دانشمندان دانشگاه منچستر دریافته‌اند که مادر در طول 11 هفته اول بارداری، پروتئین‌ها و قندهایی مانند گلیکوژن را در رحم خود ترشح می‌کند که به شیر رحم برای جنین تعبیر شده است.
این شیر یا histiotrophe توسط جفت جذب شده و به ارائه انرژی و اجزای سازنده بیوشیمیایی برای کمک به رشد جنین می‌پردازد، زیرا خود جنین در این مرحله برای دریافت مواد مغذی از بند ناف، بسیار کوچک است.
محققان در این تحقیق از بافت رحم، جفت و جنین اهدا شده توسط زنانی که عمل سقط را انجام داده بودند، استفاده کردند. این نمونه‌ها برای مشاهده محل حضور گلیکوژن در بافت‌ها و در مراحل مختلف بارداری رنگ‌آمیزی شدند.
محققان دریافتند که این مولکول قندی که به عنوان راهی برای ذخیره انرژی در بدن استفاده می‌شود، به میزان زیادی در پوشش داخلی رحم وجود دارد. در آنجا، این قند به مولکول‌های کوچکتر مانند گلوکز تجزیه شده و به درون حفره‌ای بین پوشش داخلی رحم و جفت موسوم به فضای intervillous ترشح می‌شود.
این سلول‌ها همچنین مقادیر زیادی از قطعات پروتئین قندی موسوم به گلیکوپروتئین‌ها را تولید می‌کنند که برخی از آن‌ها در حفاظت از سلول‌ها در برابر عفونت‌ها نقش ایفا می‌کنند.
پس از 11 هفته که جنین به اندازه کافی برای دریافت مواد مغذی از طریق بند ناف بزرگ شده، سطوح این ترشحات کاهش می‌یابد.
این یافته‌ها می‌تواند به ارتقای درمان‌های لقاح خارج رحمی کمک کرده و درک بهتری در مورد چگونگی تاثیر رژیم مادر بر چاقی و دیابت در زندگی آینده کودک ارائه خواهد داد.
نتایج این تحقیق در مجله Placenta منتشر شده است.
