فقر،اولین عامل دستفروشی زنان
یه زمانی مردم فقط به دیدن مردان دستفروش سن بالا که سیگار و چسب و فندک می‌فروختن عادت داشتن، اما حالا دختران جوان هم به جرگه دستفروشان اضافه شدن. از فروش کتاب در پمپ بنزین گرفته تا دستفروشی در کنار خیابان و مترو.
حضور زنان دستفروش در خیابان‌های شهر حدودا از اواخر دهه ۸۰ شروع شد ولی قبل از آن در بازارهای محلی بعضی از شهرستان‌ها، زنان محصولات شون رو برای فروش می‌آوردن و این اتفاق در بازارهای شهرهای شمالی بیشتر از همه باب بود، اما دیدن زنان دستفروش در خیابان، کوچه و مترو برای خیلی از مردم عادی به نظر نمی‌رسید.
این پدیده اجتماعی حاصل مشکلات اقتصادی و معیشتی بود و هست و خیلی زود در باور جمعی مردم به امری عادی تبدیل شد و دیگر دیدن زنان دستفروش کسی رو معذب نمی‌کنه.
کم‌کم از اواسط دهه ۹۰ دستفروشی به یکی از شغل‌های زنان تبدیل شد. به خصوص در مترو که حضور بی‌شمار زنان دستفروش گاهی شرایط رو برای مسافران هم سخت می‌کرد.
البته مسئولان امر بارها تصمیم گرفتن با طرح و نقشه‌های مختلف با این مساله مقابله کنن اما در نهایت این زنان دستفروش بودن که بازی رو به نفع خودشون تغییر دادن. حتی ایجاد غرفه‌های فروش در ایستگاه‌های مترو هم نتوست پاسخگوی نیاز آنها باشه.
مشکلات معیشتی و اقتصادی یکی از مهمترین دلایل دستفروشی زنان هست که بعد از همه‌گیری کرونا بیشتر هم شد و در مطالعات آماری که از سوی دانشجویان جامعه‌شناسی انجام گرفت، مشخص شد میزان زنان دستفروش بعد از همه‌گیری کرونا به دلیل مشکلات معیشتی تقریباً بیش از دو برابر افزایش پیدا کرده.
روی آوردن به دستفروشی دلایل زیادی داره اما زنان میانسالی که فقط خانه‌داری و فرزندداری رو به‌خوبی یاد گرفتن و فرصت آموزش و تحصیل نداشتن حالا که مجبور هستن به معیشت خانواده کمک کنن، کار دیگه‌ای چاره دیگه ای جز دستفروشی ندارن.
نادیده گرفتن واقعیت‌های جامعه باعث میشه که مردم بیش از پیش آسیب ببینن. وقتی هم که مسئولان فقر موجود در جامعه رو باور ندارن، به آمارهای ساختگی دل خوش می‌کنن و دیگر نمیشه انتظار داشت که مشکلات حل و فصل بشن
