محققان دانشگاه کپنهاگ در دانمارک در یک مطالعه حدود 92 هزار کودکی را که بین سال های 1988 تا 2007 به کمک فناوری های تولیدمثل در کشورهای اسکاندیناوی (دانمارک، فنلاند، سوئد و نروژ) به دنیا آمده اند، بررسی کردند. از این تعداد کودک، 29 هزار کودک دوقلو بودند.
محققان وضعیت سلامت این کودکان را در سال اول زندگیشان با کودکانی که به صورت طبیعی به دنیا آمده بودند، مقایسه کردند.
دکتر «آنا-کارینا آریس هنینگسن» از دانشگاه کپنهاگ گفت: خطر تولد زودرس در کودکانی که به روش لقاح آزمایشگاهی (آی.وی.اف) ایجاد شده اند به طور قابل توجهی کاهش یافته است؛ همچنین نسبت تولد این کودکان با وزن کم (کمتر از 2.5 کیلوگرم) و حتی با وزن بسیار پایین (کمتر از 1.5 کیلوگرم) کم شده است.
وی افزود: از سوی دیگر نسبت تولد مرده کودکان ناشی از بارداری با لقاح آزمایشگاهی کاهش یافته است همچنین احتمال از دست رفتن جان این کودکان در سال اول زندگیشان نیز به طور قابل توجهی کم شده است.
میزان تولد زودرس در کودکان ناشی از بارداری به شیوه لقاح آزمایشگاهی حاصل از بارداری تک قلویی، از 13 درصد در دوره زمانی 1988 تا 1992 به 8 درصد در سال 2007 رسیده است. این در حالی است که در کل دوره زمانی مورد مطالعه، میزان تولد نوزادان نارس در کودکانی که به صورت طبیعی به وجود آمده بودند، 5 درصد بود.
به گفته دکتر هنینگسن، این بهبود به ویژه در کاشت تنها یک جنین و نه چند جنین که معمولا در پایان سال های 90 صورت می گرفت، به خوبی قابل مشاهده است.
کاشت چند جنین احتمال تولد را افزایش می دهد، اما در مقابل شانس تولد زودرس را در دوقلوها یا سه قلوها افزایش می دهد.
منبع : ایسنا
