در آغوش گرفتن کودکان توسط والدین تاثیرات مثبت عمیقی بر بدن، روح و تربیت آنها دارد. بغل‌کردن کودکان سبب افزایش اشتهای کودک، تکامل بهتر، رشد روانی و اجتماعی نوزاد و شناختی بهتر، تکلم بهتر و افزایش اعتماد به نفس میشود.
اما باور اشتباهی که در بین مردم ایجاد شده‌است نگرانی از بغلی‌شدن نوزاد یا کودک است. حرف های ضد و نقیضی درباره بغلی شدن نوزاد به تازه مادرها گفته میشود که آنها را سردرگم میکند. باید گفت بغل‌کردن کودک از نیازهای اساسی او محسوب میشود و در هر لحظه ای که کودکتان به شما نیاز دارد باید به او رسیدگی کنید و او را در آغوش بگیرید. آغوش گرفتن نوزاد موضوع مهمی است که بر روی ذهن و روان کودک تاثیر بالایی دارد. بعضی کودکان از نوزادی تا سنین بالاتر علاقه شدیدی به آغوش والدین خود دارند و حتی تا سن ۵-۶سالگی هم ادامه دارد که به دلیل شرایط فیزیکی و رشد کودک چندان امکان پذیر نیست و وابستگی کودک به شکل دیگری خودش را نشان میدهد.

چرا کودکان احساس نیاز بیشتری به بغل کردن دارند؟

1. احساس امنیت و آرامش: بغل کردن به کودک احساس امنیت و آرامش می‌دهد. کودکان نیاز دارند که بدانند والدینشان نزدیک هستند و می‌توانند به آنها اعتماد کنند. این تماس فیزیکی به کودکان کمک می‌کند تا این احساسات را تجربه کنند.

2. نیاز به محبت و توجه: کودکان به محبت و توجه والدین خود نیاز دارند. بغل کردن یکی از راه‌هایی است که والدین می‌توانند این محبت و توجه را نشان دهند. این کار به کودک احساس ارزشمندی و محبت می‌دهد.
3. تسکین درد و ناراحتی: بغل کردن می‌تواند به کاهش درد و ناراحتی در کودکان کمک کند. زمانی که کودکان بیمار هستند یا ناراحتی جسمی دارند، بغل کردن آنها می‌تواند باعث تسکین و آرامش شود.
4. توسعه روابط اجتماعی: بغل کردن و تماس فیزیکی به کودکان کمک می‌کند تا مهارت‌های اجتماعی خود را توسعه دهند. این کار به آنها می‌آموزد که چگونه با دیگران ارتباط برقرار کنند و نیازهای عاطفی خود را بیان کنند.

«بغلی کردن» یعنی چی؟

یا اصلاً چرا باید بچه را بغل کرد و ما به چه بچه‌ای بغلی می‌گوییم؟ چه کار کنیم که بچه بغلی نشود؟ بغلی شدن نوزاد یعنی کودک در تمام ساعات روز تمایل به آغوش مادر و سایر اطرافیان دارد و هر بار او زمین گذاشته میشود شروع به گریه و جیغ زدن میکند. اما

کودک زیر دو سال برای طی کردن درست مرحله رشد عاطفی و شکل گیری دلبستگی نیاز به توجه کامل دارد تا در آینده رفتارهای غیر منطقی انجام ندهند. یکی از نیازهای کودکان در آغوش گرفتن است، آغوش گرفتن در زمان شیردهی، بازی، ابتدای خواب و… انجام می شود.
در واقع آغوش گرفتن کودک موجب ارتباط عاطفی متعادل بین مادر و فرزند میشود، بغل کردن کودک قبل از یکسالگی باعث لوس شدن کودک نمیشود زمانی کودک لوس میشود که چیزی که نیاز ندارد را به او بدهیم و زمانی بچه گریه میکند که ما نیاز او را به درستی پاسخ ندهیم.

آغوش گرفتن و لمس کودک یکی از نیاز‌های اساسی اوست و کودک زیر دو سال نیاز به لمس شدن و تماس بدنی با مادر موقع شیردهی دارد، تمام سطوح پوست ارگان‌های حساسی دارد که باعث آرامش کودک می‌شود.

زمانی که کودک زیر دوسال گریه میکند مادر با آغوشش به او آرامش میدهد. البته این به این معنانیست که کودک بالای دوسال نیازی به آغوش گرفتن ندارد بلکه بعد از آن سن و تا ۴ سالگی بغل گرفتن کودک علاوه بر حس آرامش، اعتماد به نفس کودک را هم بالا می‌برد. به طور کلی نوزادان تا سه ماهگی بیشترین میزان گریه را دارند زیرا این تنها راه ارتباطی آنها با والدینشان است و تنها راه برای آرامسازی آنها پاسخ فوری به نیازهای اوست.

مثلا او را بغل‌کنید پوشک آن را تعویض کنید، شیردهی انجام دهید. هر قدر در این سن پاسخ دهی بهتر انجام گیرد کودک بیشتر احساس امنیت میکند. با بزرگتر شدن کودک توجه او به اطرافش افزایش می یابد و شما برای آرامسازی او میتوانید با او صحبت کنید از اسباب بازی با صدای ملایم برایش استفاده کنید و یا برایش آواز بخوانید و با دستهای آن با او بازی کنید و یا اورا ماساژ دهید.

آیا باور « بغلی شدن» درسته؟

واژه نوزاد بغلی هیچ ریشه علمی ندارد. نوزاد باید هرگاه که اراده کند، در آغوش کشیده شود و حتی پیش از درخواست بغل کردن، بغل گرفته شود. نوزادی که برای بغل شدن التماس می‌کند، در واقع اعلام می‌کند که به اندازه کافی در آغوش کشیده نشده است. نیاز روانی‌اش رفع نشده است و نوازش کافی دریافت نکرده است.

14 ماه ابتدایی تولد نوزاد، زمان طلایی برای تامین امنیت و آرامش نوزاد است. از همان ابتدا نوزاد را عادت بدهید که در آغوش اطرافیان نیز احساس محبت، آرامش و امنیت را تجربه کند تا همیشه به شما به عنوان مادر وابسته نباشد. گرچه آغوش مادر برای نوزاد با هر آغوش دیگری کاملا متفاوت است و گاهی نوزاد فقط آغوش مادر را می‌خواهد، اما اگر همواره اجازه بدهید که دیگران هم نوزاد شما را درست و اصولی بغل کنند، در بسیار مواقع کمک کننده خواهد بود.

بغلی شدن نوزاد یک ایراد نیست؛ بلکه در حقیقت یک نیاز است که هرگز نباید نادیده گرفته شود. گرچه تامین این نیاز گاهی به شدت سخت و البته طاقت فرسا است، اما فراموش نکنید که پدر و مادر شدن مسئولیت بزرگی است که خودتان پذیرفته‌اید. نوزادی که به اصطلاح بغلی شده است، به این معنی است که به اندازه کافی آغوش مادر را در اختیار نداشته است و از همین جهت برای رفع این نیازش همواره تقاضای درآغوش کشیده شدن دارد. اگر به این نیاز قبل از فریاد کشیدن و جیغ زدن او توجه نکنید، بی تردید یک کودک لوس و لجباز پرورش خواهید داد که یاد می‌گیرد با رفتار نادرست به خواسته خود برسد.