کودکان اوتیسمی
اختلال طیف اوتیسم (ASD) یه اختلال نورولوژیکی هست که معمولاً تو سال‌های اولیه رشد بچه نمایان می‌شه. مغز کودکان اوتیسم نمی‌تونه تو زمینه رفتارهای اجتماعی و مهارت‌های ارتباطی به خوبی عمل کنه. به عبارتی دیگه، این اختلال مزاحم یادگیری برقراری ارتباط و تعامل با اطرافیان می‌شه. به طور کلی کودکان و بزرگسالان دارای اختلال اوتیسم در برقراری ارتباط (چه کلامی و چه غیر کلامی)، مهارت‌های شناختی، فعالیت‌های سرگرم کننده و بازی کردن مشکل دارن. خود کلمه اوتیسم دارای ریشه یونانی Autos (به معنی خود) هست. به همین خاطر اختلال اوتیسم با اسم اختلال درخودماندگی هم شناخته می‌شه. اغلب کودکان اوتیسم تمایلات شدیدی به مجموعه‌ای از رفتارها دارن، در برابر تغییر رفتارهای تکراری مقاومت می‌کنن و پاسخ مناسبی به محرکات محیطی نشون نمی‌دن.
علت اصلی اوتیسم چیه؟
لازمه بدونی که اختلال اوتیسم تاثیر زیادی روی روند رشد افراد (به خصوص کودکان) می‌ذاره. از این رو اگه کودکان اوتیسم تو سنین پایین شناسایی بشن، زودتر می‌شه اونا رو وارد چرخه‌های درمان کرد و زندگیشون رو تغییر داد. اوتیسم یه بیماری ژنتیکی هست که به عنوان یه نوع اختلال تکاملی شناخته می‌شه. این اختلال معمولاً تو سن دو یا سه سالگی کودکان تشخیص داده می‌شه. واکنش نشون ندادن به رفتار اطرافیان، صحبت نکردن با اونا و البته بروز الگوهای رفتاری محدود و تکراری از بارزترین علائم کودکان اوتیسم محسوب می‌شن. ناگفته نمونه که این رفتارها تا آخر عمر همراه فرد می‌مونن. در حقیقت می‌شه گفت اوتیسم نتیجه مشکلات ژنتیکی قوی هست و اغلب منشا ارثی داره.
متاسفانه علت اصلی اوتیسم هنوز مشخص نشده؛ اما چیزی که تو بروز این اختلال واضحه، دخیل بودن مشکلات و اختلالات ژنتیکی و البته داشتن سابقه بیماری‌های ژنتیکی هست. با این حال برخی از کودکان اوتیسم بدون هیچ علت زمینه‌ای به این اختلال مبتلا می‌شن. اوتیسم یه بیماری دردناک و ناراحت کننده محسوب می‌شه. کودکان اوتیسم تو سنین بالا رفتارهای بچگانه از خودشون نشون می‌دن و این موضوع برای پدرها و مادرها به شدت ناراحت کننده هست. عوامل زیر ریسک بروز اختلال اوتیسم در کودکان رو افزایش می‌ده:
- بارداری تو سن بالای 35 سال
- کم وزن بودن نوزاد موقع تولد
- عدم تعادل متابولیک
- مبتلا بودن یه عضو درجه یک خانواده به اختلال اوتیسم
- سندروم X شکننده و اختلالات ژنتیکی
- قرار گرفتن در معرض فلزات سنگین و محیط‌های سمی
چرا کودکان اوتیسم انرژی زیادی دارن؟
کودکان اوتیسم معمولاً انرژی زیادی دارن. ضمن این‌که انرژی زیاد بچه‌های اوتیسمی ممکنه ترکیبی از چند عامل مختلف باشه. به هر حال هر کودک نیازهای خاص خودش رو داره. با این حال، دلیل انرژی بیماران اوتیسم معمولاً موارد زیر رو شامل می‌شه:
- تحریک‌پذیری حسی: خیلی از کودکان اوتیسم نسبت به محرک‌های حسی مثل صدا، نور و لمس حساسیت بیشتری دارن. این موارد ممکنه حساسیت کودکان اوتیسم رو بیشتر کنه و باعث بشه اونا انرژی بیشتری مصرف کنن.
- فعالیت‌های خاص: بعضی از کودکان اوتیسم به یه سری فعالیت‌های خاص و تکراری علاقه دارن که ممکنه به تحرک و انرژی زیادی احتیاج داشته باشه. دویدن، پرش و یا بازی‌های حرکتی دیگه از جمله فعالیت‌هایی هستن که معمولاً کودکان اوتیسم بهشون علاقه شدیدی نشون می‌دن.
- تنظیم احساسات: یه دلیل انرژی بیماران اوتیسم به تنظیم احساسات و مدیریت اضطراب مربوط می‌شه. کودکانی که به اختلال اوتیسم مبتلا هستن ممکنه برای کنترل احساسات و مدیریت استرس خودشون به انجام فعالیت‌های فیزیکی احتیاج پیدا کنن. به نظر می‌رسه که انجام این‌گونه فعالیت‌ها بهشون کمک می‌کنه تا احساس بهتری داشته باشن.
- اختلال در تمرکز: بعضی از بچه‌هایی که از اختلال اوتیسم رنج می‌برن، ممکنه برای تمرکز روی یه فعالیت خاص مشکل داشته باشن. به همین خاطر اونا برای تمرکز روی اون فعالیت خاص مدام در حال حرکت و جنب‌وجوش هستن.
- خصوصیات فردی: به طور کلی، هر کودک مبتلا به اختلال اوتیسم ویژگی‌ها و خصوصیات مخصوص به خودش رو داره. از این رو ممکنه یه بچه اوتیسمی به طور طبیعی فعال‌تر و پرانرژی‌تر از بقیه باشه.
تاثیر محیط داخلی بر مشکلات رفتاری کودکان مبتلا به اوتیسم
علاوه‌بر موارد ذکر شده تو قسمت قبل، دلیل انرژی بیماران اوتیسم ممکنه به موارد دیگه‌ای هم مربوط بشه. به طور کلی، هر عاملی که در کودکان اوتیسم استرس و اضطراب ایجاد کنه، ممکنه دلیل بروز رفتارهای پرخاشگرانه اونا باشه. به همین خاطر اگه تو اطرافت بچه اوتیسمی هست، بهتره به محیطی که بچه در اون قرار داره خیلی توجه کنی. گاهی اوقات یه سری عوامل محیطی مثل درد، خستگی، گرسنگی و یا تشنگی باعث بروز مشکلات رفتاری تو بچه‌های اوتیسمی می‌شن.
