیر تفکرات و دیدگاه‌های والدینش تربیت می‌شود و با حضور در مدرسه ممکن است دچار دوگانگی‌هایی شود که ریشه آن به تفکر نادرست والدین بازمی‌گردد. در این گزارش دیدگاه‌هایی را بررسی می‌کنیم که برای معلمان دسته کمی از یک کابوس ترسناک ندارد!
کودک من متفاوت است!
بله، کودک شما متفاوت و خاص است اما این دیدگاه شماست. در نظر بگیرید که هر پدر و مادری ضمن تمجید از کودک خود و بیان توانایی‌هایش، او را متفاوت می‌داند. حالا تصور کنید که در محیط مدرسه معلم با یک سری دانش آموزانی سر و کار دارد که والدینشان مدعی هستند آنها متفاوت‌اند! برخی والدین اینگونه فکر می‌کنند که به جهت خاص بودن فرزندشان، چندان نیازی به انجام تکالیف در خانه نیست. معلم به چنین والدینی توصیه می‌کند که با تغییر دادن دیدگاهشان درخصوص کودک، زمینه ساز بروز مشکلاتی در آینده برای او نباشند. کودک شما مانند تمامی دانش آموزان دیگر باید در خانه هرآنچه را که معلم از او خواسته انجام دهد. قطعا اکثر معلمان فرزند یا فرزندانی دارند. آنها دنیای والدینشان هستند اما قانون، قانون است و رعایت آن بر همگان از جمله تمام دانش آموزان واجب است. پس یادتان باشد کودک شما متفاوت از دیگران نیست!
کسب نمره عالی اما چگونه؟
اگر از هر پدر و مادری بپرسید که دوست دارند فرزندشان در مدرسه چه عملکردی داشته باشد، قطعا همه پاسخ می‌دهند که «دوست داریم فرزندمان بهترین عملکرد را داشته باشد.» این آرزوی هر پدر و مادری است که فرزندشان با کسب نمرات عالی مدرسه را به پایان رسانده و خود را برای مقاطع تحصیلی بعدی آماده کند. اما در این میان والدینی نیز پیدا می‌شوند که دوست دارند فرزندشان بدون تلاش بیشتر، نفر اول کلاس لقب بگیرند! در این شرایط معلم به چنین والدینی می‌گوید که اگر می‌خواهید فرزندتان بهترین باشد، راهی ندارد جز اینکه در خانه با او سر و کله زده و در تقویت دروسش به کودک یاری برسانند اما آنها معمولا توجهی به این درخواست‌ها نکرده و تنها به نتیجه مورد نظرشان فکر می‌کنند، اتفاقی که قطعا هیچگاه روی نخواهد داد!
والدینی که بی‌توجهی می‌کنند
اگر مشکلی درخصوص یکی از دانش آموزان در محیط آموزشی روی دهد، معلم از طریق مدیر مرکز آموزشی خانواده آن دانش آموز را در جریان امور گذاشته و در موارد حاد، از آنها می‌خواهد که دیدار حضوری با یکدیگر داشته باشند اما بارها مشاهده شده که برخی والدین بی توجه به نگرانی معلم دانش آموزششان و درحالی که هیچ کس در محیط مدرسه به اندازه او از مشکلات دانش‌آموز آگاه نیست، عنصر معلم را نادیده گرفت و بر اساس آنچه که خود فکر می‌کنند درست و منطقی است شروع به حل مشکل می‌کنند حال آنکه حتی ممکن است بر ابعاد مشکل دامن بزنند.
همیشه حضور دارند
برخلاف برخی والدین که توجه اندکی نسبت به اوضاع تحصیلی و روحی و روانی کودکشان دارند، والدینی نیز پیدا می‌شوند که تقریبا در همه جا همچون سایه همراه فرزندشان هستند. این دسته از والدین آخرین نفراتی هستند که در روزهای مجاز همراهی با دانش آموزان، کلاس را ترک می‌کنند. درواقع آنها علاقه‌ای به این کار ندارند و اگر قوانین اجازه می‌دادند پابه پای دانش آموز در کلاس حضور می‌یافتند. این افراد اجاز انجام کوچکترین کاری به فرزندشان را نمی‌دهند. او حتی برای بستن بند کفش‌ها نیم نگاهی به پدر و مادر خود انداخته تا به نوعی از آنها کسب اجازه کند. این دسته از دانش آموزان هیچگاه نباید خطا کنند!
والدینی که هیچ ملاحظه‌ای نمی‌کنند
برخی معلمان از این شکایت دارند که شماره تلفنشان در اختیار اولیایی قرار می‌گیرد که هیچگونه ملاحظه‌ای نداشته و در هر موقع از شبانه روز به خود اجازه می‌دهند با او درباره فرزندشان صحبت کنند. حتی برخی معلمان در دقایقی محدودی که جهت صرف ناهار یا میان وعده در اتاق مخصوص مربیان و اساتید حضور دارند در حال پاسخ‌دهی به سؤالات برخی والدین بی‌ملاحظه هستند!
در ظاهر یک چیز، در باطن چیز دیگر
از دید معلمان کم نیستند والدینی که در حین صبحت کردن با آنها به نظر می‌رسد بهترین پدر و مادر دنیا هستند و همه نکات آموزشی و تربیتی را درخصوص فرزندشان رعایت می‌کنند اما در باطن اوضاع چیز دیگری است. این دسته از والدین تنها در مواقعی که با معلم فرزندشان در ارتباط هستند و به جهت حفظ شأن و جایگاه خود (!) تلاش می‌کنند نمایش متفاوتی از خود ارایه کنند. در این میان این کودک است که بازنده اصلی خواهد بود.
والدینی که گویی رییس هستند
در برخی مراکز آموزشی والدینی پیدا می‌شوند که به جهت تمکن مالی مناسب این امکان را دارند که هر از گاهی کمک‌های مالی قابل توجهی به مدرسه ارایه کنند. معلم در حین صحبت کردن با چنین والدینی تصور می‌کند که کارمند اوست و حقوقش را از او دریافت می‌کند! چنین والدینی با چنین نگرشی جایی در ذهن معلم ندارند. واقعیت این است که معلم با انتخاب این شغل همه آنچه را که در ذهن و قلبش دارد به دانش آموزان منتقل می‌کند و این از مشاغلی است که در تمامی فرهنگ‌ها و ادیان احترام بالایی برایش قائل می‌شوند.
آنهایی که از معلم نفرت دارند!
بنا به دلایلی نامعلوم برخی والدین از معلم و حرفه معلمی نفرت دارند! این نفرت احتمالا ریشه در گذشته دارد، یعنی زمانی که خود دانش آموز بوده و به هر دلیلی خاطره و نگرشی تلخ نسبت به جایگاه معلم دارند! دلیل این نفرت هر چه باشد آنها باید حالا به این نکته توجه کنند که فرزندشان باید مسیر رشد و تربیت در محیط آموزشی را طی کند و این کار تنها از عهده معلم برمی‌آید.
وقتی از کاه کوه می‌سازند
در برخی موارد دانش آموز با مشاهده اتفاق کوچکی در کلاس، آن را به والدین خود اطلاع می‌دهد، اتفاقی که با درایت و آگاهی معلم به بهترین شیوه ممکن حل شده بدون آنکه قرار باشد همگان از آن مطلع شوند. اما برخی والدین با آگاه شدن از موضوع و از ترس اینکه چنین مشکلی در آینده در قبال فرزندشان تکرار شود راهی مدرسه شده و غوغایی نگران کننده به راه می‌اندازند!
والدینی که انگار وجود خارجی ندارند
این دسته از والدین خود را آنچنان درگیر کار و تجارت کرده‌اند که تقریبا فراموش می‌کنند فرزندشان در چه مقطعی تحصیل می‌کنند. این دسته از والدین هیچ گاه راهی مدرسه نشده و از وضعیت تحصیلی فرزندشان آگاه نمی‌شوند. به آنها باید لقب «روح» را دارد زیرا انگار وجود خارجی ندارند!
