سلفیس چیست؟
نشانه بیماری سفلیس در بارداری چیه؟ چطور ایجاد یا منتقل می‌شه؟ آیا امکان انتقال از مادر به جنین رو داره؟ راهکار درمانش چیه؟ در سال‌های اخیر سفلیس مجدداً تو سراسر جهان افزایش پیدا کرده و احتمالاً این بیماری شایع، در سراسر جهان باقی خواهد موند. بیش از 80 درصد زنان مبتلا به سفلیس در سنین باروری هستن و بنابراین، خطر جدی انتقال این بیماری به جنین وجود داره.
ارگانیسم ایجاد کننده سفلیس
ترپونما پالیدوم ارگانیسم مسبب سفلیس هست. این ارگانیسم یه باکتری اسپیروکت ظریف و متحرکه و انسان تنها منبع طبیعی اون هست. سفلیس معمولاً از طریق تماس جنسی با قرار گرفتن در معرض ضایعات سفلیس مخاطی که حاوی اسپیروکت‌های عفونی هستن، منتقل می‌شه. ارگانیسم عفونی در مایع بدن از طریق خراش‌های میکروسکوپی تو پوست یا سطوح مخاطی، شروع به تکثیر موضعی می‌کنه. بعد از تلقیح، دوره کمون حدود 3 هفته (10 تا 90 روز) هست که در پایان اون یک زخم اولیه در محل عفونت، معمولاً در ناحیه تناسلی ایجاد می‌شه.
بیماری سفلیس در بارداری
ما قبلا هم تو مقاله "چه بیماری‌هایی در بارداری از مادر به جنین منتقل می‌شه؟" به این موضوع اشاره کردیم که بیماری سفلیس یکی از بیماری‌های عفونی هست که امکان انتقالش از مادر به جنین وجود داره. در واقع سفلیس در بارداری تهدید قابل توجهی برای جنین محسوب می‌شه. این عامل به راحتی از جفت عبور می‌کنه و در نتیجه باعث عفونت جنین می‌شه. انتقال سفلیس از مادر به جنین می‌تونه تو هر زمان از بارداری و در هر مرحله از بیماری سفلیس اتفاق بیفته. خطر انتقال اون با میزان حضور اسپیروکتال در گردش خون ارتباط داره. هفتاد تا صد درصد نوزادانی که از مادران آلوده درمان نشده متولد می‌شن، مبتلا هستن. حاملگی‌هایی که با سفلیس همراه می‌شن ممکنه منجر به محدودیت رشد داخل رحمی، هیدروپس جنین، مرده‌زایی، زایمان زودرس و سقط خودبه‌خودی در 50 درصد از بارداری‌ها بشن. البته زنانی که در گذشته درمان مستندی برای سفلیس داشتن، در دوران بارداری فعلی یا بعدی نیازی به درمان ندارن و خطری جنین اون‌ها رو تهدید نمی‌کنه.
برای آشنایی بیشتر با خطر آسیب بیماری سفلیس مادر باردار به جنین می‌تونید به مقالات قبلی ما مراجعه کنید. مقاله تحت عنوان "آیا سفلیس در بارداری به جنین صدمه وارد می‌کند" می‌تونه تو این زمینه اطلاعات مفیدی رو بهتون ارائه بده.
سفلیس مادرزادی
علی‌رغم روند کاهشی در بروز سفلیس، سفلیس مادرزادی، عفونتی که از طریق جفت در طول رشد جنین یا تولد از مادر به کودک منتقل می‌شه، همچنان یه نگرانی بزرگه. پتانسیل یه زن آلوده برای آلوده کردن جنین خود برای سال‌ها تو بدنش باقی می‌مونه، اگرچه خطر ابتلا به جنین در طول دوره بیماری درمان نشده به تدریج کاهش پیدا می‌کنه. اما بعد از 8 سال، حتی در مورد مادر درمان نشده هم خطر کمی وجود داره. تقریبا نیمی از کودکان مبتلا به سفلیس تو دوران بارداری و یا اندکی بعد از تولد می‌میرن.
نوزادایی که زنده می‌مونن، در صورت عدم درمان، علائم اولیه و ثانویه بیماری سفلیس رو بروز می‌دن. علائم در مراحل اولیه شامل تحریک پذیری، عدم رشد، تب، بثورات پوستی و کندیلوم لاتا در اطراف دهان، مقعد و اندام تناسلی هست. بعضی از این ضایعات ممکنه شبیه ضایعات زگیل مانند سفلیس بزرگسالان باشن. درصد کمی از نوزادان دارای ترشحات آبکی از بینی (خرخر کردن) و تغییر شکل بینی زینی ناشی از تخریب غضروف بینی هستن. همچنین ضایعات استخوانی به خصوص در قسمت فوقانی بازو شایع هست. علائم بعدی به صورت ناهنجاری‌های دندانی (دندان‌های هاچینسون)، تغییرات استخوانی، درگیری عصبی، نابینایی و ناشنوایی ظاهر می‌شن.
درمان سفلیس در دوران بارداری
پنی سیلین داروی انتخابی برای درمان در تمام مراحل سفلیسه. درمان تزریقی به جای خوراکی، راه انتخابی بسیاری از افراده، چون تو این روش، درمان تحت نظارته. اکثر زنانی که در دوران بارداری تحت درمان قرار می‌گیرن، قبل از اینکه پاسخ سرولوژیکی اون‌ها به درمان به طور قطعی ارزیابی بشه، زایمان می‌کنن. نوزادای متولد شده از چنین زنانی هم باید از نظر سفلیس مادرزادی ارزیابی بشن.
برای کسب اطلاعات در مورد بیماری سفلیس و راهکارهای درمان و پیشگیری از اون می‌تونید به مقاله "انواع بیماری‌های جنسی، راهکار برای پیشگیری" ما مراجعه کنید. ما تو این مقاله علاوه بر سفلیس سایر انواع بیماری‌های جنسی رو معرفی کردیم. همچنین راهکارهای پیشگیرانه و درمانی موثری رو هم برای اون‌ها به اشتراک گذاشتیم که مطالعه‌اش خالی از لطف نیست.
