تاریخچه حق رای زنان در ایران
تصویب حق رای زنان در ایران مقدمهای جهت پیشرفت جامعه به سمتوسوی جدیدی بود. مهمترین اتفاقی که در تاریخ ایران رخ داده، تصویب طرح حق رای زنان هست که پیشینه اون به تاریخ 12 اسفند سال 1341 برمیگرده. اعطای این حق به زنان، مقدمهای جهت شروع مشارکت سیاسی در جامعه بود. با توجه به مخالفتهای روحانیان سرشناس در اون دوران، حق رای به زنان جهت مشارکت اونها در عرصه سیاست اعطا شد. بعد از تصویب قانونی این حق، اتفاقهای بزرگی در رابطه با مشارکت سیاسی زنان رخ داد. فرخرو پارسا به عنوان اولین زن ایرانی تونست در بیست و یکمین انتخابات دوره مجلس شورای ملی شرکت کنه و پیروز میدان بشه.
مصدق؛ اولین دولت مرد مطرح کننده حق رای زنان در ایران
اولین مجلس نمایندگان در تهران در سال 1906 شروع به فعالیت کرد. زنان در اون دوران اجازهای جهت شرکت در انتخابات سیاسی کشور نداشتن. در اولین نظامنامه مجلس حتی به این مورد اشاره کرده بودن.
شروع حق رای زنان در ایران با جنبش جنگل همزمان بود. حزب توده آذربایجان، این طرح رو به عنوان یه طرح رسمی در سال 1322 شمسی به مجلس اعطا کرد. حق رای در سال 1324 با تلاش این حزب در مجلس تصویب شد. البته بعد از برچیده شدن این حزب، این حق به طور مجدد از زنان گرفته شد.
محمد مصدق، اولین دولتمردی بود که طرح حق رای زنان رو در مجلس دوباره پیش کشید. در واقع این استدلال از سوی مشاوران دولت مصدق مطرح شد که زنان همانند مردان باید در امور سیاسی کشور دخالت داشته باشن.
برابر بودن همه شهروندان در سیاست از جمله مهمترین استدلالات دولت مصدق در رابطه با دفاع از تصویب حق رای زنان در مجلس بود. در این رابطه، بسیاری از روحانیان و علمای معروف با تکیه بر شرع اسلام با این طرح مخالفت کردن. از جمله مخالفان اصلی این طرح، سید ابوالقاسم کاشانی و حسن مدرس بودن. در کشاکش مخالفتها و موافقتها، اعتراض خیابانی نیز در رابطه با طرح حق رای زنان از سوی جمعی از طلاب قم شکل گرفت.
شروع حق رای زنان در ایران چه تاریخیه؟
بعد از مخالفتهای زیاد در رابطه با موضوع حق رای زنان، لایحهای تحت عنوان لایحه انجمنهای ایالتی و ولایتی در سال 1341 در مجلس تصویب شد. در این لایحه به تکریم حق رای و اجازه شرکت به زنان در انتخابات اشاره شده بود.
روحالله خمینی، بعد از تشکیل جلسهای در قم و ارسال تلگراف به محمدرضا پهلوی به طور جدی با سه بند این لایحه از جمله بند مربوط به حق رای زنان مخالفت کرد. البته مخالفت روحالله خمینی در رابطه با سیاستهای محمدرضا پهلوی بود که زنان با شرکت در امور سیاسی کشور به فساد کشیده میشن. در نهایت، این طرح در دولت اسدالله علم به تصویب مجلس رسید.
البته ناگفته نمونه که روحالله خمینی در آستانه انقلاب، شرکت زنان در فعالیتهای سیاسی و اجتماعی کشور رو امری مهم تلقی کرد. او معتقد بود که شرکت زنان در این امور باید مطابق با قوانین اسلام باشه.
حق رای بانوان بعد از پیروزی انقلاب اسلامی
بعد از پیروزی انقلاب اسلامی در سال 1357، زنان میتونستن در انتخابات و امور سیاسی کشور البته با توجه به قوانین اسلام شرکت کنن. در همهپرسی جمهوری اسلامی در فروردین 1358، اجازه مشارکت در انتخابات به تمام شهروندان ایرانی بالای 16 سال چه در داخل و چه در خارج از کشور، داده شد. روحالله خمینی بعد از شروع کار جمهوری اسلامی، بارها و بارها در رابطه با تشویق زنان در امور سیاسی کشور و اعطای حق رای به اونها در قالب قوانین اسلام صحبت کرد.
تاثیرات طرح اعطای حق رای به زنان در جامعه
تصویب طرح حق رای زنان، یکی از بزرگترین رویدادهای سیاسی هست که در تاریخ ایران اتفاق افتاده. زنان با تصویب این طرح تونستن به طور آزادانه در فعالیتهای سیاسی و اجتماعی کشور، دخالت مستقیم داشته باشن. برای اولین بار بعد از تصویب این طرح در سال 1342، شش زن ایرانی تونستن به مجلس شورای ملی وارد بشن. با تصویب این طرح کشمکشهای سیاسی متعددی از سوی مخالفان و موافقان رخ داد، اما بالاخره زنان تونستن در بسیاری از عرصهها به موفقیت دست پیدا کنن. با تمام این تلاشها، زنان در دنیای امروز همچنان با ناعدالتیهای زیادی در زمینههای مختلف از جمله تحصیل، کار، حضور در ورزشگاهها و... مواجه هستن. در دنیای امروز ادامه دادن این تلاشها از سوی زنان جهت برخورداری از حقوق برابر، اهمیت فوقالعاده زیادی داره.
