مادر با جنینش صحبت می کند، او را نوازش می کند، برایش موسیقی می گذارد و نفس به نفس او زندگی می کند. اما در میان تمامی راه های بر قراری ارتباط با جنین کدام یک با پاسخ های بیشتر او همراه می شود؟ لمس کردن او زمانی که هنوز در رحم است یا صحبت کردن با او؟
برای سنجش این موضوع دانشمندان سه گروه از مادران را مورد آزمایش قرار دادند. گروهی که برای جنینشان داستان می خوانند و با او حرف می زدند، گروهی که به واسطه دست کشیدن روی شکمشان جنین را نوازش می کردند و گروه کنترلی که راهکار ویژه ای نداشتند و در حالی که دست هایشان کنار بدنشان می گذاشتند تنها دراز می کشیدند. در همین حال برای شناخت نحوه پاسخ گویی جنین نسبت به هر یک از حرکات مادر سونوگرافی از شکم مادران انجام می شد.
یافته های به دست آمده بسیار حیرت آور است، جنین هنگامی که مارش شکم را لمس می کند و بدین طریق او را نوازش می کند حرکت بیشتری در رحم دارد؛ جنین در پاسخ به نوازش مادرش دست، سر و دهان خود را بیشتر تکان می دهد. پزشکان حدس می زدند حرکت دست جنین در چنین مواقعی نوعی شبیه سازی است که او تلاش می کند انجام دهد، در واقع نوازد تلاش می کند حرکتی مشابه با آنچه انجام می دهد را تکرار کند. واکنش بیشتر جنین نسبت به نوازش مادر به این دلیل است که پوست او به خوبی حرکت روی شکم را احساس می کند، حساسیتی که نسبت به صحبت کردن یا گوش کردن به موسیقی وجود ندارد. این نتایج بار دیگر نشان می دهد چگونه مادر می تواند با فرزند متولد نشده اش ارتباط برقرار کند و مهر خود را به او ثابت کند.
منبع: شفقنا
