چگونه به کودکان مبتلا به اتیسم آموزش دهیم

اختلال اتیسم (ASD) یک اختلال عصبی پیچیده و چندلایه ای است که فرد به فرد علائم و نشانه های متفاوتی دارد این تفاوت، علائم و نشانه ها باعث می شود که تعیین یک روش معین برای آموزش به کودکان مبتلا به اتیسم به یک چالش بدل شود. اگرچه هر کودک ، به روش های آموزش واکنش های متفاوتی نشان می دهد، با این حال چند استراتژی وجود دارد که به طور عمومی به کارگرفته شده که به کودکان مبتلا به اتیسم برای موفقیت در اهداف آموزش کمک کند. این استراتژی ها با توجه به مشخصه های مبتلایان اتیسم اعم از تفاوت ها در ارتباطات ، مهارت های اجتماعی ، رفتار ها و مشکلات مربوط به حواس پنجگانه ساخته شده اند.

استفاده از استراتژی ها برای کمک به ارتباط برقرار کردن

کودکان مبتلا به اتیسم می توانند یاد بگیرند آنها فقط یک راه مناسب برای دریافت اطلاعات نیاز دارند. یاد بگیرید که قبول کنید کودکان مبتلا به اتیسم ممکن است همیشه تفاوت هایی داشته باشند و نباید همانند همکلاسی های سالمشان ارزش گذاری شوند این کودکان باید متناسب با رشد و یادگیری زمان بر خودشان ارزش گذاری شوند.

از دادن دستورات شفاهی طولانی یا سخنرانی خودداری کنید. این ها می توانند گیج کننده باشند چون این کودکان معمولا برای تحلیل کردن دنباله ها مشکل دارند ، مخصوصا اگر شفاهی باشد.

• اگر کودک می تواند بخواند، دستورالعمل هارا بنویسید. اگر کودک هنوز درحال یادگیری است ، دستورالعمل های همراه با تصویر می تواند کمک کننده باشد.
• دستورات را در قدم های کوتاه بگویید.
• از علاقه مندی های کودکان برای تسهیل روند آموزش استفاده کنید . علاقه مندی های ویژه و اشتیاق انجام دادن آن ها می توانند به عنوان یک مزیت در موقع یاد دادن استفاده شوند. برای مثال ، اگر یک کودک ماشین هارا دوست دارد، از راندن ماشین های اسباب بازی بر روی نقاط مختلف نقشه برای یاد دادن جغرافیا استفاده کنید.
• به کودکان مبتلا به اتیسم از طریق الگو قرار دادن دوستان و همکلاسی هایشان آموزش دهید.

بسیاری از این کودکان توانایی یادگیری اینکه چگونه رفتارهای مناسبی داشته باشند را دارند. آن ها فقط به این نیاز دارند که به جای اینکه از آن ها انتظار داشته باشیم که فقط از طریق مشاهده یاد بگیرند، تکنیک ها را صریحاً به آن ها بگوییم.

بعضی از کودکان مبتلا به اتیسم از یک تکنیک به نام «داستان های اجتماعی» که روایت های خیلی خلاصه در موقعیت های اجتماعی را توصیف می کند، بهره می برند. این داستان ها با ارائه دادن رفتارها برای استفاده در موقعیت های مختلف به این کودکان کمک می کند.

یک برنامه قابل پیش بینی درست کنید:

بسیاری از کودک مبتلا به اتیسم با یک برنامه قابل پیش بینی رشد می کنند. این که بدانند هر روز باید انتظار چه چیزی را بکشند، برایشان سودمند است. یک ساعت عقربه ای کاملا واضح را روی دیوار نصب کنید و با چسباندن یک سری عکس نشان دهید که در هر ساعت روز چه اتفاقی قرار است بیفتد وقتی میخواهید به ساعتی خاص اشاره کنید ، او را به این ساعت ارجاع دهید اگر کودک با خواندن ساعت های عقربه ای مشکل دارد .

مهارت خودیاری در کودکان اوتیسم

خودیاری توانایی فرد برای مراقبت از خود بدون کمک دیگران است. مهارت‌های خودیاری مهارت‌هایی هستند که لازم است فرد آنها را یاد بگیرد تا بتواند مستقل عمل کند. مهارت‌های خودیاری برای رشد کودکان مهم است؛ زیرا کودک در نهایت باید بتواند وظایف پیچیده را به‌تنهایی انجام دهد.

کودکان تمایل طبیعی به یادگیری و رشد توانایی‌های خود دارند. به یاد داشته باشید که همه کودکان با سرعت متفاوتی یاد می‌گیرند و نباید برای یادگیری سریع یک مهارت عجله کرد. برخی از مهارت‌های خودیاری شامل مسواک‌زدن دندان‌ها، شستن دست‌ها، مراقبت از وسایل شخصی، تهیه میان‌وعده، برس زدن مو، درآوردن و پوشیدن کفش‌ها، بستن کفش و موارد دیگر است.

برخی از وظایف و مفاهیمی که باید در آموزش والدین به طور خاص در ارتباط با ارتقای مهارت‌های خودیاری گنجانده شوند عبارت‌اند از:

شکل‌دهی: چگونه مرحله‌به‌مرحله و تدریجی یک مهارت خودیاری، از جمله چگونگی شناسایی تقریب‌های متوالی هدف به هدف را بهبود ببخشید.

تقویت: چگونه می‎توان استقلال و مشارکت حرکتی کودک را در فعالیت‌های خودیاری افزایش داد.

آموزش الگوسازی و تقلید: والدین و مراقبان می‌توانند مهارت‌های خودیاری را به فرزندان خود نشان دهند و روی ترغیب کودکان به تقلید از این مهارت‌ها کار کنند.

تلاش برای پاسخگویی: کاهش تلاش برای پاسخگویی و آسان‌تر کردن آموزش برای کودکان در تکمیل برخی کارها

از حمایت‌های دیداری برای تشویق مهارت‌های خودیاری استفاده کنید:

بسیاری از کودکان اوتیسم هنگام یادگیری کارها یا حتی در زندگی روزمره موقع انجام کارهای روزمره از حمایت دیداری بهره‌مند می‌شوند. حمایت‌های دیداری به کودکان، نوجوانان و بزرگسالان اوتیسم کمک می‌کند تا مستقل‌تر و کارآمدتر شوند و وظایف را با دقت بیشتری انجام دهند. کودکان اوتیسم با استفاده از حمایت‌های دیداری هنگام یادگیری مهارت‌های خودیاری توانایی بیشتری دارند.

کلام آخر

کودکان اوتیسم اغلب مشکلات زیادی در برخوردهای اجتماعی دارند که بیشتر آنها را بدیهی می دانیم . این کودکان تجربه بسیار متفاوتی از دنیا نسبت به افراد دیگر دارند ، بنابراین خیلی تعجب آور نیست که عمل ها و عکس العمل های دیگر افراد اغلب برای آنها به صورت یک راز خودنمایی می کند .

وقتی ما در موقعیت های اجتماعی قرار می گیریم ، به شدت به تجربیات خودمان وابسته هستیم برای اینکه تصمیم بگیریم در این موقعیت چگونه عمل کنیم و به دیگران پاسخ دهیم ، این تجربه ی به اشتراک گذاشته شده ، اساس توانایی احساس ما و درک دیگران است.